ΤΗΝ 19/04/2016 ΣΥΣΤΑΘΗΚΕ ΜΙΑ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΜΕ
ΟΜΟΦΩΝΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΞΕΤΑΣΟΥΝ ΤΥΧΟΝ ΕΥΘΥΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΥΠΕΡΔΑΝΕΙΣΜΟ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΜΕ.....
Τα ευρήματα της Εξεταστικής Επιτροπής για το δανεισμό ΜΜΕ και κομμάτων καταδεικνύουν το εύρος του τριγώνου της διαπλοκής.
ΕΞΕΤΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΟΡΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΑΝΕΙΣΜΟ ΤΩΝ ΜΜΕ...
ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΑΝΑΦΕΡΕΙ :
(Το ισχύον Σύνταγμα κατοχυρώνει ,στο άρθρο 5Α , την ελευθερία στην πληροφόρηση. Τους μόνους περιορισμούς που αναγνωρίζει ως αναγκαίους είναι εκείνοι που προβλέπονται ρητά και περιοριστικά και σχετίζονται με την εθνική ασφάλεια, την καταπολέμηση του εγκλήματος και την εν γένει προστασία των ατομικών δικαιωμάτων.
Στην παράγραφο 9 του άρθρου 14 το Σύνταγμα επιβάλλει την υποχρέωση διαφάνειας στα οικονομικά των ΜΜΕ ενώ ορίζει ως υποχρεωτική την προστασία της πολυφωνίας στο πεδίο της ενημέρωσης.
Προκειμένου για την τηλεόραση είναι γνωστό ότι σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 15 παρ.2 του Συντάγματος οι επιχειρήσεις αυτού του κλάδου των ΜΜΕ επιβάλλεται να λειτουργούν υπό την εποπτεία του Κράτους, διασφαλίζοντας σε κάθε περίπτωση την αντικειμενική και πλουραλιστική πληροφόρηση.
Υπό γενική έννοια η τηλεόραση είναι, μαζί με την εκπαίδευση, η σημαντικότερη πηγή γνώσης και πληροφόρησης για τα τεκταινόμενα σε μια χώρα αλλά και τον κόσμο ολόκληρο. Εξίσου, συμβάλλει αποφασιστικά στην παραγωγή πολιτισμικής συνείδησης, με τη δημιουργία προτύπων, στην επιβολή και όχι απλώς στην καθιέρωση αξιών ζωής .
Είναι φανερό ότι διανύουμε μία εποχή τεράστιας τεχνολογικής έκρηξης. Τα επιτεύγματα των τελευταίων 20 ή 30 χρόνων στη τεχνολογία εξισώνονται ίσως τα επιτεύγματα όλων των προηγούμενων αιώνων της ανθρώπινης Ιστορίας.
Οι δυνατότητες που παρέχονται από τη νέα τεχνολογία έχουν αλλάξει ριζικά την εικόνα της ανθρώπινης επικοινωνίας, και μεταβάλλουν ουσιαστικά τους όρους των κοινωνικών εξελίξεων και κατ’ επέκταση την πορεία της Ιστορίας του Ανθρώπου. Η κοινωνική και πολιτική δύναμη βρίσκεται σήμερα στην τεχνολογία.
Η ταχύτητα μετάδοσης των πληροφοριών καθίσταται κρίσιμη παράμετρος ενός μαζικότερου παρά ποτέ επηρεασμού της κοινής γνώμης.
Τα εθνικά σύνορα έχουν από καιρό να είναι εμπόδια σ’ αυτό.
[ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΝΑ ΠΕΤΑΜΕ ΚΑΙ ΣΠΟΝΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ...]
