ΠΕΡΙΕΡΓΕΣ ΣΥΜΠΤΩΣΕΙΣ ? Η ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ?

 

πηγή εικόνας: https://ec.europa.eu/competition/elojade/isef/case_details.cfm?proc_code=2_M_9274

Στην παραπάνω εικόνα βλέπουμε πως η εταιρία GLAXONSMITHKLINE αγόρασε την εταιρία PFIZER ( Μάιο του 2019  ) σύμφωνα με το δελτίο τύπου που είναι αναρτημένο στην επίσημη ιστοσελίδα της ευρωπαικής ένωσης και δεν επιδέχεται διάψευση ( για να μην την βγάλουν κάποιοι ψευδές ως συνομωσιολογία )......όπου στον σύνδεσμο που αναφέρει γραφει : 

Συγχωνεύσεις: Η Επιτροπή εγκρίνει την εξαγορά της GlaxoSmithKline από την Pfizer της Consumer Health Business, υπό όρους....

 Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενέκρινε, βάσει του κανονισμού περί συγκεντρώσεων της ΕΕ, την απόκτηση της Pfizer της Business Consumer Health από την GlaxoSmithKline. Η απόφαση εξαρτάται από την παγκόσμια εκποίηση της επιχείρησης τοπικής διαχείρισης πόνου της Pfizer που πραγματοποιείται με τη μάρκα ThermaCare. 

Η GlaxoSmithKline ("GSK") και η Pfizer της Consumer Health Business είναι και οι δύο κατασκευαστές και προμηθευτές μιας ποικιλίας φαρμακευτικών προϊόντων υγειονομικής περίθαλψης για καταναλωτές, τα οποία είναι συνήθως διαθέσιμα σε ασθενείς χωρίς ιατρική συνταγή και γενικά αναφέρονται ως "εξωχρηματιστηριακά" (" OTC ») φαρμακευτικά προϊόντα. 

Και οι δύο εταιρείες δραστηριοποιούνται στον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο («ΕΟΧ») σε ορισμένες κατηγορίες προϊόντων εξωχρηματιστηριακών προϊόντων, συγκεκριμένα διαχείριση τοπικού πόνου (κρέμες, τζελ, σπρέι και επιθέματα για την αντιμετώπιση του πόνου τοπικά), συστημική διαχείριση πόνου (προϊόντα για στοματική λήψη που στοχεύουν στον πόνο κεντρικά), θεραπείες κρυολογήματος και γρίπης (π.χ. θεραπείες πολλαπλών συμπτωμάτων, αντιβηχικά), γαστρεντερικές θεραπείες (π.χ. αντιόξινα, αντιφλεγμονώδη, αντιφλεγμονώδη), διατροφή και υγεία του πεπτικού συστήματος (π.χ. βιταμίνες, συμπληρώματα, καθαρτικά), καθώς και ηρεμιστικά και βοηθήματα ύπνου. 

Η έρευνα της Επιτροπής Η Επιτροπή εξέτασε τις επιπτώσεις της προτεινόμενης συναλλαγής στον ανταγωνισμό στις αγορές όπου αλληλεπικαλύπτονται οι δραστηριότητες των εταιρειών. Με βάση την έρευνα, η Επιτροπή ανησυχούσε ότι η εξαγορά θα μείωνε τον ανταγωνισμό για προϊόντα τοπικής διαχείρισης του πόνου, πιθανόν να οδηγήσει σε αύξηση των τιμών σε ορισμένες χώρες του ΕΟΧ, συμπεριλαμβανομένης της Αυστρίας, της Γερμανίας, της Ιρλανδίας, της Ιταλίας και των Κάτω Χωρών. 

Στην αγορά προϊόντων τοπικής διαχείρισης πόνου, η Επιτροπή διαπίστωσε ότι τα προϊόντα ήταν ευρέως υποκατάστατα ανεξάρτητα από τη διαφορετική μορφή ή σύνθεση τους (π.χ. μπαλώματα και τζελ, φάρμακα ή όχι). Για τοπικά προϊόντα διαχείρισης πόνου, η GSK είναι ο κορυφαίος προμηθευτής εξωχρηματιστηριακών προϊόντων στον ΕΟΧ με τη γκάμα προϊόντων της με σήματα Volta (συμπεριλαμβανομένων των Voltaren, Voltadol ή Voltarol). 

Αυτά τα προϊόντα πωλούνται κυρίως ως φαρμακευτικά τζελ, κρέμες ή σπρέι, αλλά και ως φαρμακευτικά και μη φαρμακευτικά έμπλαστρα. Η Pfizer δραστηριοποιείται ως επί το πλείστον στον ΕΟΧ με τη γκάμα προϊόντων της με επωνυμία ThermaCare, η οποία αποτελείται κυρίως από μη φαρμακευτικά έμπλαστρα. 

Οι προτεινόμενες λύσεις Για την αντιμετώπιση αυτών των ανησυχιών, οι εταιρείες προσφέρθηκαν να εκποιήσουν την τοπική επιχείρηση διαχείρισης πόνου της Pfizer που πραγματοποιήθηκε με την επωνυμία ThermaCare παγκοσμίως. Αυτό περιλαμβάνει όλα τα σχετικά περιουσιακά στοιχεία που συμβάλλουν στην τρέχουσα λειτουργία ή είναι απαραίτητα για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας και της ανταγωνιστικότητάς της. 

Αυτά τα περιουσιακά στοιχεία θα πρέπει να εκχωρηθούν ως δέμα σε έναν κατάλληλο αγοραστή για έγκριση από την Επιτροπή. Οι δεσμεύσεις προβλέπουν ιδίως την εκποίηση εγκαταστάσεων παραγωγής της Pfizer που βρίσκεται στις ΗΠΑ, η οποία είναι αφιερωμένη στην παραγωγή προϊόντων ThermaCare, όλων των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας που σχετίζονται με τα προϊόντα και τη μάρκα ThermaCare, καθώς και προϊόντα υπό ανάπτυξη. 

Αυτές οι δεσμεύσεις εξαλείφουν σχεδόν εξ ολοκλήρου τις αλληλεπικαλύψεις μεταξύ της GSK και της Pfizer της Consumer Health Business στην κατηγορία τοπικής διαχείρισης πόνου στον ΕΟΧ. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η προτεινόμενη συναλλαγή, όπως τροποποιήθηκε από τις δεσμεύσεις, δεν θα δημιουργούσε πλέον προβλήματα ανταγωνισμού στον ΕΟΧ. Η απόφαση της Επιτροπής εξαρτάται από την πλήρη τήρηση των δεσμεύσεων. Εταιρείες και προϊόντα Η GSK, με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο, είναι μια φαρμακευτική εταιρεία που δραστηριοποιείται παγκοσμίως στον τομέα της έρευνας, της ανάπτυξης, της κατασκευής και του μάρκετινγκ σε τρία ευρεία τμήματα, δηλαδή συνταγογραφούμενα φάρμακα, εμβόλια και προϊόντα υγείας καταναλωτή. 

Η Pfizer, με έδρα στις ΗΠΑ, είναι μια φαρμακευτική εταιρεία που δραστηριοποιείται παγκοσμίως στην έρευνα, ανάπτυξη, κατασκευή και εμπορία καινοτόμων φαρμάκων. Τα προϊόντα της Pfizer’s Consumer Health Businessoffers σε πέντε βασικούς τομείς: (α) διαχείριση πόνου. β) υγεία του γαστρεντερικού (γ) αναπνευστική (δ) συμπληρώματα διατροφής και (ε) προϊόντα προσωπικής φροντίδας (π.χ. φροντίδα χειλιών). Κανόνες και διαδικασίες ελέγχου των συγκεντρώσεων Η συναλλαγή κοινοποιήθηκε στην Επιτροπή στις 17 Μαΐου 2019. 

Η Επιτροπή έχει το καθήκον να αξιολογήσει τις συγχωνεύσεις και τις εξαγορές στις οποίες συμμετέχουν εταιρείες με κύκλο εργασιών πάνω από ορισμένα όρια (βλ. Άρθρο 1 του κανονισμού περί συγκεντρώσεων) και να αποτρέψει συγκεντρώσεις που θα εμποδίζει σημαντικά τον αποτελεσματικό ανταγωνισμό στον ΕΟΧ ή σε οποιοδήποτε σημαντικό μέρος του. Η συντριπτική πλειονότητα των κοινοποιημένων συγχωνεύσεων δεν δημιουργεί προβλήματα ανταγωνισμού και εκκαθαρίζεται μετά από τακτική επανεξέταση. 

Από τη στιγμή της κοινοποίησης μιας συναλλαγής, η Επιτροπή έχει γενικά συνολικά 25 εργάσιμες ημέρες για να αποφασίσει εάν θα χορηγήσει έγκριση (Φάση Ι) ή θα ξεκινήσει διεξοδική έρευνα (Φάση II). Αυτή η προθεσμία παρατείνεται σε 35 εργάσιμες ημέρες σε περιπτώσεις κατά τις οποίες τα μέρη υποβάλλουν ένδικα μέσα, όπως σε αυτήν την περίπτωση. Περισσότερες πληροφορίες θα είναι διαθέσιμες στον ιστότοπο ανταγωνισμού της Επιτροπής, στο δημόσιο μητρώο υποθέσεων της Επιτροπής με τον αριθμό υπόθεσης M.9274.

ΠΗΓΗ : https://ec.europa.eu/commission/presscorner/detail/en/IP_19_4030

Επίσης εδώ θα δούμε και την συγχώνευση των εταιριών στην αμερική : 

https://www.dailymail.co.uk/news/article-7308887/GlaxoSmithKline-closes-deal-Pfizer-consumer-healthcare-joint-venture.html

γράφει : Ο βρετανικός γίγαντας ναρκωτικών GlaxoSmithKline κλείνει συμφωνία 9,8 δισεκατομμυρίων λιρών με τον αντίπαλό της Pfizer για να συγχωνεύσει τις επιχειρήσεις υγειονομικής περίθαλψης σε προσπάθεια να μειώσει το κόστος των 500 εκατομμυρίων £ και να χωρίσει την εταιρεία σε δύο. δύο μέρη - τα φαρμακευτικά προϊόντα και οι καταναλωτές, τα αφεντικά δήλωσαν ότι η συγχώνευση θα εξοικονομήσει 500 εκατομμύρια λίρες έως το 2022

Επίσης εδώ : https://translate.google.com/translate?hl=el&sl=en&u=https://theconversation.com/the-world-needs-pharmaceuticals-from-china-and-india-to-beat-coronavirus-138388&prev=search&pto=aue



θα διαβάσετε (αφού γίνει μετάφραση) ότι:

Οι μεγαλύτερες φαρμακευτικές εταιρείες στον κόσμο, γνωστές ως « Βig farma», είναι αμερικανικές και ευρωπαϊκές. Οι πέντε πρώτοι είναι οι Pfizer (ΗΠΑ), Roche, Novartis (και οι δύο Ελβετοί), Merck (ΗΠΑ) και GlaxoSmithKline (Ηνωμένο Βασίλειο). Ωστόσο, αυτές οι εταιρείες - και η φαρμακευτική βιομηχανία στο σύνολό της - βασίζονται σε παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού. Και η Κίνα και η Ινδία διαδραματίζουν βασικούς ρόλους στην προμήθεια τόσο συστατικών όσο και τελικών φαρμάκων.

Ελπίζω ένα εμβόλιο ή ένα φάρμακο που θα θεραπεύσει το COVID-19 να στηρίζεται σε αυτόν τον κρίσιμο τομέα. Ωστόσο, η παγκοσμιοποίηση των φαρμακευτικών προϊόντων και αυτό που ορισμένοι θεωρούν υπερβολική εξάρτηση από προϊόντα από την Κίνα και την Ινδία έχει επικριθεί στις ΗΠΑ , το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ευρωπαϊκή Ένωση .

Είτε πρόκειται για υδροξυχλωροκίνη (το «θαύμα» φάρμακο που ο Ντόναλντ Τραμπ έχει παραδεχτεί να πάρει), το remdesivir (ένα αντιιικό φάρμακο που χρησιμοποιείται ως επείγουσα θεραπεία για τις πιο οξείες περιπτώσεις COVID-19) ή μελλοντικό εμβόλιο, τόσο το φυσικό όσο και το κοινωνικό και η οικονομική υγεία του κόσμου εξαρτάται από τα φαρμακευτικά προϊόντα. Η παραγωγή από την Κίνα και την Ινδία θα είναι ζωτικής σημασίας για να τεθεί υπό έλεγχο η πανδημία.

εδώ θα διαβάσετε πως η GSK ( GlaxoSmithKline ) δραστηριοποιείται στην κίνα με εργαστήρια παραγωγής εμβολίων από το 2010 

https://translate.google.com/translate?hl=el&sl=en&u=https://www.gsk-china.com/en-gb/about-us/gsk-in-china/&prev=search&pto=aue

γράφει : Η Tianyuan είναι ένας από τους κορυφαίους κατασκευαστές εμβολίων στην Κίνα και εντάχθηκε στον Όμιλο GSK το 2015 λόγω της συμφωνίας τριών μερών με τη Novartis (Tην οποία αγόρασε η Γερμανική Biontech) . Η Tianyuan είναι η σημαντική παραγωγή εμβολίων στην Κίνα, που παράγει και προμηθεύει την Κίνα και τις κύριες αγορές προϊόντων που προλαμβάνουν ασθένειες από μολυσματικές ασθένειες, όπως γρίπη, μηνιγγίτιδα και λύσσα.

