Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ ΩΣ ΕΤΑΙΡΙΚΟΥ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΣΙΩΝΙΣΤΩΝ.....
Ο Ιδρυτής της Κομμουνιστικής Θρησκείας (του αντίστιχου Παύλου=Σαούλ στον Χριστιανισμό, Προφήτη Μωάμεθ στον μουσουλμανισμό, κλπ).
Ο Καρλ Μαρξ γεννήθηκε στις 5 Μαΐου 1818 στην πόλη της Ρηνανίας, Τρέβη (Trier).
Ο παππούς του ήταν ο ραββίνος Μαρκ Λεβύ (Marc Levy), που είχε σταδιακά απορρίψει το Λεβύ, και άλλαξε το Μαρκ σε Μαρξ.
Λίγο μετά τη γέννηση του Καρλ, ο πατέρας του άλλαξε επίσης το όνομά του, από Χέσελ (Heshel) Μαρξ σε Χάινριχ (Heinrich) Μαρξ.
Επίσης, ασπάστηκε τη Λουθηρανική θρησκεία, στην οποία το παιδί [Karl] βαπτίστηκε. Ο πατέρας του Karl ήταν δικηγόρος, ο οποίος αργότερα ακολούθησε μια σταδιοδρομία ως επιχειρηματίας, κυρίως ως δανειστής. Υπερασπίστηκε την κυριαρχία των Εβραίων στις οικονομικές επιχειρήσεις «επειδή είχαν εμποδιστεί από πιο χρήσιμα κοινωνικά επαγγέλματα». Όπως και από την πατρική πλευρά, η μητέρα του Μαρξ καταγόταν από μια μακρά γενιά Ραββίνων. Γαντζώθηκε προς την παραδοσιακή πίστη της οικογένειας πολύ περισσότερο από τον σύζυγό της. Επρόκειτο να κάνει μια βαθιά εντύπωση στον γιο της Καρλ, ο οποίος ήταν ο πρώτος γιος που επιβίωσε. Πολλά από τα χαρακτηριστικά της φαίνονται να είναι εκείνα της κτητικής, εκμεταλλεύτριας, στερεότυπης εβραίας μητέρας.
Moses Hess (Μωϋσής [Χ]ες)- ο δάσκαλος του Μαρξ και του Ένγκελς.
Η Λατρεία της βίας του Καρλ Μαρξ ενισχύθηκε από έναν Φρανκιστή κομμουνιστή τον οποίο συνάντησε το 1841, όταν ήταν 23 ετών.
Αυτός ο άνθρωπος ονομαζόταν Moritz Moses Hess. Ο Μωϋσής Χες γεννήθηκε στις 21 Ιουνίου 1812 στη Βόννη, γιος ενός πλούσιου Εβραίου βιομηχάνου.
Πέθανε στις 6 Απριλίου 1875 στο Παρίσι και είναι θαμμένος στο Ισραήλ.
Μπορεί να αναφερθεί ότι ίδρυσε το γερμανικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα.
Στο «Judisches Lexikon» (Εβραϊκό Λεξικό- Βερολίνο, 1928, σελ. 1577-1578) ονομάζεται κομμουνιστής ραββίνος και ο πατέρας του σύγχρονου Σοσιαλισμού.
Το 1841, ίδρυσε την εφημερίδα Rheinische Zeitung (Εφημερίδα του Ρήνου) και ένα χρόνο αργότερα έκανε τον 24χρονο Μαρξ αρχισυντάκτη της.
Ο Theodor Zlocist δημοσίευσε ένα ενδιαφέρον βιβλίο γι ‘αυτόν το 1921, «Moses Hess, der Vorkampfer des Sozialismus und Zionismus» (Μωυσής Χες, ο πρωταθλητής του Σοσιαλισμού και του Σιωνισμού) .
Μέρος του τρομακτικού κόσμου των ιδεών του Μωϋσή Χες αποκαλύπτεται στο βιβλίο του «Ρώμη και Ιερουσαλήμ».
Ο Μωϋσής Χες (1812-1875) γρήγορα μεταμόρφωσε το νεαρό Μαρξ σε έναν ελευθεροτέκτονα, έναν σοσιαλιστή ταραξία και υποτακτικό του.
Ο Μαρξ δεν ήταν ακόμα κομμουνιστής. Τότε πίστευε ότι αυτές οι ιδέες είναι ανέφικτες.