Η διάδοση μιας είδησης τη στιγμή που συμβαίνει το γεγονός μέχρι και στην τελευταία γωνιά της Γης, μηδενίζει το χώρο και το χρόνο. Δίνει στην Ιστορία παγκόσμια διάσταση. ΄Ολοι οι άνθρωποι της Γης είμαστε παίκτες και θεατές στην ίδια παγκόσμια θεατρική αίθουσα και σκηνή της Ιστορίας. Μόνο που το έργο που κάθε φορά παίζεται στην παγκόσμια αυτή σκηνή δεν το ορίζουν κατά κανόνα οι Λαοί, αλλά επιλέγεται από τον πανίσχυρο και συχνά αόρατο σκηνοθέτη της πληροφόρησης. Καθώς η πληροφόρηση δεν είναι απλά μία ενημερωτική, εκπαιδευτική διαδικασία με σκοπό την τελειοποίηση του κάθε ανθρώπου στο μορφωτικό επίπεδο, αλλά έχει τεράστια πολιτική σημασία και λειτουργία, κανονικά θα έπρεπε να την εξουσιάζει ο λαός.
Όμως δεν συμβαίνει αυτό, ή δεν συμβαίνει ακριβώς αυτό, αφού η βούληση του λαού για χρήση της πολιτικής του δύναμης δεν προσδιορίζεται ελεύθερα από τον ίδιο, αλλά την κατευθύνει έντεχνα εκείνος που μπορεί να την επηρεάσει. Και είναι ευνόητο ότι μπορεί να την επηρεάσει αυτός που πληροφορεί το λαό, τον ενημερώνει, του παρέχει το υλικό για το σχηματισμό της θέλησης και της γνώμης του. Και ιδού το κρίσιμο ερώτημα: Ποιος διαθέτει αυτή την τεράστια δύναμη να επηρεάζει τη θέληση και τη γνώμη του λαού και εν τέλει να επηρεάζει και να ελέγχει τις πολιτικές εξελίξεις;
Σε μία δημοκρατική κοινωνία, στην οποία λειτουργούν απρόσκοπτα οι θεσμοί και εφαρμόζονται οι αποφάσεις των Ανωτάτων Δικαστηρίων, θα έπρεπε «εξ ορισμού» τα ΜΜΕ να ανήκουν σε οντότητες που θα λειτουργούν σε καθεστώς πλήρους διαφάνειας τόσο των οικονομικών τους, όσο και των μεταξύ τους διασυνδέσεων. Ο έντονα δημόσιος χαρακτήρας του ελέγχου μεταφράζεται με τον τρόπον αυτόν σε έλεγχο από το λαό που είναι και το ζητούμενο.
Όμως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, αφού σήμερα τα ΜΜΕ ανήκουν σε επιχειρηματίες, που διαπλεκόμενοι με τις τράπεζες και το πολιτικό σύστημα απέκτησαν τεράστια δύναμη και οδήγησαν την πληροφόρηση και την ενημέρωση σε απίστευτη παρακμή και απαξίωση. ΄
Ετσι, για άλλη μία φορά, μία εμφανιζόμενη ως φιλελεύθερη κατάκτηση, με την καταχρηστική αξιοποίηση της τεχνολογίας άλλα και της τεχνικής της χειραγώγησης κατέληξε να αποβεί κίνδυνος για την ευθυκρισία, το αμερόληπτο της βούλησης, την ίδια την ελευθερία του πολίτη, την οποία υποτίθεται ότι την εκφράζει και υποστηρίζει. Από άποψη αρχής τα ΜΜΕ θα έπρεπε να επιτελούν σε μία δημοκρατική κοινωνία σημαντικό λειτούργημα, γι ‘αυτό άλλωστε επειδή δηλαδή η ενημέρωση είναι ζωτική ανάγκη μιας δημοκρατικής κοινωνίας, αποκτούν τεράστια δύναμη.
Είναι φορείς της ελεύθερης διάδοσης των ιδεών, καλλιέργειας της τέχνης και της επιστήμης, έκφρασης των θρησκευτικών πεποιθήσεων, άμεσης πληροφόρησης και ενημέρωσης των πολιτών, είναι μέσο επαφής των ατόμων με δημόσιες συζητήσεις. Πρέπει σε κάθε περίπτωση να είναι μέσο ελέγχου της εξουσίας και του τρόπου άσκησής της από τους εκάστοτε κυβερνώντες.