η δε Α)PFIZER που κατά σύμπτωση διαχειρίζεται τα οικονομικά της η Black Rock,είναι μέτοχος η Open Foundation Society (Soros),που κατά σύμπτωση διαχειρίζεται τα συμφέροντα της γαλλικής AXA,που κατά σύμπτωση αγόρασε την γερμανική εταιρεία Winterthur που έκτισε το κινέζικο εργαστήριο,που κατά σύμπτωση αγοράστηκε από τη γερμανική Allianz,και κατά σύμπτωση την έχει ώς μεγαλομέτοχος ο κολοσσός Vanguard, με συμμέτοχο την Black Rock, που κατά σύμπτωση ελέγχει τις κεντρικές τράπεζες και διαχειρίζεται το 1/3 του παγκόσμιου επενδυτικού κεφαλαίου,που κατά σύμπτωση είναι και μεγαλομέτοχος της Microsoft και του Gates,που κατά σύμπτωση είναι και μέτοχος της Pfizer και σήμερα πρώτος χρηματοδότης του ΠΟΥ ( Παγκόσμιος οργανισμός υγείας).

παραπομπές: A) Οι κορυφαίοι μέτοχοι της Pfizer και της AstraZeneca BlackRock θέλουν το megamerger

https://translate.google.com/translate?hl=el&sl=en&u=https://www.fiercepharma.com/m-a/leading-pfizer-and-astrazeneca-shareholder-blackrock-wants-megamerger&prev=search&pto=aue

B ) Η Soros Fund Management αύξησε επίσης δραματικά τις μετοχές της στην BlackRock Inc - τη μεγαλύτερη εταιρεία διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων στον κόσμο, επιβλέποντας 6 τρισεκατομμύρια δολάρια - κατά σχεδόν 60% σε 12.983 συνολικές μετοχές το δεύτερο τρίμηνο.

https://translate.google.com/translate?hl=el&sl=en&u=https://www.reuters.com/article/us-investment-funds-soros-fund-mgmt-idUSKBN1KZ2KF&prev=search&pto=aue

Γ )  Η Axa Winterthur είναι μια πολυεθνική ασφαλιστική εταιρεία. Η αρχική εταιρεία με την επωνυμία Winterthur ιδρύθηκε στο Winterthur της Ελβετίας , το 1875. Από το 1997 έως τον Ιούνιο του 2006, η Winterthur ήταν θυγατρική της Credit Suisse (CS). ^[1] Τώρα, η Axa Insurance με βάση το Παρίσι έχει συνάψει οριστική συμφωνία για την αγορά του ομίλου Winterthur από την CS για περίπου 12 δισεκατομμύρια CHF . Από το 2007 και μετά, η Axa θα συγχωνεύσει τις εταιρείες. Λόγω της εξαγοράς, η Axa Insurance θα αναλάβει την επωνυμία και τη γενική εποπτεία της εταιρείας. Οι αλλαγές λογότυπου άρχισαν να εμφανίζονται στη Βαρκελώνη τον Ιανουάριο του 2007.

https://translate.google.com/translate?hl=el&sl=en&u=https://en.wikipedia.org/wiki/Winterthur_Group&prev=search&pto=aue

Δ) Ο πρώτος Ευρωπαίος ασφαλιστής που επιτρέπεται να ασκεί επιχειρηματική δραστηριότητα στην Κίνα είναι η Winterthur Swiss Insurance Co., η μεγαλύτερη στην Ελβετία. Η Winterthur Insurance (Asia) Ltd. δήλωσε ότι ένα υποκατάστημα στη Σαγκάη θα αρχίσει να λειτουργεί τον Ιανουάριο. Ο Peter Spaelti, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ομίλου, δήλωσε ότι θα προσφέρει γενική κάλυψη ακινήτων σε περιοχές γύρω από τη Σαγκάη, παρέχοντας υπηρεσίες σε τοπικές εταιρείες και διεθνείς πελάτες.

Η Winterthur έχει γραφεία αντιπροσωπείας στο Πεκίνο και την Τιαντζίν. Το υποκατάστημα της Σαγκάης αναβαθμίζεται από ένα γραφείο και θα έχει πρωτογενές κεφάλαιο 120 εκατομμυρίων γιουάν (14,4 εκατομμύρια δολάρια). Η Κίνα ανοίγει σταδιακά την ασφαλιστική της αγορά σε εξωτερικούς παίκτες. Ενώ σχεδόν κάθε ασφαλιστής σε οποιοδήποτε μέγεθος έχει γραφεία αντιπροσωπείας στην Κίνα, μόνο τέσσερις έχουν άδεια πολιτικής πώλησης..

Μια επιχειρηματική αποστολή τον περασμένο μήνα με επικεφαλής τον Sir Leon Brittan, τον Επίτροπο Εμπορίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενημερώθηκε ότι η Allianz AG της Γερμανίας θα είναι πιθανώς η επόμενη που θα κερδίσει μια πλήρη άδεια.

https://translate.google.com/translate?hl=el&sl=en&u=https://www.joc.com/winterthur-swiss-insurance-wins-china-business-license_19961210.html&prev=search&pto=aue

E) Μέτοχοι της ALLIANZ 

https://www.marketscreener.com/quote/stock/ALLIANZ-SE-436843/company/

Όλα αυτά φαντάζουν περίεργα ή μήπως συμβαίνει κάτι άλλο που όπως γράψαμε πιο πάνω σηματοδοτούν μια παγκοσμιοποίηση  των πολυεθνικών ομίλων που μπορούν να πιέζουν κυβερνήσεις ώστε να κανονίζουν τις ζωές των λαών ???

Αρκετά ιστολόγια θα τα βγάλουν ψευδές όμως οι πληροφορίες είναι πέρα για πέρα βάσιμες και επίσημες που μπορεί να ψάξει καθένας.

Προβλέψειςτου Werner Von Braun (ΒέρνερΦονΜπράουν)

  Προβλέψειςτου Werner Von Braun (ΒέρνερΦονΜπράουν) 

Ο «πατέρας  των  πυραύλων» Βέρνερ  Φον  Μπράουν  προειδοποιούσε  για  την  ύπαρξη  ενός  μυστικού  σχεδίου  προκειμένου  να  κερδοσκοπεί  το  οικονομικό -στρατιωτικό  κατεστημένο που με  έδρα  την  Αμερική  απλώνεται  σ’ όλη  τη  Γη, και  το  οποίο, όπως  αποκαλύπτει, σκοπεύει  να  ιδρύσει  στο  τέλος  την  πλανητική  δικτατορία  μεταφέροντας  όπλα  στο  διάστημα. Το  ενδιαφέρον  είναι  ότι  δεν  φαίνεται  να  παρεκκλίνει  από  τον  αρχικό  σχεδιασμό  του  το  πρότζεκτ της  εξαπάτησης  του  κοινού, που  έχει  περιγράψει  από  τη  δεκαετία  του 70 ο  Μπράουν. 

Οι «Προβλέψειςτου Werner Von Braun» προβλήθηκαν, κατά  παράκλησή  του, από  την  συνεργάτιδά του  δρ. ΚάρολΡόσιν, και  σχετικές  ομιλίες  της  υπάρχουν  βιντεοσκοπημένες  στο  ιντερνέτ (ιδιαίτερα  στο youtube). Ένα  κείμενο  με  αποσπάσματα  από  τις  ομιλίες  της  δρ. Ρόσιν  είναι  το  πιο  κάτω, για  όσους  προτιμούν  να  έχουν  και  γραπτά  τεκμήρια.

Προβλέψειςτου Werner Von Braun:Περιληπτικά: ΕΔΩ.....

https://www.imdleo.gr/diaf/2010/10/Werner_Von_Braun_Predictions-gr.pdf

ΕΠΙΣΗΣ ΑΣ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΠΕ ΚΑΙ Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΦΟΥΡΑΚΗΣ ......

( ''Είμαστε Κοινοί Απατεώνες'' )  ΕΔΩ: 

https://www.youtube.com/watch?v=GOrbwZmJ5Fs&list=TLYTKxlsJVx20&fbclid=IwAR1y15s4wo5I9EEVVmknCv5W_vCWHGN_8Qiy1Q6CerdbGZ9758ZYLU0y0Fg

ΠΟΙΝΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΠΕΡΙ ΣΤΕΡΗΣΗΣ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

 

ΓΕΡΜΑΝΙΑ: 

Ποινικός κώδικας

    Ειδικό μέρος (§§ 80 - 358 )    

    Τμήμα 18 - Αδικήματα κατά της προσωπικής ελευθερίας (Ενότητες 232 - 241α )    

Ενότητα 240

εξαναγκασμός

(1) Όποιος εξαναγκάζει παράνομα ένα άτομο να ενεργήσει, ανέχεται ή παραλείψει να δράσει, ανέχεται ή παραλείψει με τη χρήση βίας ή απειλώντας ένα ευαίσθητο κακό, τιμωρείται με φυλάκιση έως και τρία χρόνια ή με πρόστιμο.

(2) Η πράξη είναι παράνομη εάν η χρήση βίας ή η απειλή του κακού για τον επιδιωκόμενο σκοπό πρέπει να θεωρηθεί κατακριτέα.

(3) Η απόπειρα τιμωρείται.

(4) 1 Σε ιδιαίτερα σοβαρές περιπτώσεις, η ποινή είναι φυλάκιση από έξι μήνες έως πέντε έτη. 2 Μια ιδιαίτερα σοβαρή περίπτωση είναι συνήθως όταν ο δράστης

1. αναγκάζει μια έγκυο γυναίκα να τερματίσει την εγκυμοσύνη ή

2. καταχράται τις εξουσίες του ή τη θέση του ως δημόσιου υπαλλήλου.

ΠΗΓΗ:  https://dejure.org/gesetze/StGB/240.html

ΕΛΛΑΔΑ:

Ποινικός Κώδικας - Εγκλήματα κατά της Προσωπικής Ελευθερίας

Άρθρο 325. Παράνομη κατακράτηση. Όποιος με πρόθεση κατακρατεί άλλον χωρίς τη θέλησή του ή του στερεί με άλλον τρόπο την ελευθερία της κίνησής του, τιμωρείται με φυλάκιση και αν η κατακράτηση διήρκησε μακρό χρονικό διάστημα, με φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών.

Άρθρο 326. Κατακράτηση παρά το Σύνταγμα. Όποιος παραβαίνει μια από τις διατάξεις του άρθρου 5 του Συντάγματος τιμωρείται με φυλάκιση

( MEPOΣ ΔEYTEPO - Aτομικά και κοινωνικά δικαιώματα

'Αρθρο 5: (Ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, προσωπική ελευθερία)

1. Kαθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Xώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη.
2. Όλοι όσοι βρίσκονται στην Eλληνική Eπικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους, χωρίς διάκριση εθνικότητας, φυλής, γλώσσας και θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων. Eξαιρέσεις επιτρέπονται στις περιπτώσεις που προβλέπει το διεθνές δίκαιο.
Aπαγορεύεται η έκδοση αλλοδαπού που διώκεται για τη δράση του υπέρ της ελευθερίας.
3. H προσωπική ελευθερία είναι απαραβίαστη. Kανένας δεν καταδιώκεται ούτε συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται ούτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο περιορίζεται, παρά μόνο όταν και όπως ορίζει ο νόμος.
**4. Απαγορεύονται ατομικά διοικητικά μέτρα που περιορίζουν σε οποιονδήποτε Έλληνα την ελεύθερη κίνηση ή εγκατάσταση στη Χώρα, καθώς και την ελεύθερη έξοδο και είσοδο σ’ αυτήν. Τέτοιου περιεχομένου περιοριστικά μέτρα είναι δυνατόν να επιβληθούν μόνο ως παρεπόμενη ποινή με απόφαση ποινικού δικαστηρίου, σε εξαιρετικές περιπτώσεις ανάγκης και μόνο για την πρόληψη αξιόποινων πράξεων, όπως νόμος ορίζει.
**5. Καθένας έχει δικαίωμα στην προστασία της υγείας και της γενετικής του ταυτότητας. Νόμος ορίζει τα σχετικά με την προστασία κάθε προσώπου έναντι των βιοϊατρικών παρεμβάσεων. )

Άρθρο 330. Παράνομη βία. Όποιος χρησιμοποιώντας σωματική βία ή απειλή σωματικής βίας ή άλλης παράνομης πράξης ή παράλειψης εξαναγκάζει άλλον σε πράξη, παράλειψη ή ανοχή για τις οποίες ο παθών δεν έχει υποχρέωση τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών, ανεξάρτητα αν το απειλούμενο κακό στρέφεται εναντίον εκείνου που απειλείται ή κάποιου από τους οικείους του.

ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ..........ΕΝΑΣ ΕΚ ΤΩΝ ΜΕΓΙΣΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ

ΕΝΑΣ ΕΚ ΤΩΝ ΜΕΓΙΣΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ............
(ΠΟΥ ΤΕΧΝΗΕΝΤΩΣ ΚΑΠΟΙΟΙ ΦΡΟΝΤΙΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΒΡΕΘΟΥΝ ΤΑ ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΑ ΤΟΥ ΕΡΓΑ ΠΛΗΝ ΛΙΓΩΝ)
ΟΜΩΣ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΣΤΗΡΙΧΘΗΚΕ Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ....
ΜΕ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΩΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ
(ΑΝ ΚΑΙ ΔΙΑΣΩΘΗΚΑΝ ΜΟΝ 150 ΣΤΙΧΟΙ ΠΕΡΙΠΟΥ)
ΔΙΝΕΙ ΤΟΝ ΟΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ.......

..............ΠΕΡΙ ΦΥΣΙΟΣ Η' ΠΕΡΙ ΦΥΣΕΩΣ.............
<<Το γαρ αυτό νοείν εστίν τε και είναι.>>

ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΜΑΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΕΝΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ
.......ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΤΟ ΣΥΝΕΛΑΒΕ Ο ΙΔΙΟΣ.....................ΠΑΝΩ ΣΕ ΜΙΑ ΑΜΑΞΑ....(Η ΑΜΑΞΑ ΕΙΝΑΙ Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ) ....ΠΟΥ ΤΗΝ ΣΕΡΝΟΥΝ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΠΟΛΥΑΡΥΘΜΕΣ ΦΟΡΒΑΔΕΣ(ΘΥΛΗΚΟΙ ΙΠΠΟΙ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΟΥΝ ΕΝΣΤΙΚΤΩΔΕΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΠΑΝΤΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ ΓΙΑ ΓΝΩΣΗ.....ΠΟΡΕΥΕΤΑΙ ΔΕ ΣΤΗΝ ΟΔΟ (Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ) ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΥΝΟΔΕΥΟΥΝ ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ( ΗΛΙΑΔΕΣ )............
Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΔΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ (ΣΚΟΤΟΥΣ) ΠΡΟΣ ΤΑ ΔΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΦΩΤΟΣ).............
ΟΤΑΝ ΦΤΑΝΕΙ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ....(ΣΤΟ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ) ΚΑΠΟΙΑ ΑΝΩΝΥΜΗ ΘΕΑ (ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΕΚΔΗΛΩΝΕΤΑΙ ΜΕ ΠΟΙΚΙΛΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ....ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΗ ΠΟΥ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΟΠΤΕΥΕΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΟΥΣΕΣ, ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΕΣ ΘΕΟΤΗΤΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ )..............
ΥΠΟΔΕΧΕΤΑΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΑΞΙΔΙΩΤΗ Η ΘΕΑ (ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ) ΚΑΙ ΤΟΥ ΥΠΟΣΧΕΤΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΤΟΝ ΜΥΗΣΕΙ ΣΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΟΛΟΣΤΡΟΓΓΥΛΗΣ ΚΑΙ ΠΕΙΣΤΙΚΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ......ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ ΟΜΩΣ ΘΑ ΤΟΥ ΜΙΛΗΣΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΝ ΑΠΟΤΡΕΨΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑΚΙΣ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΕΣ ΓΝΩΜΕΣ Η' ΔΟΞΕΣ ΤΩΝ ΘΝΗΤΩΝ...

Ο ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΤΙΣ ΠΙΘΑΝΕΣ ΟΔΟΥΣ ....ΑΥΤΟ ΠΟΥ Ο ΠΛΑΤΩΝ ΘΑ ΟΝΟΜΑΣΕΙ ΜΕΘΟΔΟΥΣ....
ΔΗΛΑΔΗ.........
ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΟΔΟ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Ο ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ ΤΗΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΜΕΤΑ Ο ΠΛΑΤΩΝΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΖΕΙ ΜΕΘΟΔΟ...........
ΕΙΝΑΙ Η ΓΝΩΣΤΗ ΜΕΘΟΔΟΣ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑ ΜΕΤΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ....ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΘΙΣΤΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΝΟΗΣΗ ΙΚΑΝΗ ΝΑ ΣΥΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ.........

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΠΙΘΑΝΟΥΣ ΟΔΟΥΣ (ΜΕΘΟΔΟΥΣ)???
ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΟΡΙΖΕΤΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΚΑΘΙΣΤΑ ΙΚΑΝΟ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ.......

ΑΡΑ Η ΓΝΩΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΑ ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΠΑΡΕΧΟΜΕΝΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΑΛΛΑ ΠΑΝΩ ΑΠ'ΟΛΑ Η ΓΝΩΣΗ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ................
ΕΙΝΑΙ ΔΗΛΑΔΗ ΑΥΤΗ ΚΑΘΕΑΥΤΗ Η ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ Η' ΑΔΙΑΨΕΥΣΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΟΝΤΩΣ ΟΝ (ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ)

ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΟΝΤΩΣ ΟΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΩΣ Ο ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΙΔΙΑ Η ΠΟΡΕΙΑ.........

Παρμενίδης «Περί φύσεως»

Οι φοράδες που με φέρνουν όσο φτάνει η επιθυμία,
με έπεμπαν, αφού μ' έβαλαν στην πλούσια σε γνώση οδό
της θεάς, που μόνη φέρνει παντού τον σοφό άνδρα.
Εκεί πάνω φερόμουν, γιατί εκεί με μετέφεραν οι πολυάριθμες φοράδες
έλκοντας το άρμα και κόρες έδειχναν το δρόμο.
Κι ο άξονας στις χνόες έβγαζε ήχο σφυριχτό,
φλεγόμενος: διπλοί τον έβιαζαν δινούμενοι
τροχοί κι από τις δύο πλευρές, καθώς βιαστικά έπεμπαν
του Ήλιου οι κόρες, έχοντας αφήσει τα δώματα της Νύχτας
προς το φώς, έχοντας βγάλει με τα χέρια τους απ' το κεφάλι τις καλύπτρες.
Εκεί είναι οι πύλες των δρόμων της Νύχτας και της Ημέρας,
που ανώφλι τις περιβάλλει και κατώφλι πέτρινο,
κι αυτές, αιθέριες, με θυρόφυλλα κλείνουν μεγάλα,
τα ταιριαστά κλειδιά τους κατέχει η Δίκη η πολύποινη.
Σ' αυτήν μιλώντας οι κόρες με λόγια μαλακά,
την έπεισαν επιτήδεια, γρήγορα τις πύλες
να τους ξεμανταλώσει. Και τούτες αναπετώντας
άνοιξαν χάσμ' αχανές, στρέφοντας των θυρόφυλλων
έναν-έναν τους πολύχαλκους άξονες μες στους σωλήνες,
τους με περόνες και καρφιά συναρμοσμένους. Εκεί λοιπόν ανάμεσά τους
ευθεία στο δρόμο οδήγησαν οι κόρες άρμα κι άλογα.
Κι η θεά με καλοδέχτηκε και το δικό μου χέρι
με το δεξί της πήρε, και με τα λόγια τούτα με προσφώνησε:
-"Νέε, σύντροφε αθανάτων ηνιόχων,
που φτάνεις στο σπίτι μας με τις φοράδες που σε φέρνουν,
Χαίρε! Γιατί δεν σε οδήγησε μοίρα κακή να πάρεις
τούτην την οδό, που έξω από πάτημα ανθρώπου βρίσκεται,
αλλά Θέμις και Δίκη. Είναι ανάγκη τα πάντα να μάθεις:
της πειστικής/ολοστρόγγυλης αλήθειας την άτρεμη καρδιά,
μα και τις δόξες των ανθρώπων, όπου δεν είναι πιστή αληθινή.
Αλλ' ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα
θα 'πρεπε να γίνονται απολύτως αποδεκτά: όλα στο σύνολό τους ως όντα.
ΙΙ
Έλα λοιπόν, εγώ θα πω -κι εσύ φρόντισε το λόγο που θ' ακούσεις-
ποιές μόνες οδοί αναζήτησης πρέπει να νοηθούν:
Η μία, πως είναι και πως αδύνατο να μην είναι,
της πειθούς είναι ο δρόμος, γιατί ακολουθεί την αλήθεια.
Η άλλη, πως δεν είναι και πως ανάγκη να μην είναι,
αυτή σου λέω είναι μια στράτα δίχως καθόλου γνώση,
γιατί ούτε να γνωρίσεις το Μη-Ον θα μπορούσες -πράγμα ανέφικτο-
ούτε να το εκφράσεις.
ΙΙΙ
...γιατί Νοείν κι Είναι είναι το αυτό.
IV
Αλλά δες με το νου όμοια τα απόντα: βέβαια γι' αυτόν παρόντα,
γιατί (ο νούς ) δεν θ' αποκόψει Εόν απ' τη συνέχεια του με Εόν,
ούτε καθώς αυτό με τάξη παντού με κάθε τρόπο διασκορπίζεται,
ούτε καθώς συντίθεται.
V
Το ίδιο είναι για μένα,
απ' όπου κι αν αρχίσω: γιατί εκεί θα επιστρέψω και πάλι.
VI
Ανάγκη να λέγεται και να νοείται ότι το Εόν είναι. Γιατί το Είναι είναι,
το Μηδέν όμως δεν είναι. Αυτά σε διατάζω να καταλάβεις.
Και πρώτα θα σε οδηγήσω από τούτην την οδό της αναζήτησης,
μετά όμως από εκείνην που πάνω της άνθρωποι δίχως καθόλου γνώση
πλανώνται, δικέφαλοι. Γιατί αμηχανία στα στήθη τους
οδηγεί τον πλανημένο νου. Κι αυτοί περιφέρονται,
κουφοί συνάμα και τυφλοί, σαστισμένοι, άκριτα φύλα,
για τους οποίους Είναι και Μη-Είναι το αυτό σημαίνουν
κι όχι το αυτό και στα πάντα αντίστροφος υπάρχει δρόμος.