Ο Μωϋσής Χες ουσιαστικά διόρθωσε όλες αυτές τις γνώμες. Έγινε η φαιά εξοχότης πίσω από τον Μαρξ, εντατικά καθοδηγώντας και επηρεάζοντας το έργο του προστατευόμενού του.
Στο Παρίσι, το φθινόπωρο του 1844, ο Μωϋσής Χες παρουσίασε τον 26χρονο Μαρξ στον μισό-Εβραίο Φρίντριχ Ένγκελς, που ήταν δύο χρόνια νεότερος. Η συνάντηση αυτή έθεσε τα θεμέλια για την μακροχρόνια συνεργασία τους.
Ποιες ήταν οι αξιοσημείωτες ιδέες του τότε; Στα γραπτά του, ο Μωυσής Χες τόνισε την ανάγκη να αναταραχτούν οι κοινωνικές τάξεις εναντίον η μια της άλλης και με τον τρόπο αυτό να εμποδιστεί η συνεργασία τους.
Ήθελε να επιφέρει τη σοσιαλιστική επανάσταση, με τη βοήθεια του Ιουδαϊσμού, του ρατσισμού και της ταξικής πάλης. Ήταν επίσης ο πρώτος που συνιστά, ως βασική ιδέα, ότι όλη η ατομική περιουσία πρέπει να καταργηθεί. Ο Alexander Volodin στην πραγματικότητα ονομάζει τον Μωυσή Χες «φιλόσοφο» στο βιβλίο του «Herzen» (Ταλίν, 1972, σ. 97.) Τόνισε ότι ο Σοσιαλισμός ήταν άρρηκτα συνδεδεμένος με το διεθνισμό, καθώς οι σοσιαλιστές δεν έχουν πατρίδα.
Ο αληθινός σοσιαλιστής δεν μπορεί να έχει τίποτα να κάνει με την εθνικότητά του.
Ο ίδιος δήλωσε επίσης: «αυτό δεν ισχύει για τους Εβραίους»! Ο Χες πίστευε ότι ο διεθνισμός εξυπηρετούσε τα συμφέροντα του Ιουδαϊσμού.
Έγραψε: «Όποιος αρνείται τον εβραϊκό εθνικισμό δεν είναι μόνο ένας αποστάτης, ένας αρνησίθρησκος με την θρησκευτική έννοια, αλλά και ένας προδότης του λαού του και της οικογένειάς του.»(Μωϋσής Χες, «Επιλεγμένα Έργα», Κολωνία, 1962).
Απίστευτες Παραδοχές από τον Μαρξ, Disraeli κ.λπ.
Το 1844 ο Μαρξ έγραψε στο άρθρο του «Περί του Εβραϊκού Ζητήματος», ότι οι Εβραίοι περισσότερο ή λιγότερο ήλεγχαν την Ευρώπη, ότι ο επίγειος θεός τους ήταν τα χρήματα και ότι η πιο σημαντική επιχείρησή τους ήταν να αισχροκερδούν από τους ανθρώπους μέσω των ληστρικών επιτοκίων.
Ο Μαρξ αιτιολόγησε: «Ποιο είναι το βαθύτερο θεμέλιο της εβραϊκής θρησκείας; Οι πρακτικές ανάγκες, ο εγωισμός … Ποια είναι η αφαίρεση στην εβραϊκή θρησκεία; Περιφρόνηση για την θεωρία, την τέχνη, την ιστορία, για τον άνθρωπο ως στόχο για τον εαυτό του – αυτό έχει γίνει η φιλοχρηματία, συνειδητή θέση και αρετή του ανθρώπου … Από τη στιγμή που η κοινωνία έχει καταφέρει να απαλλαγεί από την εμπειρική φύση του Ιουδαϊσμού, τα παζάρια και τις προϋποθέσεις τους, ο Εβραίος θα γίνει αδιανόητος, γιατί τότε η συνείδησή του δεν θα έχει πλέον αντικείμενο …». Επίσης σταθερά υποστήριξε: «Πίσω από κάθε τύραννο υπάρχει πάντα ένας Εβραίος».
Ο Μαρξ παραδέχθηκε ότι η χριστιανική κοινωνία είχε εξιουδαϊστεί, έτσι γενόμενη όλο και πιο καπιταλιστική και όλο πιο λατρευτική του χρήματος.