Όμως τα πράγματα στη χώρα εξελίχθηκαν διαφορετικά . Υπήρξε εν πολλοίς εκτροπή του ρόλου, της λειτουργίας και του σκοπού πολλών ΜΜΕ. Από φορείς υπεύθυνης πολυφωνικής, δημοκρατικής ενημέρωσης, εξαλλάχθηκαν σε επιχειρηματικές οντότητες παραπληροφόρησης, διαπλοκής, υποκουλτούρας και εξαχρείωσης των πάντων. Στο τηλεοπτικό τομέα, μάλιστα, η εκτροπή οδήγησε σε ατραπούς εκτός νομιμότητας, αφού για 27 ολόκληρα χρόνια λειτουργούν ουσιαστικά στα όρια της ανοχής του κράτους, χωρίς μέχρι σήμερα να αποκτήσουν την απαιτούμενη σταθερή διοικητική άδεια χρήσης των συχνοτήτων, που είναι δημόσιο αγαθό και σαν τέτοια δεν νοείται η παράνομη χρήση τους.
Ελλείπει το στοιχείο της νομιμότητας γιατί μέχρι σήμερα κανένα 6 από τα κανάλια των ΜΜΕ δεν έχει αδειοδότηση με όρους ισότητας διαφάνειας και εφαρμογής σταθερών διαχρονικών κανόνων. Εδώ έχουμε ευθεία παραβίαση του άρθρου 15 του Συντάγματος, αφού σε ένα κράτος δικαίου η νομιμότητα λειτουργίας των επιχειρήσεων των ΜΜΕ είναι sine qua non όρος λειτουργίας της δημοκρατίας. Κατά τη διάρκεια των εργασιών της εξεταστικής Επιτροπής, στη δημόσια σφαίρα εκτυλίχθηκε παράλληλα η συζήτηση για την έναρξη της εποχής της νομιμότητας στον τομέα της τηλεόρασης μέσω της ψήφισης του Ν. 4339/2015 και την προκήρυξη και εκτέλεση του πρώτου στην ελληνική ιστορία διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες.
Είναι αναγκαίο να τονιστεί ότι αν και πολλοί από τους μάρτυρες που εξετάζονταν για τις δανειοδοτήσεις των Μέσων τους είχαν διαφορετική πολιτική θέση και στόχευση από την κυβέρνηση, εν τούτοις εκφράσθηκαν θετικά για την ανάγκη να τεθεί τέλος στο καθεστώς ασυδοσίας και ανομίας που κυριαρχούσε τα τελευταία 27 χρόνια στο χώρο της τηλεόρασης. Κατά τούτο οι κρίσεις τους αυτές συμβάδισαν ασφαλώς με την επιθυμία της μέγιστης πλειοψηφίας του λαού που αντιλήφθηκε ότι η νομοθετική παρέμβαση της Πολιτείας για την άρση αυτού του αρρωστημένου τηλεοπτικού τοπίου ήταν επιβεβλημένη, ήταν πολιτική, κοινωνική και θεσμική επιταγή, και ότι η πραγματοποίησή της ικανοποίησε το κοινό περί δικαίου λαϊκό αίσθημα. Ανεξαρτήτως της προσωρινής διακοπής του εγχειρήματος για την επιβολή της νομιμότητας στη λειτουργία των επιχειρήσεων τηλεοπτικών προγραμμάτων, είναι σίγουρο ότι με την αδειοδότηση πάνω σε σταθερή βάση και με δεδομένους τους κανόνες και τις εκατέρωθεν υποχρεώσεις , (Πολιτείας και Μέσων) θα προστατευθούν καλύτερα η πολυφωνία, η αντικειμενική και με ίσους όρους μετάδοση πληροφοριών και ειδήσεων, η ενίσχυση της κοινωνικής αποστολής της τηλεόρασης και η ενίσχυση της πολιτιστικής ανάπτυξής της χώρας, με γνώμονα το σεβασμό της αξίας του ανθρώπου και την προστασία του πολίτη.