VII, VIII
Γιατί ποτέ δεν θα επιβληθεί τούτο: Μη-Όντα να είναι.
Συ όμως κράτα το νού σου μακριά από τούτην την οδό της αναζήτησης,
κι ούτε η πολύπειρη συνήθεια να σε σπρώξει στην (άλλη) οδό,
να περιφέρεις το άσκοπο μάτι και την πολύβουη ακοή
και την γλώσσα, αλλά κρίνε με το λόγο τον πολύμαχο έλεγχο
που εγώ σου εξέθεσα.
Μόνος λοιπόν ο λόγος για την οδό
απομένει: πως είναι. Και πάνω της υπάρχουν σήματα
πάμπολλα: πως το Εόν αγέννητο είναι και ανώλεθρο,
ολόκληρο και μονογενές κι ατρεμές και τέλειο.
Ούτε ήταν κάποτε ούτε θα είναι, γιατί τώρα είναι όλο μαζί,
ένα, συνεχές. Γιατί ποια γέννα θ' αναζητούσες γι' αυτό;
Προς τα πού κι απο πού ν' αυξήθηκε; Ούτε από το Μη-Ον θα σ' αφήσω
να πείς ή να νοήσεις, γιατί άφατο είναι κι αδιανόητο
το ότι δεν είναι. Και ποιά ανάγκη θα το 'σπρωχνε
αργότερα ή νωρίτερα να γεννηθεί, απ' το Μηδέν προερχόμενο;
Ανάγκη λοιπόν ή εντελώς να είναι, ή να μην είναι (διόλου).
Ούτε από το Μη-Ον θ' αφήσει ποτέ της πίστεως η ισχύς
να προστεθεί κάτι στο Εόν. Κι έτσι ούτε να γίνει
ούτε να χαθεί το άφησε η Δίκη, τα δεσμά χαλαρώνοντας,
αλλά το συγκρατεί. Κι η κρίση γι' αυτά συνίσταται σε τούτο:
είναι ή δεν είναι. Έχει λοιπόν κριθεί, καθώς είναι ανάγκη,
αδιανόητη κι ανώνυμη τη μια ν' αφήνουμε, γιατί δεν είναι
οδός αληθής. Η άλλη όμως -ότι είναι- να είναι αληθινή.
Πως ως Εόν θα ήταν (μόνο) αργότερα; Και πώς γεννιόταν;
Γιατί αν γεννήθηκε, δεν είναι, ούτε κι αν μέλλει κάποτε να είναι.
Έτσι έσβησε η γένεση κι ο όλεθρος ανήκουστος.
Ούτε διαιρετό είναι (το Εόν), γιατί ολόκληρο είναι όμοιο.
ούτε κάπου κάπως περισσότερο, που θα το εμπόδιζε να συνέχει,
ούτε κάπως λιγότερο, αλλά το παν είναι γεμάτο από Εόν.
Γι αυτό και το παν είναι συνεχές . Γιατί Εόν πρόσκειται σε Εόν.
Κι ακίνητο στα όρια δεσμών μεγάλων,
άναρχο είναι κι άπαυστο, αφού γένεση κι όλεθρος
μακριά πολύ εκδιώχθηκαν: τα απόδιωξε η πίστη η αληθινή.
Ίδιο και μένοντας στον ίδιο τόπο, κείται καθ' αυτό
κι έτσι εκεί θα παραμείνει στέρεο. Γιατί κραταιά ανάγκη
στα δεσμά το κρατά του ορίου που το περικλείει.
Γι' αυτό δεν επιτρέπεται ατελές να είναι το Εόν:
δεν είναι ελλιπές, ενώ αν ήταν, όλα θα του έλειπαν.
Αφού όμως έσχατο υπάρχει όριο, ολοκληρωμένο είναι
από παντού, όμοιο με σχήμα σφαίρας ολοστρόγγυλης,
από τη μέση παντού ισοδύναμο: εδώ κάπως περισσότερο
κι εκεί κάπως λιγότερο δεν μπορεί να είναι.
Γιατί ούτε το Μη-Ον -που θα το εμπόδιζε να φτάσει
στο όμοιο του- είναι, ούτε Εόν θα μπορούσε να είναι
εδώ περισσότερο, εκεί λιγότερο από Εόν, αφού ολόκληρο είναι απρόσβλητο.
Από παντού λοιπόν ίσο προς εαυτό, όμοια κείται στα όριά του.
Νοείν κι (Είναι ως) εκείνο, χάριν/λόγω του οποίου είναι το νόημα, είναι το αυτό.
Γιατί χωρίς το Εόν (όπως ειπώθηκε)
δεν θα βρείς το Νοείν, ούτε αν οχρόνος είναι ή θα είναι
κάτι άλλο απ' το το Εόν, αφού η μοιρα το 'δεσε,
ολόκληρο κι ακίνητο να είναι. Σ' αυτό αναφέρονται τα ονόματα όλων
όσα οι άνθρωποι έθεσαν, πιστεύοντας ότι είναι αληθινά:
γένεση κι όλεθρος, είναι κι όχι,
κι αλλαγή τόπου και χρώματος φωτεινού μεταβολή.
Εδώ σου σταματώ τον πιστό λόγο και τη σκέψη
για την αλήθεια. Δόξες από εδώ και πέρα ανθρώπινες
μάθαινε, των λόγων μου ακούγοντας τον κόσμο τον απατηλό:
Γιατί έθεσαν με τις γνώμες τους μορφές δύο να ονομάζουν,
που η μια τους (δήθεν) πρέπει να μην είναι εδώ είναι που έχουν πλανηθεί.
Κι αντιθετικά χώρισαν ανάλογα με την όψη και σήματα έθεσαν
χωριστά το έν΄από το άλλο: εδώ της φλόγας πυρ αιθέριο,
ήπιο και πανάλαφρο, παντού το αυτό με τον εαυτό του,
όχι όμως και με το άλλο. Κι εκείνο πάλι καθ' εαυτό,
την αντίθετη νύχτα την αδαή, πυκνή και βαριά μορφή.
Όλον τούτο τον φανερό και ταιριαστό διάκοσμο εγώ σου εκθέτω,
ώστε ποτέ ανθρώπου γνώμη να μη σε ξεπεράσει.
IX
Αφού λοιπόν τα πάντα φώς και νύχτα ονομάστηκαν,
κι όσα αντιστοιχούν στις δυνάμεις τους στο κάθε τι αποδόθηκαν,
όλα γεμάτα είναι από φως και νύχτα άφαντη συνάμα
ίσα και τα δύο, γιατί το Μηδέν σε κανένα τους δεν ενυπάρχει.
Χ
Την αιθέρια φύση θα γνωρίσεις κι όλα στον αιθέρα
τα σήματα, και της καθαρής λαμπρής του ήλιου
λαμπάδα τ' αόρατα έργα κι από πού προήλθαν.
Και της στρογγυλομάτας σελήνης τα περιφερόμενα έργα θα μάθεις
και τη φύση της και τον ουρανό θα γνωρίσεις τον περιβάλλοντα,
από πού γεννήθηκε και πώς η ανάγκη τον οδήγησε και τον έδεσε
Τα πέρατα των άστρων να κρατάει.

ΧΙ
Πώς γή κι ήλιος και σελήνη
κι ο αιθέρας ο κοινός και ο ουράνιος γαλαξίας κι ο Όλυμπος
ο έσχατος κι η θερμή δύναμη των άστρων ορμήθηκαν
να γίνουν
ΧΙΙ
Για με νύχτα, αντί οι στενότερες (στεφάνες) με άκρατο πυρ γέμιζαν,
κι οι επόμενες με νύχτα, ανάμεσά τους όμως κομμάτι φλόγας χύνεται.
γιατί παντού άρχει γέννας στυγερής και μίξης,
αρσενικό στο θηλυκό.
ΧΙΙΙ
πρώτιστο απ' όλους τους θεούς (αυτή) τον Έρωτα επινόησε...
ΧΙV
νυχτόφωτο ξένο φώς πλανώμενο γύρω απ' τη γη...
XV
Πάντα προσβλέποντας προς τις ακτίνες του ήλιου...
XVI
Όπως κάθε φορά έχει κανείς το μείγμα των πολυπλάνητων μελών του,
έτσι παρίσταται κι ο νούς στους ανθρώπους. Γιατί (ο νούς) το αυτό
είναι με ό,τι η φύση των ανθρώπινων μελών φρονεί,
σε όλους και στον καθένα ξεχωριστά: το υπερέχον είναι το νόημα.
ΧVII
στα δεξιά τ' αγόρια, στ' αριστερά τα κορίτσια...

ΧΙΧ
Έτσι λοιπόν έγιναν τούτα κατά τη δόξα κι είναι τώρα,
κι ύστερα θα τελειώσουν αφού τραφούν.
Σε τούτα όνομα έθεσαν οι άνθρωποι σημαδιακό για το καθένα...

ΤΟΛΜΑΝΕ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΝΑ ΚΑΠΗΛΕΥΘΟΥΝ ΤΙΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΟΙΚΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΑΠΛΟΧΕΡΑ ΔΙΔΑΞΑΝ ΩΣΤΕ ΑΛΛΟΙΩΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΝΑ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΘΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ?

ΠΩΣ ΦΤΑΣΑΜΕ ΑΠΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΚΡΑΤΟΣ-ΕΘΝΟΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ

Διαβάζοντας  ένα άρθρο του Δημήρτη Καζάκη για τις ιστορικές χρεοκοπίες της Ελλάδας καταλαβαίνει κανείς τις ανθελληνικές πολιτικές που εφαρμόστηκαν από το οικογενειοκρατικό καθεστώς  των πολιτικών ανδρών και γυναικών που διαχειρίστηκαν και διαχειρίζονται την χώρα.

Ανθελληνικές γιατί αντί να παράξουν πολιτική ανάπτυξης της χώρας προτίμησαν τον εύκολο τρόπο, δηλαδή να υπακούσουν στις εντολές που εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα των όποιων δανειστών. 

Ανθελληνικές γιατί αντί να χαράξουν πολιτικές που θα οδηγούσαν την χώρα και τους πολίτες της σε παραγωγική και ανταγωνίσιμη, την οδήγησαν σε μια εικονική ευμάρεια ομηρίας.

Ανθελληνικές γιατί αντί να οργανώσουν και να στηρίξουν, προωθώντας  την εγχώρια παραγωγή, την ελαχιστοποίησαν κλείνοντας συμφωνίες και κάνοντας συμβάσεις για εισαγόμενα προ'ι'όντα και ταυτόχρονα απορρόφησαν ΣΕ ΜΉ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΈΣ ΘΕΣΕΙΣ ομήρους για ψηφοθηρική εκμετάλλευση με μισθούς εικονικά υψηλούς αλλά που αδυνατούσε ως χώρα να πληρώσει και αναγκαστικά θα έπρεπε να δανειστεί, πράγμα που φυσικά εξυπηρετούσε τους όποιους δανειστές.

Ανθελληνικές γιατί στην ιστορία της υποτιθέμενης ελεύθερης χώρας κάποιοι εξ αυτών φρόντισαν να υπογράψουν συνθήκες και συμβάσεις που θα αδρανοποιούσαν την εκμετάλλευση εγχώριου υπόγειου και υποθαλάσσιου πλούτου, (βλέπε συνθήκη COOPER ), απλά γιατί η χάραξη πολιτικών θέλει σκληρή δουλειά και πατριωτικό αίσθημα αντρειοσύνης για να διαπραγματευθεί με τις διεθνείς πολιτικές, κάτι που έλειπε και λείπει από το πολιτικό κατεστημένο της χώρας, σύμφωνα με τα αποτελέσματα που δείχνουν πως μόνο εντολές εξυπηρετούν ως υφιστάμενοι σε αφεντικά.....

Διαβάστε το άρθρο και θα συνεχίσουμε παρακάτω για την μεγάλη δολοπλοκία που στήθηκε ώστε να υποδουλωθεί πλήρως η χώρα για πάρα πολλά χρόνια (99 για την ακρίβεια με δυνατότητα ανανέωσης κάθε 99 χρόνια)

Οι Χρεοκοπίες της Ελλάδας

Άρθρο του Δημήτρη Καζάκη:
Η πρώτη μας χρεοκοπία, γνήσια χρεοκοπία σαν ελληνικό κράτος, συνέβη στα 1827. Η πρώτη πράξη που έκανε ο κυβερνήτης τότε ήταν να δηλώσει αδυναμία πληρωμής των λεγόμενων "δανείων ανεξαρτησίας" που ούτε δάνεια ήταν, ούτε για την ανεξαρτησία της χώρας δόθηκαν και το πρωτόκολλο του Λονδίνου το 1830 που συνέταξαν οι μεγάλες δυνάμεις, ερήμην φυσικά των Ελλήνων, προσδιόριζε με το άρθρο 6 ότι οι μεγάλες δυνάμεις επειδή ακριβώς τους χρωστάνε οι Έλληνες μπορούν να μπαίνουν όποτε γουστάρουν στη χώρα και να κάνουν ότι γουστάρουν σ' αυτή τη χώρα.


Η δεύτερη χρεοκοπία έσκασε στα 1843. Εκεί έγινε και η εξέγερση της 3ης Σεπτέμβρη του 1843 που διεκδικήθηκε σύνταγμα. Επειδή όμως το ελληνικό κράτος αδυνατούσε να πληρώσει ή να έρθει σε διευθέτηση με τους χρηματιστές του, του επιβλήθηκε η πρώτη κατοχή (σε απελευθερωμένο ελληνικό κράτος) που είναι η κατοχή του 1853 όταν Άγγλοι και Γάλλοι αποβίβασαν 15.000 πεζοναύτες στο Πειραιά, ασκήσανε κατοχή επί μια σχεδόν 10ετία που ήταν από τις πιο αιματηρές κατοχές που έζησε ο τόπος και ο λόγος ήταν το δημοσιονομικό, η καταβολή του χρέους στους τοκογλύφους, στις μεγάλες δυνάμεις. Όποιος ξέρει από ιστορία γνωρίζει ότι είχαμε τη δική μας οκτωβριανή επανάσταση τον Οκτώβριο του 1862 όταν εξεγέρθηκε ο λαός, καθάρισε τα κόμματα της κατοχής, το αγγλικό και το γαλλικό, διέλυσε τα πάντα, έδιωξε τον Όθωνα και δημιούργησε τις προϋποθέσεις ενός νέου συντάγματος, μιας νέας συνταγματικής αρχής, που θεωρήθηκε ως η πλέον δημοκρατική της Ευρώπης εκείνη την εποχή. Ο λαός πάντα δηλαδή έκανε το χρέος του.


Η 3η μεγάλη χρεοκοπία είναι η μόνη γνωστή (που αναφέρεται δηλαδή στα ιστορικά βιβλία), το "δυστυχώς επτωχεύσαμεν" του Χαριλάου Τρικούπη στα 1893. Πήγε σε διαπραγμάτευση τότε η κυβέρνηση με τους ομολογιούχους, η κυβέρνηση Τρικούπη και ο Τρικούπης έλεγε, "παιδιά τι θέλετε να κάνουμε τώρα, να σας τα δώσουμε όλα άμα θέλετε, με εξαίρεση δυο πράγματα". "Δεν παραχωρούμε την εθνική κυριαρχία της χώρας, δεν παραχωρούμε το δημόσιο ταμείο". Φυσικά οι ομολογιούχοι δεν το δέχτηκαν αυτό και στήσανε, έχοντας σύμμαχο το παλάτι που κατείχε ελληνικά ομόλογα, τον περίφημο πόλεμο του 1897, που ήταν στημένος από την αρχή μέχρι το τέλος μόνο και μόνο για να κερδηθεί ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος στα 1898. Επειδή οι δανειστές της χώρας θέλανε να πληρώνονται σε χρυσάφι, πρωτομπήκε στην οικονομική φιλολογία της χώρας η ιδέα του σκληρού νομίσματος και μας έφτιαξαν τη χρυσή δραχμή. Οπότε ξεκινάει ένας νέος φαύλος κύκλος δανεισμού, απίστευτου δανεισμού γιατί η Ελλάδα έπρεπε να εξασφαλίσει το χρυσάφι, για να στηρίξει τη χρυσή δραχμή, άρα νέα δάνεια.