Κάθε νοήμων άνθρωπος το ήξερε. Στη μέση του πολέμου της Κριμαίας, την 4 Ιανουαρίου του 1856, ο Μαρξ αλαζονικά αποκάλυψε στην New York Daily Tribune ότι υπήρχε μια οργάνωση, η οποία ραδιουργούσε στην Ευρώπη και θα ήταν ο πραγματικός νικητής, όταν η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσία αποδυναμωνόντουσαν μετά τις απώλειες σε πολέμους.
Άλλοι Εβραίοι υπήρξαν επίσης εξίσου προφανείς. Στο μυθιστόρημά του «Coningsby», ο Benjamin Disraeli (Βενιαμίν Ντισραέλι) περιέγραψε πώς μια μυστική εβραϊκή οργάνωση κυβερνούσε τον κόσμο μέσω των τραπεζών.
Έδειξε πόσο εύκολο ήταν για αυτήν την οργάνωση να καταστρέψει αυτοκρατορίες και να εγκαθιδρύσει άλλες, να ανατρέψει άρχοντες και να εγκαταστήσει νέους στη θέση τους.
Ο Εβραίος Ντισραέλι, του οποίου ο πατέρας είχε μεταναστεύσει στην Αγγλία από την Ιταλία, γνώριζε πολύ καλά τα μυστικά των Φρανκιστών και έγραψε ότι η Γερμανία αντιμετωπίζει μια φοβερή επανάσταση, η οποία ετοιμαζόταν με τη βοήθεια των Εβραίων.
Επικεφαλής των κομμουνιστών και των σοσιαλιστών βρίσκονται Εβραίοι.
Ήταν ο Ντισραέλι που χρησιμοποίησε για πρώτη φορά επίσημα τον όρο «μεγάλος αδελφός» (μασονικός όρος) για έναν δικτάτορα.
Ο Τζορτζ Όργουελ έκανε την ιδέα ευρέως γνωστή στο βιβλίο του «1984».
Ο Ντισραέλι ήταν, όπως είναι κοινώς γνωστό, ο πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας το 1868 και το 1874-1880.
Αργότερα χρίστηκε ιππότης και έγινε Λόρδος Beaconsfield.
Δεν ήταν περίεργο το γεγονός ότι ο Μαρξ αργότερα κατηγορήθηκε για αντισημιτισμό, αλλά όχι ο Ντισραέλι, ο οποίος περιέγραψε το ίδιο φαινόμενο;
Ή μήπως αυτό έχει κάτι να κάνει με το γεγονός ότι ο Μαρξ ανοιχτά έγινε κομμουνιστής, αλλά όχι ο Ντισραέλι, ο οποίος ήταν ένας συντηρητικός;
Ο Μαρξ και ο Ένγκελς, ως Illuminati.
Δεν υπάρχουν πολλοί σήμερα που να γνωρίζουν ότι ο Μωυσής Χες ήταν συνδεδεμένος με τους Illuminati.
Ήταν αυτός που εισήγαγε τόσο τον Μαρξ όσο και τον Ένγκελς στους Illuminati.
Στις 5 Ιουλίου 1843, στη στοά Le Socialiste (Ο Σοσιαλιστής) στις Βρυξέλλες, ο μασόνος ηγέτης Ragon υπέβαλε το προσχέδιο για το επαναστατικό σχέδιο δράσης, το οποίο έγινε αργότερα το «Κομμουνιστικό Μανιφέστο».
Η στοά Le Socialiste έστειλε την πρόταση, στους ανώτερούς τους και την μεγαλύτερη Μασονική αρχή: το Βελγικό Ύπατο Συμβούλιο (Supreme Conseil de Belgique), το οποίο αποφάσισε ομόφωνα να αποδεχθεί το αναρχικό πρόγραμμα του Ragon ως: «αντίστοιχο με το Μασονικό δόγμα σχετικά με το κοινωνικό ζήτημα και ότι ο κόσμος που είναι ενωμένος στην Μεγάλη Ανατολή θα πρέπει με όλα τα δυνατά μέσα να στοχεύσει να το πραγματοποιήσει». (Δελτίο της Μεγάλης Ανατολής -Bulletin du Grand Orient, Ιούνιος 1843).
Στις 17 Νοεμβρίου 1845, ο Καρλ Μαρξ έγινε μέλος της στοάς Le Socialiste.
Τον Φεβρουάριο του 1848, ο Μαρξ δημοσίευσε το «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» του με τις διαταγές της Τεκτονικής ηγεσίας.
Ο Μαρξ και ο Ένγκελς ήταν Ελευθεροτέκτονες του 31ου βαθμού. (Vladimir Istarkhov, «Η Μάχη των Ρώσσων Θεών», Μόσχα, 2000, σελ.. 154.)