Άλλωστε η αυθεντική ερμηνεία της διάταξης του άρθρου 15 του Συντάγματος θέτει σαν σκοπό του κατ` αρχήν την παροχή αξιόπιστων και έγκυρων πληροφοριών στο κοινωνικό σύνολο, την ενημέρωση των πολιτών σε όλα ανεξαιρέτως τα σημεία της ελληνικής Επικράτειας με τρόπο αντικειμενικό, πολυφωνικό, και με βάση τις αρχές της ισοπολιτείας και του σεβασμού, αλλά και διακίνηση όλων των ιδεών και απόψεων που αναπτύσσονται σε μια πλουραλιστική δημοκρατική πολιτεία. Αποσκοπεί στη δημιουργία ενημερωμένων, συνειδητών και ωρίμων πολιτών, που διαθέτουν πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση, κριτική σκέψη και ελεύθερο δημοκρατικό φρόνημα, που αποτελούν την απαραίτητη προϋπόθεση για την απρόσκοπτη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Ακόμα αποσκοπεί στην ανύψωση του πολιτιστικού επιπέδου των πολιτών, με την εκπομπή προγραμμάτων υψηλής ποιοτικής στάθμης, προγραμματικής ποικιλότητας και τούτο όχι μόνο για την ψυχαγώγησή τους, αλλά και διότι το υψηλό πολιτιστικό επίπεδο συντελεί και αυτό στην δημιουργία ωρίμων και ελεύθερων δημοκρατικών πολιτών.
Σήμερα προκύπτει από τα διδάγματα της κοινής πείρας με βάση την ήδη 27ετή λειτουργία της ιδιωτικής τηλεόρασης στην Ελλάδα, αλλά και με βάση τα διεθνή δεδομένα, οι ιδιωτικοί αυτοί φορείς προσφέρουν συχνά ένα πολύ χαμηλού επιπέδου ραδιοτηλεοπτικό προϊόν, κύριο χαρακτηριστικό του οποίου είναι ο εύκολος εντυπωσιασμός, η πολιτιστική ένδεια και η αύξηση με κάθε δυνατό τρόπο της ακροαματικότητας, σε βάρος της ποιότητας και της αντικειμενικότητας, αλλά και της νηφαλιότητας της παρεχόμενης πληροφόρησης. Με την επικρατούσα μάλιστα τάση δημιουργίας όλο και περισσότερο μονοπωλιακών καταστάσεων στον χώρο επιτυγχάνεται η πλήρης χειραγώγηση των πολιτών και η μετατροπή τους σε απλούς καταναλωτές πληροφοριών και μηνυμάτων. Η Πολιτεία έλαβε νομοθετικές πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση της κατάστασης αυτής με σκοπό την καθιέρωση της νομιμότητας και της κανονικότητας στο χώρο της ενημέρωσης με την ψήφιση νόμων για την αντιμετώπιση το φαινομένου απαξίωσης και παρακμής και την καθιέρωση κανόνων διαφάνειας, όπως άλλωστε διατυπώθηκε και σε αποφάσεις του ΣτΕ, με τις οποίες στιγματίζεται η μακρόχρονη παρανομία λειτουργίας των ΜΜΕ, και ο στιγματισμός αυτός κονταίνει το κράτος δικαίου και κηλιδώνει το σώμα της ελληνικής κοινωνίας. Διαφάνεια παντού, αυτό θα έπρεπε να ήταν το πολιτικό αφήγημα όλων των πολιτικών δημοκρατικών δυνάμεων. Η πολιτική δέσμευση όλων μας. Διαφάνεια και νομιμότητα στον ανταγωνισμό, στη χρηματοδότηση, στο ζήτημα των εργασιακών σχέσεων όσων ασχολούνται. Έτσι θα τεθούν στέρεου και αποτελεσματικοί κανόνες και βάσεις στο υφιστάμενο θολό και άρρωστο τηλεοπτικό πεδίο. Ειδικότερα η Διαφάνεια στον Ανταγωνισμό , που συμπεριλαμβάνει και τη διαφάνεια στις πηγές της χρηματοδότησης, κατέχει, πρέπει να κατέχει, κορυφαία θέση στη λειτουργίας των επιχειρήσεων των ΜΜΕ.