Υπό το καθεστώς του ΔΟΕ και της Δημοσιονομικής Επιτροπής της Κοινωνίας των Εθνών που είχε και αυτή αναλάβει την εποπτεία της χώρας χρεοκοπούμε ξανά το 1932. Η χρεοκοπία του 32 είναι του Βενιζέλου, αλλά την επέβαλε ο Τσαλδάρης. Πάλι οι ίδιες ιστορίες, πάλι λιτότητες, κλείσανε τα 2/3 των σχολείων της εποχής εκείνης για να πληρώσουν τους δανειστές, απολύσανε πάνω από τα 2/3 των εκπαιδευτικών της χώρας, οι μισοί δημόσιοι υπάλληλοι της διοίκησης απολύθηκαν, απαγορεύτηκε με την χρήση του ιδιώνυμου η συνδικαλιστική δράση ειδικά στο δημόσιο τομέα, στη δημόσια διοίκηση.


Είναι σκόπιμο να γνωρίζουμε πως γινόταν ο δανεισμός της χώρας: στα 100 χρυσά φράγκα δανείου ο τόκος, το επιτόκιο, έτρεχε στα 100, οι δανειστές όμως κρατούσαν ένα ποσοστό του δανείου, περίπου 20 με 30%, ανάλογα, ως "εγγύηση καλής εκτέλεσης δανείου". Έτσι το δάνειο που εκταμίευε τελικά το κράτος έφτανε να είναι το 50% της αρχικής ονομαστικής αξίας.


Στην συνέχεια έφεραν τον βασιλιά, ο βασιλιάς φυσικά εκτέλεσε τις εντολές των Βρετανών και έφερε τη τεταρτο-αυγουστιανή δικτατορία του Μεταξά. Το πρώτο πράγμα που έκανε ο Μεταξάς ήταν να πάρει το αποθεματικό του ΙΚΑ, του νεοσύστατου τότε ΙΚΑ, μόλις 3 χρόνια είχε δημιουργηθεί, και ήταν κατάλληλα προικισμένο, πολύ σοβαρά προικισμένο, πολύ καλό, είχε μια πολύ καλή προοπτική. Πήρε επίσης ότι βρήκε στις τράπεζες συν τα αποθεματικά στο δημόσιο ταμείο και πλήρωσε τους Γάλλους και Βρετανούς χρηματιστές.


Μετά τον 2ο ΠΠ ήταν παλλαϊκό το αίτημα προς τους συμμάχους, που υποστήριξε και ο πρώτος πρόεδρος της Τραπέζης της Ελλάδος μετά την απελευθέρωση, ο Ξενοφών Ζολώτας: να μας χαρίσουν ή να μας διαγράψουν τα προπολεμικά χρέη. Αν μη τι άλλο, για τη προσφορά της χώρας στη νίκη των συμμάχων τουλάχιστον διαγράψτε τα χρέη τα προπολεμικά, έλεγαν.


Φυσικά όχι απλά δεν διαγράφτηκαν τα χρέη αλλά μετά από 15 χρόνια απανωτών πιέσεων και άνευ προηγουμένου εκβιασμών, φτάσαμε στο 1964 όπου έγινε η τελική ρύθμιση των προπολεμικών χρεών. Κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου, υπουργός Οικονομικών Κωνσταντίνος Μητσοτάκης που υπέγραψε τη χειρότερη δανειακή σύμβαση και ρύθμιση χρεών που έχει υπογράψει ποτέ η χώρα (εκτός από τη σημερινή). Αναγνώρισε το σύνολο των προπολεμικών χρεών της χώρας από το 1881 και μετά. Στο ακέραιο της αξίας τους, χωρίς να παίρνουμε υπόψη αυτά που πληρώθηκαν από τη χώρα ή που είχαν πληρωθεί μέχρι τότε. Χωρίς να παίρνεται υπόψη ότι γι' αυτά είχαμε κηρύξει 2 πτωχεύσεις επίσημες, το 1893 και το 1932. Αναγνώρισαν επιπλέον το σύνολο των τόκων υπερημερίας που είχαν μεταφέρει φυσικά σε τιμές του 64 συν 71% προσαύξηση των τόκων υπερημερίας για το πιστωτικό κίνδυνο και φυσικά τη ψυχική οδύνη, το πρόβλημα ψυχικής γαλήνης, που είχαν υποστεί οι δανειστές. Καθορίστηκε να πληρωθούν αυτά τα χρέη σε 45 χρόνια, Δηλαδή, 1964 και 45 = 2009.


Τι έκανε η χούντα στη συνέχεια; Έκανε τη πληρωμή των χρεών αυτών εξωλογιστική. Γι' αυτό εμφανίζεται ότι έχει μικρά ποσοστά χρέους η χούντα. Τα πλήρωνε κάτω από το τραπέζι. Και τα πλήρωσε με 2 βασικούς τρόπους. Οι ξένοι δανειστές μας και οι μεγάλες δυνάμεις που κρύβονταν από πίσω απαίτησαν 2 πράγματα. Πρώτον εκχώρηση ολόκληρου του Αιγαίου την οποία την προετοίμασε προσπαθώντας να επαναφέρει (αυτό που πάει να κάνει τώρα η κυβέρνηση) τον "θεσμό επιφανείας". Είχαν έτοιμες τις συμβάσεις, απλά έπεσε η ιστορία της μεταπολίτευσης και έχασαν αυτό το πράγμα. Και το δεύτερο, με την εκχώρηση της Κύπρου. Υπάρχουν χαρτιά στα αρχεία που δημοσιεύονται αυτή την εποχή όπου η παραχώρηση ή η εκχώρηση ή η τραγωδία της Κύπρου εμπεριείχε και ένα κομμάτι αποπληρωμής προπολεμικού χρέους της Ελλάδας. Δηλαδή σε αντάλλαγμα να μας χαρίσουν ένα κομμάτι του χρέους η χούντα άνοιξε την πόρτα στην τουρκική εισβολή και στο τι συνέβη μετά στην Κύπρο.

Μετά την μεταπολίτευση οι κυβερνήσεις φορτώσανε το χρέος αυτό στις δημόσιες επιχειρήσεις. Υπάρχει έκθεση του 1985 που λέει ότι η ΔΕΗ, η τότε κρατική ΔΕΗ, για κάθε 1000 δραχμές που δανειζόταν είχε εσωτερική ανάγκη μόνο τη μια δραχμή. Όλο το υπόλοιπο ήταν απαιτήσεις εξωλογιστικές για πληρωμή χρεών. Την εποχή εκείνη αρχίζουν να δανείζονται ξανά οι κυβερνήσεις για τις δικές τους ανάγκες και ο δανεισμός είναι επαχθέστατος. Για παράδειγμα το 1977 συνάπτεται με όμιλο τραπεζών από τη Γαλλία δάνειο με την ελληνική κυβέρνηση όπου εκτός από τους τρομακτικά τοκογλυφικούς όρους που επιβάλλονται στην Ελλάδα, της επιβάλλονται και οι εξής όροι. Πρώτον. Το πόσες φρεγάτες θα αγοράσει από τη Γαλλία. Δεύτερον. Πόσο όγκο κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων θα αγοράσει από τη Lacoste και από τις γαλλικές επιχειρήσεις με αποτέλεσμα φυσικά την καταστροφή της ελληνικής κλωστοϋφαντουργίας γιατί εισάγαμε αυτά που θα μπορούσαμε να παράγουμε οι ίδιοι με έναν αναπτυγμένο κλάδο της βιομηχανίας εκείνη την εποχή. Αργότερα έγιναν και άλλες τέτοιες δανειακές συμβάσεις, η μεγαλύτερη ήταν το 1987 η οποία ήταν με τον όμιλο της Mitsubishi Funds όπου ανάμεσα σε αυτά που μας ζητούσαν να αγοράσουμε, ήταν και τα περίφημα ιαπωνικά προγράμματα της τηλεόρασης, δηλαδή τότε άρχισε η εισβολή των Pokemοn, των Digimon και όλη αυτή την τερατολογία ας πούμε που γενιές επί γενιών ζούνε τα δικά μας παιδιά. Από εκεί και πέρα έχουμε την δημιουργία τεράστιων ελλειμμάτων λόγω της σχέσης μας κυρίως με την ΕΟΚ που τα εκτινάσσει μετά το 1984 αλλά και μιας πολιτικής κυριολεχτικά αθώωσης των υπευθύνων για τη λεηλασία αυτού του τόπου και την καταστροφή της βιομηχανίας μέσω κυρίως των προβληματικών. Μιλάμε για 340 περίπου ή 370 βιομηχανικές επιχειρήσεις της χώρας, την αφρόκρεμα της ελληνικής βιομηχανίας και της ελληνικής παραγωγής ευρύτερα. Το ποσό που χρωστάγανε, το πόσο δηλαδή είχαν φορτώσει οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες αυτές τις μεγάλες βιομηχανίες και παραγωγικές επιχειρήσεις κατά μέσο όρο ήταν περίπου 12 φορές το μετοχικό κεφάλαιο των εταιρειών και είχε μετατραπεί σε δανεικά και αγύριστα. Η κυβέρνηση λοιπόν παίρνει όλα τα χρέη αυτά στον προϋπολογισμό, αθωώνει τους παλιότερους ιδιοκτήτες και κρατάει επί μια 10ετία αυτές τις επιχειρήσεις είτε να υπολειτουργούν, είτε χωρίς να λειτουργούν καθόλου, δίνοντας απλά τον μισθό στους εργαζόμενους με αντάλλαγμα την ψήφο. Αυτό από μόνο του εκτίναξε το δημόσιο χρέος, γιατί αυτά με τι λεφτά θα γινόντουσαν; Μόνο με δάνεια. Το αποτέλεσμα είναι να εκτιναχθεί μέσα σε 4 χρόνια στο διπλάσιο το χρέος της χώρας.


Με την πρώτη κυβέρνηση ΝΔ μετά το ΠΑΣΟΚ έχουμε την δεύτερη μεγάλη επιτυχία του κ. Μητσοτάκη. Στα 3 χρόνια που είχε την κυβέρνηση, έχει ρεκόρ, πραγματικά παγκόσμιο ρεκόρ, 4πλασιασμού του χρέους, κυριολεκτικά μέσα σε 3 χρόνια σε απόλυτα νούμερα, δηλαδή είναι να τρελαίνεσαι. Και όχι μόνο αυτό αλλά είναι και ο πρώτος που έκανε τι; Αντί να δανείζεται από το εσωτερικό όπως γινόταν τότε με δραχμικό χρέος από την εσωτερική αγορά, άρχισε να δανείζεται ως επί το πλείστον από τη ξένη αγορά, δηλαδή από τις ξένες αγορές σε σκληρό νόμισμα. Και όπως ήθελα να ξέρετε και θα σας πληροφορήσω, καμία ποτέ, καμία χώρα δεν έχει χρεοκοπήσει από τον εσωτερικό της δανεισμό. Το τρανότερο παράδειγμα είναι η Ιαπωνία με 220% χρέος, το μεγαλύτερο στον κόσμο, αλλά το 92% του χρέους αυτού είναι σε γιεν. Πάντα χρεοκοπείς από τον εξωτερικό δανεισμό. Από το δανεισμό δηλαδή που κάνεις από τις ξένες αγορές σε σκληρό συνάλλαγμα.


Παραμονές του ευρώ οι κυβερνήσεις Σημίτη μεθοδεύουν τη μετατροπή ολόκληρου του δημόσιου χρέους και κυρίως του εσωτερικού που μέχρι τότε ήταν περίπου το 80% του δημόσιου χρέους και ήταν δραχμικό, σε εξωτερικό χρέος εκφρασμένο σε σκληρό νόμισμα, το ευρώ. Και ξέρουμε ότι είναι πιο εύκολο να αντιμετωπίσεις το εσωτερικό χρέος γιατί τέλος πάντων κανένα κράτος δεν έχει χρεοκοπήσει από το εσωτερικό του χρέος, στο δικό του νόμισμα. Χρεοκοπείς πάντα από το εξωτερικό χρέος. Από εκεί και πέρα οι οικονομολόγοι ξέρανε ότι η αντίστροφη μέτρηση είχε ξεκινήσει. Είναι υπόθεση συγκυρίας το πότε θα σκάσει το κανόνι.