Το 1847, ο Μαρξ και ο Ένγκελς έγιναν μέλη του The League of Just Men (Η λίγκα των Δικαίων), ένα από τους υπόγειους κλάδους των Illuminati, όπου ο Εβραίος Jakob Venedey διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο.
Αυτή η μυστική οργάνωση ιδρύθηκε το 1836 στο Παρίσι από «επαναστάτες» Εβραίους σοσιαλιστές.
Στις 12 Μάη 1839, η λίγκα των Δικαίων, μαζί με μια άλλη συνωμοτική ομάδα: Οι Εποχές (The Season), προσπάθησε να καταλάβει την εξουσία στη Γαλλία, υπό την ηγεσία των Εβραίων ελευθεροτεκτόνων Joseph Moll, Karl Christian Schapper και τον ιδρυτή της οργάνωσης, τον ελευθεροτέκτονα Louis Auguste Blanqui (Λουί Ωγκύστ Μπλανκί).
Η προσπάθεια απέτυχε και ο Μπλανκί φυλακίστηκε. Οι ηγέτες διέφυγαν στο Λονδίνο, όπου η λίγκα των Δικαίων έγινε μια διεθνής ανατρεπτική οργάνωση με επικεφαλής τον Joseph Moll και τον Karl Schapper.
Παρόμοιες απόπειρες πραξικοπήματος στην Πολωνία και τη Γαλλία το 1831 επίσης απέτυχαν. Η οικονομική ελίτ και οι Illuminati χρειάζονταν μία κατάλληλη ιδεολογία για να συγκαλύψουν τη φιλοδοξία τους για εξουσία. Ήθελαν να πραγματοποιήσουν ορισμένα συνωμοτικά σχέδια και ταυτόχρονα να διαδίδουν τον αθεϊσμό.
Οι εργαζόμενοι έτυχε να είναι οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» και θα μπορούσαν να γίνουν εξαιρετικά τυφλά εργαλεία, τα οποία ήλπιζαν να είναι σε θέση να μανιπουλάρουν πιο αποτελεσματικά.
Για να συνεχίσουν με την συνωμοσία τους, στο όνομα της εργατικής τάξης, έπρεπε να καλλιεργήσουν και να διαμορφώσουν όλα τα είδη των κομμουνιστικών και σοσιαλιστικών ΟΥΤΟΠΙΏΝ.
Ο Μωυσής Χες πρότεινε τη μετατροπή της Λίγκας των Δικαίων σε ένα κομμουνιστικό κόμμα, τον Νοέμβριο του 1847.
Μαζί με τον Ένγκελς, ο Μαρξ αναδιοργάνωσε (Σοβιετικός όρος) την Λίγκα πριν από το τέλος του έτους.
Ο Μωϋσής Χες, ο Καρλ Μαρξ, ο Φρίντριχ Ένγκελς, ο Wilhelm Weitling, ο Hermann Kriege, ο Joseph Weydemeyer, ο Ernst and ο Ferdinand Wolf έπαιξαν σημαντικό ρόλο.
Στον Μαρξ ανατέθηκε να γράψει το μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος, σύμφωνα με τη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια της Εσθονίας.
Ήταν ο Μωυσής Χες που τον έκανε να επεξεργαστεί την θρησκεία της σοσιαλιστικής επανάστασης.
Ο Μαρξ το έκανε με την συνεργασία του δουλέμπορα Jean Lafitte-Laflinne. «Το Κομμουνιστικό Μανιφέστο», δημοσιεύτηκε στο Λονδίνο.
Στο έγγραφο αυτό, ο Μαρξ είχε μόνο αναπτύξει περαιτέρω τις ιδέες των ηγετών των Πεφωτισμένων Adam Weishaupt (Αδάμ Βαϊσάουπτ) και Clinton Roosevelt (Κλίντον Ρούζβελτ).
Είχε ταυτόχρονα χρησιμοποιήσει τη συνωμοτική εμπειρία του ουτοπικού κομμουνιστή και Illuminatus Francois Noel Babeuf (Φρανσουά Νοέλ Μπαμπέφ 1760-1797) για να δείξει το δρόμο για τη σοσιαλιστική (Πεφωτισμένη) επανάσταση.
Μετά από αυτό, οι Illuminati έκαναν τα πάντα για τη διάδοση της νέας θρησκείας, της οποίας προφήτης και απόστολος επρόκειτο να είναι ο Καρλ Μαρξ, ο οποίος έγραψε: «Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη – το φάντασμα του κομμουνισμού».