Το ζήτημα αυτό έχει ιδιαίτερη νομική και ηθική σημασία. Στο σημείο αυτό μπορεί να γίνει μία γενίκευση : Η αντίληψη για την άσκηση της πολιτικής μέσω της «αυτορρύθμισης» θα ανέμενε βάσιμα ότι μετά από 27 χρόνια ιδιότυπης νομιμότητας ή καλύτερα μετά από 27 χρόνια ιδιότυπης παρανομίας, η αγορά θα είχε αυτορυθμιστεί, μάλιστα όσο ακόμα βρισκόμασταν στην αναλογική εποχή των ΜΜΕ. Και σήμερα με αυτά τα δεδομένα ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι η αγορά θα αυτορυθμιστεί μόνο και μόνο γιατί περάσαμε στην ψηφιακή εποχή; Δεν μπορεί να το ισχυρισθεί, και δεν το πιστεύει κανένας πλέον. Εκτός και αν θεωρούμε σαν αυτορρύθμιση τις πανθομολογούμενες συνθήκες άγριας Δύσης και Φαρ-Ουέστ, συνθήκες οικονομικής και τηλεοπτικής ζούγκλας, συνθήκες απόλυτης παρακμής και απαξίωσης, πολλές φορές εργασιακού Μεσαίωνα για τους εργαζόμενους στον κλάδο.
Η μόνη «αυτορρύθμιση» που έλαβε χώρα ήταν η απίστευτη συσσώρευση χρεών από συνεχή και προκλητική για την ευκολία με την οποία γινόταν δανειοδότηση , αποτέλεσμα και αυτά της στενής και αδιαφανούς, όπως αποδείχθηκε, σχέσης πολλών μεγάλων ΜΜΕ με το Τραπεζικό και Πολιτικό Σύστημα, η άρση κάθε προστατευτικού καθεστώτος στα εργασιακά.
Την ίδια στιγμή οι ελεύθεροι επαγγελματίες δεν μπορούσαν να λάβουν δάνειο ούτε ενός ευρώ. Είναι αναγκαίο να διευκρινιστεί ότι η Πολιτεία και εν προκειμένω η Ελληνική Βουλή, ενδιαφέρεται και επεμβαίνει στον τρόπο λειτουργίας των ΜΜΕ, διότι η παροχή τηλεοπτικού προγράμματος συνιστά δημόσια υπηρεσία με την ουσιαστική και λειτουργική της έννοια.
Σύμφωνα με το ΣτΕ η τηλεόραση έχει κοινωνική αποστολή και μετέχει της έννοιας της δημόσιας υπηρεσίας , γιαυτό αδιάλειπτα πρέπει να παρέχεται βάσει της αρχής της συνέχειας των δημόσιων υπηρεσιών και της αρχής της παροχής του κοινωνικού αυτού αγαθού σε όλους με όρους ισότητας.
Για του λόγου του αληθές μνημονεύεται το υπ’ αριθμ. 188/20003 Πρακτικό του ΣτΕ στο οποίο γίνεται δεκτό ότι « μετά την συνταγματική αναθεώρηση του 2001, από τη διάταξη του άρθρου 15 παρ.2 του Συντάγματος προκύπτει η ιδιαίτερη νομική φύση της ραδιοτηλεοπτικής εκπομπής ως δημόσιας υπηρεσίας με τη λειτουργική έννοια του όρου.
Η δημόσια αυτή υπηρεσία μπορεί να ασκείται είτε από το ίδιο το Κράτος (Κρατική ραδιοφωνία και τηλεόραση) είτε από ιδιώτες κατά παραχώρηση(ιδιωτική ραδιοφωνία και τηλεόραση), η άσκησή της δε γίνεται, κατά ρητή συνταγματική πρόβλεψη, υπό τον άμεσο έλεγχο του Κράτους». Η παραδοχή αυτή έχει άλλωστε περιληφθεί σε πάμπολλες αποφάσεις του ΣτΕ, ενώ σύμφωνα με αυτό «η παροχή υπηρεσιών επίγειας ψηφιακής τηλεοπτικής ευρυεκπομπής συνιστά υπηρεσία γενικού οικονομικού συμφέροντος».