Το δεύτερο που έγινε είναι ότι η οικονομία βίωνε μια απίστευτη κατάσταση μακροχρόνιας κρίσης ρευστότητας όπως λέμε. Δηλαδή άρχισε να εξαφανίζεται το χρήμα από την αγορά. Αν δείτε τα στοιχεία το 2001, το 2002 μέχρι το 2004 που είχαμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες είχαμε κάθε χρόνο μείωση της νομισματικής κυκλοφορίας ενώ το φυσιολογικό ήταν να αυξάνει η νομισματική κυκλοφορία ανάλογα με το ΑΕΠ. Με την αύξηση δηλαδή του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος που παράγει η χώρα, ανάλογα αυξάνει και η νομισματική κυκλοφορία. Αντί γι' αυτό είχαμε μείωση. Τρομακτική ασφυξία. Γιατί; Γιατί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που εκδίδει το νόμισμα δεν θεωρούσε ότι έπρεπε να μας δώσει περισσότερο νόμισμα. Πως καλύφθηκε αυτό το έλλειμμα νομισματικής κυκλοφορίας; Εμπορικά πλεονάσματα δεν είχαμε, νόμισμα δεν είχαμε. Τι έμενε; Ο δανεισμός. Κάθε χρόνο, μέσα στη 10ετία, κατά μέσο όρο, το "οικονομικόν θαύμα" όπως το ονομάσανε, η "ισχυρή Ελλάς" αναπτυσσότανε κατά 4%, όντως το ποσοστό ήταν εξαιρετικά σημαντικό ακόμα και σε σχέση με το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μόνο που ξεχάσανε να μας πουν δημόσια ότι για κάθε 4% άνοδο που είχαμε τότε ο δημόσιος δανεισμός αύξανε 18%. Δηλαδή δανειζόμασταν για να υπάρξει επέκταση του ΑΕΠ.


Παράλληλα είχαμε μια οικονομία της οποίας συνθλίφτηκε κυριολεκτικά η παραγωγική της βάση. Φτάσαμε, η αγροτική οικονομία, το υπογραμμίζω, στην Ελλάδα όχι στην Ολλανδία, ή στη Γερμανία ή στη Σουηδία. Στην Ελλάδα. Να έχει συμμετοχή στο ΑΕΠ 3%. Δηλαδή έχουμε λιγότερη συμμετοχή της αγροτικής μας οικονομίας στο ΑΕΠ από ότι έχει η Ολλανδία. Δηλαδή έλεος! Και συμμετοχή της βιομηχανίας και της παραγωγής ευρύτερα μόλις 13%. Όταν ο μέσος όρος παραγωγής της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι 35%. Έχουμε μια οικονομία παρασιτικών υπηρεσιών. Μη παραγωγικών παρασιτικών υπηρεσιών. Που διαμορφώθηκε κατά κύριο λόγο μέσα στα πλαίσια του ευρώ αλλά και νωρίτερα, μόνο που το ευρώ το επιτάχυνε πάρα πολύ. Αυτό εκτίναξε σε ιστορικό ρεκόρ το εξωτερικό μας έλλειμμα.


Την ίδια ώρα το μέσο νοικοκυριό βιώνει μια λιτότητα που ουσιαστικά διαρκεί πάνω από δυο 10ετίες. Ουσιαστικά από το 1984 είναι σε συστηματική λιτότητα το εργαζόμενο νοικοκυριό. Φτάσαμε στο μοναδικό, και αυτό πάλι ιστορικό ρεκόρ, την τελευταία 10ετία να έχουμε αρνητικά πρόσημα αποταμίευσης. Μόνο το 2009 χαθήκανε 28 δισ. αποταμιεύσεις από την ελληνική οικονομία. Και όπως γνωρίζετε, ότι καθεστώς και να έχει μια χώρα, όποιος και να κυβερνάει, αν δεν υπάρχουν αποταμιεύσεις στις τράπεζες και αν δεν υπάρχει αυξημένη ροπή προς αποταμίευση δηλαδή διαθέσιμο εισόδημα που μένει όταν πληρώνω τα βασικά μου και μπορώ να το βάλω να γίνει αποταμίευση, δεν μπορεί να χρηματοδοτηθεί μια αυτοδύναμη οικονομική ανάπτυξη. Φτάσαμε στο σημείο, το μέσο διαθέσιμο εισόδημα του νοικοκυριού για μια ολόκληρη 10ετία να βρίσκεται κάτω, να υπολείπεται δηλαδή των βασικών καταναλωτικών δαπανών που πρέπει να κάνει η μέση ελληνική οικογένεια στην Ελλάδα. Αυτό δεν συμβαίνει πουθενά αλλού στην Ευρώπη, πουθενά αλλού, ακόμα και στις κατεστραμμένες χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ. Δηλαδή με λίγα λόγια για πάνω από μια 10ετία το μέσο νοικοκυριό δεν έχει εισόδημα πραγματικό που να του ικανοποιεί τις βασικές του καταναλωτικές ανάγκες. Οπότε αναγκάζεται και πάει στο δανεισμό. Το αποτέλεσμα: το 2010, το 77% του μέσου διαθέσιμου εισοδήματος το χρωστάμε στις τράπεζες.


Φτάσαμε λοιπόν παραμονές του 2009 όπου είχαμε την διεθνή βόμβα, το κραχ του 2008. Πως συνέβη αυτό; Στην παγκόσμια αγορά είχαν συσσωρευτεί τεράστια δανείσιμα κεφάλαια. Τι εννοούμε δανείσιμο κεφάλαιο; Δανείσιμο κεφάλαιο εννοούμε εκείνο το κεφάλαιο που δεν μπορεί να επενδυθεί στη παραγωγή. Είναι αυτό που δημιουργείται με χρηματοπιστωτικά παιχνίδια έναντι μελλοντικών αποδόσεων. Το δανείσιμο κεφάλαιο για να φέρει κέρδος πρέπει να γίνει τοκοφόρο κεφάλαιο. Δηλαδή να βρει κάποιον οφειλέτη να το δανειστεί και να του πληρώνει τόκους. Ξέρετε πόσα είναι αυτά τα δανείσιμα κεφάλαια υπολογισμένα με βάση τον Απρίλη του 2010; 1.000 τρισεκατομμύρια δολάρια, δανείσιμα κεφάλαια. Περίπου 1600 θεσμικοί επενδυτές έχουν αυτά τα δανείσιμα κεφάλαια στη παγκόσμια αγορά. Η μέση απόδοση αυτών των κεφαλαίων μέχρι πριν τη κρίση ήταν 6.22%. Η παγκόσμια οικονομία έχει Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν 57 τρισεκατομμύρια. Που σημαίνει ότι τα 1.000 τρισεκατομμύρια δολάρια προσδοκούν ετήσιο κέρδος 62 τρισεκατομμύρια δολάρια από μια οικονομία που παράγει στο σύνολο της 57 τρις. Εκεί μπλόκαρε η οικονομία και έσκασε η βόμβα το φθινόπωρο του 2008 και φυσικά άρχισαν να καταρρέουν οι τράπεζες γιατί οι τράπεζες βασικά είναι οι θεσμικοί επενδυτές που παίζουν με αυτά τα λεφτά. Λοιπόν, όταν έσκασε το κραχ, η κυβέρνηση, η τότε κυβέρνηση μας έλεγε, θα θυμάστε φαντάζομαι, ότι υπήρχε μεν η παγκόσμια κρίση, αλλά εμείς δεν φοβόμαστε, ήμασταν «οχυρωμένοι στο ευρώ», ήμασταν «θωρακισμένοι γερά» κλπ


Το Γενάρη όμως του 2009 βγήκε να πουλήσει ομόλογα η ελληνική κυβέρνηση για να αντλήσει λεφτά όπως κάθε χρόνο για να τροφοδοτήσει τις τρομακτικές ανάγκες που έχει σαν κράτος. Και δεν αγόραζε κανένας. Και τότε υπήρξε ο γενικευμένος πανικός. Ξαφνικά ο τότε πρωθυπουργός και ο τότε υπουργός Οικονομικών ανακάλυψαν ξαφνικά την κρίση. Και αποδείχτηκε αυτό που γνωρίζαμε όλοι όσοι τουλάχιστον μελετούσαμε τα στοιχεία, ότι ο βασιλιάς είναι θεόγυμνος. Και αποδείχτηκε όχι μόνο αυτό αλλά και ότι δεν υπήρχε δυνατότητα ανάταξης ή αντιμετώπισης του προβλήματος του χρέους. Γιατί στην τελευταία 10ετία, στη 10ετία του ευρώ, ο συνολικός δανεισμός του ελληνικού κράτους ήταν 490 δισεκατομμύρια ευρώ. Από αυτά ξέρετε τι πληρώσαμε; 450 δισεκατομμύρια πληρώσαμε εξυπηρέτηση χρέους. Δηλαδή μέσα σε μια 10ετία πληρώσαμε 1,5 φορά το χρέος που είχαμε στις 31/12/2009, (340 δις Χ 1,5 = περίπου 500) Και μένουν άλλα 40. Από αυτά τα 40 περίπου τα 18 με 20 είναι το συσσωρευμένο έλλειμμα 10ετίας του κρατικού προϋπολογισμού. Και τα υπόλοιπα 20 δεν ξέρουμε που πήγαν. Δεν ξέρουμε. Γιατί υπολογιστικά βγαίνει το νούμερο αλλά δεν υπάρχει αιτιολόγηση. Κάποιοι τα πήραν. Ποιοί τα πήραν; Το ψάχνουμε!


Λοιπόν, τι έγινε τώρα; Όταν κινδύνευε η χώρα, και βρέθηκε πλέον, αποκαλύφθηκε, το καθεστώς χρεοκοπίας της, η ευρωζώνη κλονίστηκε διότι εάν προχώραγε η χώρα, όπως είχε κάθε δικαίωμα να το κάνει, η συνθήκη της Λισαβόνας της το επέτρεπε, να προχωρήσει σε μονομερή ρύθμιση των χρεών της εκείνη τη στιγμή, δεν θα μπορούσε κανείς να την σταματήσει. Και δεν θα μπορούσε να την σταματήσει για τον εξής απλούστατο λόγο. Όταν δανείζεις ιδιώτη ή επιχείρηση, νοικοκυριό ή επιχείρηση και δεν μπορεί να πληρώσει τι κάνεις; Τον βάζεις σε εκκαθάριση, του παίρνεις τα περιουσιακά και τελειώσαμε. Στο κράτος δεν μπορείς να το κάνεις αυτό. Και αυτός είναι ο μεγαλύτερος εφιάλτης των δανειστών κρατών από τον 19ο αιώνα. Τι γίνεται αν αποφασίσει το κράτος να μην πληρώσει; Δεν μπορείς να του κάνεις εκκαθάριση. Δεν μπορείς να του απαιτήσεις την περιουσία σαν δανειστής.


Γιατί; Γιατί έχει ασυλία λόγω άσκησης εθνικής κυριαρχίας. Έτσι λένε οι νομικοί. Και αυτό είναι στο διεθνές δίκαιο, στον σκληρό πυρήνα του διεθνούς δικαίου. Το ήξεραν αυτό στην ευρωζώνη, οπότε τι κάνανε; Καλέσανε τα πολιτικά κόμματα στην έδρα, στις Βρυξέλλες, τις ηγεσίες, της τότε κυβέρνησης και της μελλοντικής κυβέρνησης και τους είπαν "εδώ είμαστε σε πολύ δύσκολη θέση, προέχει το ευρώ". Και επειδή πίσω από την Ελλάδα έρχονταν και άλλοι, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιταλία, το Βέλγιο, η Γαλλία, είπαν «πρέπει να φτιάξουμε έναν μηχανισμό άμεσα που να μην επιτρέπει στα κράτη και στους λαούς φυσικά να επιβάλλουν είτε διαγραφή, είτε ρυθμίσεις ή οτιδήποτε μονομερώς για να χάσουν τα λεφτά τους οι τράπεζες». Και έτσι στήσανε την ιστορία στην Ελλάδα γιατί ξέρανε ότι έχουμε τόσο εθελόδουλο πολιτικό σύστημα που μπορούν να επιβάλλουν ότι γουστάρουν εδώ. Και έτσι έγινε η μεταβολή, η πολιτική μεταβολή. Φυσικά επειδή κανένας δεν κάνει τίποτα με το αζημίωτο στήθηκε αυτή η λεηλασία των spreads, επιτοκίων και όλα αυτά τα πράγματα που είδαμε εκείνους τους μήνες και που απέφεραν στους κερδοσκόπους περίπου 17 δισεκατομμύρια κέρδη και από εκεί και πέρα άρχισε το γαϊτανάκι του να πάμε στο μηχανισμό στήριξης. Βεβαίως ο μηχανισμός στήριξης του ευρώ δεν έχει καμία σχέση με το μηχανισμό στήριξης της χώρας.


Εκεί λοιπόν κάνανε το εξής. Αυτό που τους ενδιέφερε δεν ήταν να βάλουν σε εφαρμογή το μνημόνιο αλλά την δανειακή σύμβαση. Με την δανειακή σύμβαση λοιπόν εξαναγκάσανε τη κυβέρνηση, "εξαναγκάσανε" τρόπος του λέγειν. Επειδή τυχαίνει λόγω επαγγέλματος να γνωρίζω και στελέχη του ΔΝΤ, γελάγανε τις μέρες εκείνες. Μου λέγανε ότι δεν είχαν προφτάσει να στείλουν τη δανειακή σύμβαση και είχε γυρίσει πίσω υπογραμμένη Ή τα ίδια στελέχη πιστεύανε ότι θα υπήρχε διαπραγμάτευση γι' αυτό ήταν ακραία η διατύπωση της δανειακής σύμβασης με σκοπό να κοπούνε κάποιες, οι πιο ακραίες εκδοχές, μέσα από μια διαπραγμάτευση. Δεν υπήρξε τίποτα, υπογράφτηκε αβλεπί. Και γράφτηκε στον διεθνή τύπο άλλωστε πολύ έντονα, κάποιοι οικονομικοί αναλυτές είπαν "τι σόι κυβέρνηση έχετε στην Ελλάδα".


Η δανειακή σύμβαση λοιπόν προβλέπει, το πρώτο πράγμα που προβλέπει είναι ότι η Ελλάδα αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται της ασυλίας λόγω άσκησης εθνικής κυριαρχίας. Στις 6 Μαΐου του 2010 ψηφίζεται ο νόμος του μνημονίου από την Ελληνική Βουλή και δυο μέρες μετά, στις 8 Μαΐου, με τροπολογία σε ψηφισμένο νομοσχέδιο της Βουλής, δίνεται το δικαίωμα μόνο με την υπογραφή του υπουργού να ισχύει η δανειακή σύμβαση. Βεβαίως όσο γνωρίζω εγώ που ασχολούμαι περίπου μια 10ετία με τα ζητήματα αυτά σας πληροφορώ ότι δεν υπάρχει παρόμοιο συμβάν ή τέτοια δανειακή σύμβαση όχι μόνο στα ελληνικά χρονικά αλλά και στα διεθνή χρονικά από τις αρχές του 19ου αιώνα, δεν υπάρχει κράτος ακόμα και αποικία που να έχει υπογράψει τέτοιο πράγμα.


Ο Τσολάκογλου στις δίκες του 46, στις δίκες δοσιλόγων του 46, χρησιμοποίησε ως επιχείρημα ότι "εγώ όταν μου ζητήθηκε από τους χιτλερικούς, από τους ναζί, να υπογράψω τη κατάλυση του ενιαίου και αδιαίρετου της εθνικής κυριαρχίας της χώρας, παραιτήθηκα". Αυτό είναι γεγονός. Δεν τον κάνει φυσικά λιγότερο δοσίλογο Αλλά τουλάχιστον ακόμα και αυτός είχε τσίπα. Και 'δω μιλάμε, σε ομαλές συνθήκες, υπό καθεστώς υποτίθεται κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, έχουμε κυβέρνηση εκλεγμένη από την χώρα που παρέδωσε το σύνολο της χώρας στους ξένους δανειστές. Και ξέρετε τι σημαίνει αυτό στη πράξη;


Πρώτον. Παραιτήθηκε η χώρα από όλα τα φυσικά δικαιώματα που έχει ένας οφειλέτης απέναντι στο δανειστή του. Ακόμα και αυτά που έχει ένα φυσικό πρόσωπο.
Δεύτερον. Με βάση τη δανειακή σύμβαση στην Ελλάδα δεν επιτρέπεται να πάει σε τρίτες πηγές να αναζητήσει τα χρήματα και να ξεχρεώσει τους δανειστές. Δηλαδή αν είχαμε μια κυβέρνηση που διεκδικούσε το κατοχικό δάνειο από τους Γερμανούς, που είναι άμεσα απαιτητό, και συμφωνούσε η γερμανική κυβέρνηση να μας δώσει το κατοχικό δάνειο, τα 160 περίπου δισεκατομμύρια που υπολογίζουμε ότι είναι η σημερινή αξία του κατοχικού δανείου, δεν θα μπορούσαμε να τα χρησιμοποιήσουμε για να ξεχρεώσουμε τους κυρίους αυτούς.
Τρίτον. Οι δανειστές έχουν όμως το δικαίωμα, μερικά ή ολικά, να εκχωρήσουν τις δικές τους χρεωστικές απαιτήσεις σε τρίτους απέναντι στην Ελλάδα. Και σας λέω ένα σενάριο το οποίο αναφέρουν πάρα πολλοί ειδικοί. Ακραίο σενάριο, όντως, αλλά δεν είναι απίθανο, γιατί το έχουν υπογράψει αυτό το πράγμα. Και λέει ότι… το έχει πει ο κύριος Κασιμάτης, το έχω ακούσει και από τον κύριο Χρυσόγονο συγκεκριμένα, συνταγματολόγοι και οι δυο. Λοιπόν είπαν το εξής. Μπορούν να δώσουν τις χρεωστικές απαιτήσεις, πχ να δώσει η Ολλανδία τις χρεωστικές της απαιτήσεις απέναντι στην Ελλάδα στην Τουρκία, να έρθει η Τουρκία, να δεσμεύσει την Ακρόπολη και να τοποθετήσει την τούρκικη σημαία στην Ακρόπολη. Διότι παραίτηση από την ασυλία λόγω άσκησης εθνικής κυριαρχίας σημαίνει ότι παραιτείσαι από την δημόσια περιουσία του κράτους από το σύνολο της εθνικής επικράτειας, από το εθνικό έδαφος. Παραιτείσαι από την ιδιωτική περιουσία των πολιτών σου. Και παραιτείσαι ακόμη και από τη δυνατότητα να μην υπάρξει δέσμευση ή υποθήκευση ακόμα και στον οπλισμό της χώρας. Αυτό το πράγμα είναι πρωτοφανές. Γι' αυτό βγήκαν πάρα πολλοί αναλυτές στον κόσμο και νομικοί και λέγανε, συγκεκριμένα εγώ θυμάμαι έναν Αμερικανό χρηματιστή, ο οποίος είχε γράψει τότε στους New York Times ένα άρθρο λέγοντας "υπογράφει την εθνική της αυτοκτονία η χώρα".
Τέταρτον και το χειρότερο. Με βάση τα διεθνή ήθη και έθιμα, στις διεθνής αγορές η δανειακή σύμβαση αυτή εμπίπτει στο περίφημο "ίσοι όροι ανάμεσα στους δανειστές". Δηλαδή ότι ισχύει για έναν δανειστή υποχρεωτικά ισχύει για όλους είτε έχουν υπογράψει την δανειακή σύμβαση είτε όχι. Αν την εκτελέσεις δηλαδή μέχρι το τέλος αυτή τη δανειακή σύμβαση, τότε οποιοσδήποτε δανειστής του ελληνικού κράτους μπορεί να το χρησιμοποιήσει ως νομικό προηγούμενο και να απαιτήσει τις ίδιες ρήτρες, τις ίδιες υποχρεώσεις του κράτους απέναντι του, έστω και αν δεν συμπεριλαμβανόταν στην δανειακή σύμβαση. Αυτό λέγεται Pari Passu είναι ένας νομικός όρος που σημαίνει «ότι ισχύει για τον ένα, ισχύει για όλους».


Αυτό το πράγμα λοιπόν δεν έπρεπε να το μάθουμε εμείς, ούτε και η Βουλή βέβαια, γι' αυτό και δεν πήγε ποτέ στη Βουλή, πήγε μόνο στη προπαρασκευαστική της Βουλής και έμεινε εκεί. Βεβαίως στη Βουλή μπορείτε να το βρείτε ολόκληρο, είναι αναρτημένο πλέον. Δεν έχει κυρωθεί αλλά, με βάση το τι έχουν αποφασίσει, ισχύει γιατί εκτελείται.


Με βάση αυτά λοιπόν εφαρμόσανε τη πολιτική του μνημονίου η πολιτική του οποίου είχε σχεδιαστεί εξ' αρχής όχι τόσο για να δημιουργήσει τα πλεονάσματα εκείνα για να πληρωθούν τα τοκοχρεολύσια. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν πληρώνονται. Κάθε χρόνο η εξυπηρέτηση του χρέους μας κοστίζει 35 με 40% του ΑΕΠ. Αυτό το πράγμα δεν γίνεται να πληρωθεί. Είναι αδύνατο. Το ξέρανε. Και εφόσον λοιπόν το ξέρανε τι έπρεπε να γίνει; Αν μας λέγανε το Γενάρη του 2010 "Θα βάλω χέρι στη δημόσια περιουσία", θα ξεσηκωνότανε όλος ο κόσμος. Οπότε τι κάνανε; Έφεραν ολόκληρο τον κόσμο στην απόγνωση, στην απελπισία, μεροδούλι μεροφάι, να σκέφτεται την ανεργία, το αν θα μπορεί να επιβιώσει αυτός, το παιδί του, η οικογένεια του αύριο και να του θέσουν το εξής δίλλημα, αυτό που είπε ο κύριος Όλι Ρεν πριν 3 βδομάδες μετά την 11η του Μάρτη που αποφασίστηκε η εκποίηση των 50 δις της δημόσιας περιουσίας. Τι είπε; "Ή πουλάτε ή χάνετε τους υπόλοιπους μισθούς της 10ετίας". Αυτό ήταν το δίλλημα των τοκογλύφων. Ή πουλάτε ή χάνετε ότι έχει μείνει από συντάξεις και μισθούς. Να εξαναγκάσουν το λαό να πει "Ας τα κομμάτια, πούλα κάτι, προκειμένου να μην χάσω και ότι μου έχει απομείνει". Και την ίδια ώρα ένα ολόκληρο σύστημα προπαγάνδας προσπαθεί να πείσει το λαό ότι είμαστε πάμπλουτη χώρα ρε παιδιά. Έχουμε πετρέλαια... Σαουδική Αραβία έχουμε πυρηνικά, έχουμε ιστορίες, πλουτώνιο, χρυσάφια... Τι είναι τώρα να δώσουμε 350 δισεκατομμύρια που είναι το χρέος; Ενώ στη πραγματικότητα δεν είναι έτσι.


Λοιπόν, από κει και πέρα η κατάσταση πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Σε 8 μήνες εφαρμογής του μνημονίου είχαμε υποχώρηση μιας 10ετίας στην ελληνική οικονομία και τα εισοδήματα κατέληξαν στο 1974 σε πραγματικούς όρους. Τα επόμενα χρόνια που έρχονται θα είναι ακόμα πιο δύσκολα και πολύ χειρότερα από αυτό που έχουμε πληρώσει. Είμαστε στη προκαταρκτική διαδικασία.


Κατά τη γνώμη μου αυτό που οφείλουμε να κάνουμε είναι ένα πραγματικά, αυθεντικά, ρωμαλέο παλλαϊκό μέτωπο που θα απαιτήσει τον επαναπροσδιορισμό όλων των πολιτικών συνθηκών στη χώρα. Δηλαδή την ανατροπή του πολιτικού συστήματος και τη δημιουργία νέων προϋποθέσεων μιας νέας εξουσίας που θα επιβάλλει:


Την καταγγελία της δανειακής σύμβασης και το σύνολο του οικοδομήματος που στήθηκε πάνω σ' αυτή ώστε να μπορεί να γλυτώσει την αγχόνη και το δόκανο ο ελληνικός λαός και να οικοδομήσει μια νέου τύπου πορεία για το τόπο. Μια νέου τύπου εξουσία που αντανακλά και πρέπει να αντανακλά τα πραγματικά συμφέροντα του μόνου αυθεντικού εκφραστή αυτού του τόπου που είναι αυτός που τον ποτίζει με τον ιδρώτα του.


Με αυτό το πράγμα θέλω να κλείσω, Κοιτάξτε. Οι εποχές που αναθέταμε σε κάποιους άλλους την διοίκηση και την κυβέρνηση της χώρας τελειώσανε ανεπιστρεπτί. Τελειώσανε ανεπιστρεπτί. Είναι πολύ σοβαρό το μέλλον της χώρας το μέλλον των παιδιών μας και των οικογενειών μας για να το αναθέσουμε σε τρίτους σωτήρες.
Ή εμείς ή κανένας.

Πηγή: dimitriskazakis.blogspot.com

Φυσικά δεν επικροτούμε τις πολιτικές απόψεις του κ. Καζάκη αλλά αντλούμε απλά πληροφορίες ιστορικές από το άρθρο του οι οποίες μας βοηθούν στο να αντιληφθούμε την διαχρονική σκευωρία εναντίων των Ελλήνων από το πολιτικό καθεστώς που θέλει να μετατοπίσει τις ευθύνες του, στους πολίτες, ξεχνώντας τα ενδιάμεσα μεγάλα σκάνδαλα που ως αποτέλεσμα είχαν την μείωση των δημοσίων αποθεματικών, την εξασθένιση των ιδιωτικών καταθέσεων(βλέπε χρηματιστήριο), αλλά και το  μέγιστο σκάνδαλο που δεν λέει κανείς ...(τις επιδοτήσεις για το σταμάτημα της παραγωγικής τάξης ώστε να μειωθεί η παραγωγή και να μεταφερθούν οι βιομηχανίες στο εξωτερικό και άλλες να κλείσουν αφήνοντας  άνεργους τους πολίτες, όπου θα είναι υποχείρια στα συμφέροντα των δανειστών).