Όπως άλλωστε προβλέπεται και στο άρθρο 106 παρ. 2 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με την οποία η αποστολή των τηλεοπτικών επιχειρήσεων «συνίσταται στην παροχή στο κοινό τηλεοπτικών υπηρεσιών βάσει προϋποθέσεων, όρων και διαδικασιών, που διασφαλίζουν αφενός τη νομιμότητα, τη διαφάνεια, τν πολιτική και πολιτιστική πολυμέρεια και πολυφωνία, τον ελεύθερο οικονομικό ανταγωνισμό στον ευρύτερο τομέα των μέσων ενημέρωσης, και αφετέρου την παροχή στο κοινό υψηλού επιπέδου τηλεοπτικών υπηρεσιών». Πρόδηλο καθίσταται λοιπόν ότι η φύση των τηλεοπτικών υπηρεσιών ως δημόσιων υπηρεσιών με έντονο γενικό οικονομικό συμφέρον ,
νομιμοποιεί την Επιτροπή μας να προβαίνει στον έλεγχο της νομιμότητας δανειοδότησης των επιχειρήσεων των ΜΜΕ, υπό το πρίσμα όλων των παραπάνω αρχών κα διατάξεων νόμων, κινούμενη στο πλαίσιο της απόφασης της Ελληνικής Βουλής που καθόρισε και το αντικείμενο της.
Ο τρόπος οργάνωσης και οικονομικής λειτουργίας των επιχειρήσεων ΜΜΕ στη χώρα μας συντέλεσε ώστε πολλές απ αυτές να δανειοδοτηθούν αθρόα από το σύνολο του τραπεζικού συστήματος, κατά κανόνα χωρίς τις αναγκαίες εγγυήσεις και εξασφαλίσεις, με αποτέλεσμα σήμερα να οφείλουν από δάνεια περισσότερα από 1,3 δίς, που στην πλειοψηφία τους κρίνονται δανεικά και αγύριστα. Η πορεία δανεισμού τους, μάλιστα, ήταν αντίστροφη προς την πορεία συρρίκνωσης των εσόδων, πτώσης της ακροαματικότητας, χαμηλότερης διαφημιστικής δαπάνης, γενικά με την σε όλα τα επίπεδα χειροτέρευση της οικονομικής τους θέσης. Ειδικότερα, ενώ το σύνολο των επιχειρήσεων ΜΜΕ από το έτος 2009 και μετά άρχισαν να εμφανίζουν σταθερά πτώση στους τζίρου τους, αρνητικά ίδια κεφάλαια, ζημιές, αδυναμία καταβολής δόσεων έναντι τόκων και κεφαλαίου δανείων, ενώ έντονη και πανταχού παρούσα υπήρξε για τα περισσότερα η αμφιβολία για τη συνέχιση της επιχειρηματικής τους λειτουργίας, όπως έκριναν επανειλημμένα Ορκωτοί Λογιστές, οι τράπεζες εξακολούθησαν να τις δανειοδοτούν σαν να μην συνέβαινε τίποτα και χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η ευρωπαϊκή και διεθνής οικονομική κατάσταση που χαρακτηρίστηκε ήδη από το 2008 ως παγκόσμια οικονομική κρίση.
Η κρίση επέβαλλε την έγκαιρη εισαγωγή περιοριστικής πιστωτικής πολιτικής, δηλαδή περιορισμό της δανειοδότησης και πολύ μεγάλη αυστηροποίηση των όρων δανειοδότησης.
Οι ελληνικές τράπεζες, ενώ στην παγκόσμια και ευρωπαϊκή οικονομία εισβάλλει κυριολεκτικά η οικονομική κρίση, δεν προνόησαν πλην εξαιρέσεων για τον αυτοπεριορισμό τους. Όταν το αποφάσισαν, δεν το έκαμαν με όρους ισότητας έναντι των δανειοληπτών, αφού πολλοί «ισχυροί», ανάμεσά τους τα τότε κόμματα εξουσίας και οι «μεγιστάνες» των Μέσων Επικοινωνίας εξακολούθησαν, όπως προέκυψε κατά τις εργασίες της Επιτροπής, να απολαμβάνουν σκανδαλώδους προνομιακής μεταχείρισης.
Ακόμη και μετά τη δήλωση του τότε πρωθυπουργού ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ στον Καστελόριζο ότι η χώρα ουσιαστικά «πτώχευσε» , όταν επιβάλλεται περιοριστική πιστωτική και πιστοδοτική πολιτική του τραπεζικού συστήματος και στη χώρα μας συνεχίζεται η αθρόα δανειοδότηση των επιχειρήσεων των ΜΜΕ, αλλά και των κομμάτων. Εύλογο ανακύπτει το ερώτημα: γιατί παραβιάστηκε η αναγγελθείσα περιοριστική πιστοδοτική πολιτική των τραπεζών, που ίσχυσε για όλους τους υποψήφιους δανειολήπτες, εμπόρους και επιχειρηματίες στη χώρα μας, εκτός των κομμάτων και των επιχειρήσεων των ΜΜΕ; )
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΠΟΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΔΩ:
https://www.reader.gr/.../sitefile.../sxedio_porisma_mme.pdf
ΩΡΕΣ -ΩΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ......ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΚΑΙΟ ? ΚΑΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΒΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ?
ΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ ΧΡΩΣΤΟΥΝ ΔΙΣ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΥΣ ΕΝΩ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΟΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ.....
ΦΥΣΙΚΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΣΥΜΦΡΑΖΟΜΕΝΑ ΠΩΣ ΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ ΜΟΝΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΑΦΟΥ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΑ ΚΑΙ ΑΡΑ ΜΕΤΑΔΙΔΟΥΝ ΟΤΙ ΤΟΥΣ ΔΩΣΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΩΘΗΣΟΥΝ......
ΕΤΣΙ ΧΕΙΡΑΓΩΓΟΥΝ ΟΠΟΙΟΝ ΧΡΩΣΤΑΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΑΣΙΦΑΝΕΣ.....
ΠΩΣ ΛΟΙΠΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΛΙΤΗ ΘΕΩΡΕΙΣ ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΤΙ ΜΕΤΑΔΙΔΟΥΝ ΤΑ Μ.Μ.Ε ΟΤΑΝ ΤΑ ΙΔΙΑ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΠΟΣΑ ΧΡΩΣΤΑΝΕ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΣΜΕΝΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΤΙ ΤΟΥΣ ΠΟΥΝ ???
ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΡΤΥ ΓΙΝΟΤΑΝ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 27 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΑΓΩΓΟΥΣΑΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΜΕ ΟΤΙ ΑΡΛΟΥΜΠΑ ΗΘΕΛΑΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΝΑ ΜΕΤΑΔΙΔΟΥΝ ΤΑ ΜΜΕ....
ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΑΤΟΥΝ ΣΕ ΑΓΝΟΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΔΙΕΣΠΕΙΡΑΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ ΦΟΒΟ ΜΗΝ ΤΥΧΟΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΚΑΙ ΕΡΘΟΥΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ.......
ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΩΡΑ ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΕΡΝΟΥΝ ΒΑΣΙΛΙΚΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΟΔΗΓΟΥΝΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ ΕΛΛΙΠΕΙΣ ......
ΣΕ ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ ΘΑ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΜΝΕ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΕΠΙΣΗΣ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ ΤΟΥΣ ......ΚΟΙΝΩΣ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΛΟΠΕΡΑΣΗ ΤΟΥΣ ΑΦΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΙΛΑ ΚΑΙ ΑΝΕΧΕΤΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.....