Το σημαντικό δε όλων είναι η μεγάλη προδοσία του Ελληνικού Έθνους από το πολιτικό κατεστημένο και κάποιων βοηθών του που έστησαν το παιχνίδι έτσι ώστε να μπούμε σε επιτήρηση με μνημόνια χάνοντας την Εθνική κυριαρχία, δημιουργώντας ένα υποτιθέμενο αποθεματικό δήθεν 600 δις δολαρίων  ΜΗ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΜΕΝΟ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙ Η ΧΩΡΑ ΝΑ ΚΗΡΥΞΕΙ ΠΤΩΧΕΥΣΗ και έτσι να μπεί σε επιτήρηση μνημονίων...

Ποιοι πράκτορες και με τι ανταλλάγματα  δούλεψαν για αυτό ?
Το δείχνει η πορεία τους και ο χρόνος....

Θα θυμάστε άλλωστε τον κ. Κανελλάκη στον κ. Χατζηνικολάου που μίλησε για τα 600 δις που μπήκαν ως αποθεματικό και υποθετικά (γλιτώσαμε) την χρεοκοπία.....
Τα αποτελέσματα όμως είναι πιο οδυνηρά από μια χρεοκοπία ...
Η απώλεια Εθνικής κυριαρχίας είναι κατοχή επ' αορίστου χρόνου (δηλαδή υποδούλωση εν καιρό ειρήνης ) και το υπογράψανε χωρίς καν να το διαβάσουν.....

Κάποιοι θεώρησαν πως είναι ένα υπαρκτό αποθεματικό αλλά δεν γνώριζαν με ποιους ακριβώς όρους κατατέθηκαν και για ποιον σκοπό......Το αποτέλεσμα?
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΜΕΝΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ...

Δείτε το βίντεο και θυμηθείτε:

DAMNATIO MEMORIAE

Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.....ΚΑΙ Η ΤΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ



Σύμφωνα με το Βικιλεξικό το λεκτικό «damnatio memoriae»= κατάρα μνήμης
είναι μια λατινική φράση που σημαίνει ότι κάποια άτομα που κάνανε τόσο κακό δεν πρέπει ν΄ αναφέρονται για να σβηστούν από την ιστορία και τις μνήμες των ανθρώπων.

Σύμφωνα με την Wikipedia το Damnatio memoriae είναι μια σύγχρονη λατινική φράση που σημαίνει "καταδίκη της μνήμης",
δηλαδή ότι ένα άτομο πρέπει να αποκλειστεί από τους επίσημους λογαριασμούς.

Υπάρχουν και υπήρξαν πολλές διαδρομές για να damnatio, συμπεριλαμβανομένης της καταστροφής των απεικονίσεων, την απομάκρυνση των ονομάτων από τις επιγραφές και τα έγγραφα, ακόμη και μεγάλης κλίμακας επαναδιαγραφές της ιστορίας. Ήταν μια μορφή ακρωτηριασμού που θα μπορούσε να περάσει από τη Ρωμαϊκή Γερουσία σε προδότες ή άλλους που έφεραν δυσπιστία στο ρωμαϊκό κράτος. [Παραπομπή που απαιτείται]

Ο όρος μπορεί να εφαρμοστεί σε άλλες περιπτώσεις επίσημου καθαρισμού. η πρακτική θεωρείται από πολύ παλιά ως η βασιλεία του Αιγύπτιου Φαραώ Χατσεψούτ στο δέκατο τέταρτο αιώνα π.Χ.

Πρακτική

Από τη φύση της, η απόδειξη αυτής της πρακτικής είναι σπάνια.

Ένα παράδειγμα του Damnatio memoriae, ή ή λήθη, ως τιμωρία

βγήκε από τους λαούς της Εφέσου αφού ο Ηρόστρατος έβαλε φωτιά στο Ναό της Αρτέμιδος, ένα από τα Επτά Θαύματα της αρχαιότητας.

Οι απατεώνες θα διαγραφούν από την ιστορία για τα εγκλήματα που είχαν διαπράξει.

Η αίσθηση της έκφρασης damnatio memoriae και της κύρωσης είναι να ακυρώσει κάθε ίχνος του ατόμου από τη ζωή της Ρώμης, σαν να μην υπήρχε ποτέ, προκειμένου να διατηρηθεί η τιμή της πόλης. 

Σε μια πόλη που τόνιζε την κοινωνική εμφάνιση, το σεβασμό και την υπερηφάνεια της ύπαρξης ενός αληθινού Ρωμαίου ως θεμελιώδους απαίτησης του πολίτη, ήταν ίσως η σοβαρότερη τιμωρία.

Στην αρχαία ρωμαϊκή κοινωνία,

"το σπίτι του Ρωμαίου θεωρούνταν ως επέκταση του εαυτού του, σηματοδοτώντας τους θεϊκούς προστάτες και την κοινωνική και γενεαλογική κατάσταση στον έξω κόσμο"

Ομοίως, ακριβώς όπως το σπίτι,  που είχε θεωρηθεί ως επέκταση του εαυτού του και η μνήμη θεωρήθηκε ως ένας από τους καλύτερους τρόπους κατανόησης του εαυτού. 

Σε μια κοινωνία χωρίς πολλές γραπτές τεκμηρίωση, η εκπαίδευση μνήμης ήταν ένα μεγάλο μέρος της ρωμαϊκής εκπαίδευσης. 

Οι αρχηγοί, ηγέτες και ποιητές χρησιμοποίησαν συσκευές μνήμης ή μνημεία για να βοηθήσουν στο να δίνουν ομιλίες ή να λένε μακρά επικά ποιήματα ώστε να μείνουν χαραγμένα στην μνήμη.

Στην  Ιστορία, ο Πλίνιος γράφει:

''Δεν θα ήταν εύκολο να προφέρουμε ποιο πρόσωπο ήταν το πιο αξιοσημείωτο για την αριστεία της μνήμης του, αυτή την ευλογία την τόσο απαραίτητη για την απόλαυση της ζωής, καθώς υπήρχαν τόσοι πολλοί που γιόρταζαν γι 'αυτήν. Ο βασιλιάς Κύρος ήξερε όλους τους στρατιώτες του στρατού του με το όνομα: L. Scipio τα ονόματα όλου του ρωμαϊκού λαού''.

Τα παλάτια μνήμης (μνημεία) χρησιμοποιήθηκαν για να παράσχουν βοήθεια για να θυμούνται ορισμένες βασικές ιδέες. Με την ανάθεση θέσεων στα σπίτια τους για διαφορετικές ιδέες, οι ποιητές  θα μπορούσαν να περπατούν μπρος-πίσω μέσα από το σπίτι τους, θυμίζοντας ιδέες με κάθε βήμα. Πολλές φορές, η εκπαίδευση μνήμης περιελάμβανε την ανάθεση ιδεών σε τοιχογραφίες, ψηφιδωτά στο πάτωμα και γλυπτά που κοσμούσαν πολλά αρχαία ρωμαϊκά σπίτια. Η τιμωρία του damnatio memoriae περιλάμβανε την αλλαγή των δωματίων, πολλές φορές καταστρέφοντας ή παραποιώντας την τέχνη στα σπίτια τους, έτσι ώστε το σπίτι να μην μπορεί πλέον να αναγνωριστεί ως το σπίτι του δράστη. Αυτό με τη σειρά του, θα διαγράψει την ύπαρξη του δράστη από την μνήμη.

Στην αρχαία Ρώμη η Σύγκλητος επέβαλλε την «καταδίκη μνήμης» (damnatio memoriae) σε περιπτώσεις επιφανών προσώπων που είχαν εμπλακεί σε συνομωσίες, που κρίθηκαν ένοχοι προδοσίας ή θεωρούνταν επικίνδυνοι για την ασφάλεια του κράτους ή είχαν πέσει σε δυσμένεια. Η καταδίκη ήταν ατιμωτική και πρακτικά σήμαινε την απάλειψη κάθε μαρτυρίας της ύπαρξης του προσώπου εκείνου, την καθολική διαγραφή του από το δημόσιο κλίμα, σαν να μην είχε ποτέ υπάρξει. Θύματα αυτής της πολιτικής καταδίκης υπήρξαν μέλη της άρχουσας τάξης (όπως ο ύπατος Λεύκιος Αίλιος Σηιανός που είχε συνωμοτήσει το 31 μ.Χ. κατά του αυτοκράτορα Τιβέριου) και Ρωμαίοι αυτοκράτορες, μετά το θάνατό τους (ο Δομιτιανός το 96 μ.Χ. και ο Γέτας, δολοφονημένος το 211 μ.Χ. από τον συναυτοκράτορα αδελφό του, Καρακάλλα). Η ρωμαϊκή Σύγκλητος αποφάσιζε για τη δήμευση της περιουσίας του καταδικαζόμενου, την απόσυρση, διασκευή ή καταστροφή γλυπτών και άλλων απεικονίσεων και, φυσικά, την απόξεση του ονόματός του από επιγραφές και δημόσια κείμενα.
Βέβαια, ανάλογες περιπτώσεις, μολονότι όχι θεσμοθετημένες, έχουν σημειωθεί και στο ιστορικό παρελθόν άλλων λαών. Στην αρχαία Αίγυπτο είχε επιβληθεί η πρακτική της καταδίκης μνήμης (απάλειψης του ονόματος και των απεικονίσεων του προσώπου τους) σε βάρος πέντε φαραώ –της βασίλισσας-φαραώ Χατσεπσούτ, του μονοθεϊστή Ακενατόν, του Σμενκχαρέ, του πασίγνωστου σήμερα αλλά άγνωστου έως τον 20ό αιώνα Τουτανκχαμών και του φαραώ Αυ. 

Το ίδιο είχε συμβεί και κατά τον μεσαίωνα σε χώρες όπως η Νορβηγία και η Αγγλία. Στη Βενετία, στην αίθουσα του Μεγάλου Συμβουλίου στο Δουκικό Ανάκτορο, όπου υπάρχουν οι προσωπογραφίες των δόγηδων, απουσιάζει η προσωπογραφία του δόγη Μαρίνου Φαλιέρ που, επιδιώκοντας την ανατροπή του βενετικού πολιτεύματος, καταδικάστηκε σε θάνατο και αποκεφαλίστηκε το 1355 ως προδότης∙ στη θέση της προσωπογραφίας υπάρχει ζωγραφισμένο από τον Τιντορέττο ένα μαύρο ύφασμα με την επιγραφή:
HIC EST LOCUS MARINI FALETRI DECAPITATI PRO CRIMINIBUS
«Αυτή είναι η θέση του Μαρίνου Φαλιέρ που αποκεφαλίστηκε για εγκλήματα».
Στην περίπτωση αυτή, η καταδίκη με την απουσία της μορφής του καταδικασμένου και την ατιμωτική μνεία του ονόματός του απέβαινε βαρύτερη από την ολοσχερή σιωπή. […]
Η διαγραφή του ονόματος από τη μνήμη των ανθρώπων ισοδυναμεί με τον καθολικό και οριστικό θάνατο του προσώπου. Αυτή ήταν η χειρότερη καταδίκη που θα μπορούσε να επιβληθεί στον αντίπαλο και τη σημασία του πράγματος είχε ενωρίς αντιληφθεί η ανθρωπότητα, γι’ αυτό και την πρακτική αυτή είχαν εφαρμόσει οι κατά καιρούς και τόπους ισχυροί.

Από όλα αυτά καταλαβαίνει κανείς τα συμφραζόμενα , τα οποία καταδεικνύουν το σκεπτικό και την τακτική που ακολούθησαν τα ισχυρά άτομα της ιστορίας αλλά και οι ισχυροί φορείς όπως τα δόγματα για να αλλοιώσουν την ιστορία και να περάσουν τα δικά τους μηνύματα ....

Άλλωστε είναι γνωστή η ρήση: ''Την ιστορία την γράφουν οι νικητές'' φυσικά όπως αυτοί θέλουν...

ΑΠΟΔΕΙΞΗ? οι ΡΩΜΑΙΟΙ και μετέπειτα ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΙ που έκαψαν δήθεν όλες τις ιστορικές μέχρι την εποχή τους βιβλιοθήκες και φυσικά αφαίρεσαν πρώτα όλη την καταγεγραμμένη γνώση ώστε να χαθεί από την μνήμη των ανθρώπων αλλά και τα μνημεία που επιχωμάτωσαν ώστε να μην υπάρχουν μνήμες για τον μέγιστο και μοναδικό πολιτισμό του ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ που θα επισκίαζε κάθε τι επόμενο αφού όλα είχαν ειπωθεί και έγιναν πράξη  ....
Βέβαια η ίδια τακτική ακολουθείται μέχρι και σήμερα και σε αυτό βοηθούν τα Μ.Μ.Ε  που διαστρεβλώνουν την αλήθεια κατά το δοκούν των υποτιθέμενων ισχυρών και φυσικά το σύστημα εκπαίδευσης που καταστρατηγείται ως γνωστόν  με ότι μπαρούφα επινοείται από τα κέντρα εξουσίας για κάθε περίπτωση.... 

Αυτή είναι η τακτική που επιβάλλεται για να μπορούν να πλάσουν την ανθρωπότητα με την κατάλληλη  μετέπειτα ''εκπαίδευση''  όπως επιθυμούν τα σκοταδιστικά κέντρα εξουσίας...