Έναντι των ανταγωνιστικών θρησκειών, ο Μαρξ έθεσε το σύνθημα «η θρησκεία είναι το όπιο του λαού!»
Άρχισε να διαδίδει άγρια την ιδέα ότι η παλιά κοινωνία θα μπορούσε να λήξει με «μια μοναδική μέθοδο – με την επαναστατική τρομοκρατία». (Καρλ Μαρξ και ο Φρίντριχ Ένγκελς, «Έργα», Μόσχα, τόμος 5, σελ.. 494.)
Η ταξική πάλη επρόκειτο να καταργήσει πολλές ατομικές ελευθερίες και να απλουστευθεί η εξαφάνιση των βαθειά ριζωμένων πολιτιστικών αξίων και δημιουργιών.
Με τον τρόπο αυτό, ο ίδιος απέδειξε σε όλους με κάποια αντίληψη, ότι οι θεωρίες του προορίζεται μόνο ως δόλωμα για τους εργαζόμενους και αναιδώς εκμεταλλευόταν την πνευματική ανωριμότητα τους.
Οι ευφυείς και ταλαντούχοι άνθρωποι που δεν θα χωρούσαν, επρόκειτο να χαθούν.
Προέτρεπε τους επαναστάτες να μην είναι ούτε γενναιόδωροι ούτε ειλικρινείς και σίγουρα να μην αποφεύγουν την προοπτική του εμφυλίου πολέμου. (Κ. Μαρξ και Φ. Ένγκελς, «Έργα», Μόσχα, τόμος 33, σελ.. 772.)
Το αποτέλεσμα ήταν ότι οι μαρξιστές ανάπτυξαν μια νέα και ολοκληρωμένη μορφή προπαγάνδας με το κήρυγμα εύλογων ψεμμάτων σε πρωτόγονους και δυσαρεστημένους ανθρώπους.
Ο Μαρξ συνέστησε την εκβιομηχάνιση της κοινωνίας, έτσι ώστε οι μάζες να βρουν απασχόληση.
Με τον τρόπο αυτό θα μπορούσαν να προσληφθούν ως εργαζόμενοι. Εάν τα προϊόντα της βιομηχανίας ήταν αναγκαία ή όχι, ήταν ασήμαντο για τους Illuminati, όπως επίσης δεν είχε σημασία αν η διαδικασία παραγωγής βλάψει το περιβάλλον.
Αν οι άνθρωποι έμεναν άνεργοι και τους δινόταν χρόνος για να σκεφτούν, το βίαιο καθεστώς των Illuminati θα μπορούσε να τεθεί σε κίνδυνο …
Ο Μαρξ έγραψε ένα έργο με τίτλο «Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη».
Εκεί αναλύει με κάθε λεπτομέρεια τα τεκτενόμενα τα οποία οδήγησαν στην κυριαρχία του ανηψιού του Ναπολέοντα, στην διακυβέρνηση της Γαλλίας.
Όποιος κάνει τον κόπο να το διαβάσει θα νοιώσει σαν να παρακολουθεί δημοσιογραφική εκπομπή τρόμου, όπου περιγράφονται οι λανθασμένες κινήσεις ΟΛΩΝ οι οποίες φέρνουν αυτόν τον άχρηστο στην εξουσία.
Δεν περνά από το μυαλό αυτού του «μεγαλοφυούς» αναλυτή, οτι μπορεί σκόπιμα να έγιναν αυτά τα χιλιάδες λάθη και ακόμη πιο σκόπιμα δεν έγινε κάτι σωστό, καθώς οι Μασόνοι της εποχής ακολουθούσαν τυφλά τις εντολές των Τραπεζιτών οι οποίοι ήθελαν τον συγκεκριμένο για ηγέτη;
Εφόσον και ο ίδιος ήταν μασόνος.
Βέβαια για να τα πει αυτά θα έπρεπε να αναφέρει και ονόματα. Αλήθεια στο ογκώδες μαρξιστικό έργο, αναφέρεται το όνομα Ρότσιλντ;
Ή δεν είχε πάρει χαμπάρι ο Μέγας Μαρξ ότι οι Ρότσιλντ υπήρχαν και έπαιζαν τον σπουδαιότερο ρόλο στις εξελίξεις;
Εάν ήξερε ήταν ρουφιάνος ή δειλός;
Εάν δεν ήξερε ήταν ανύπαρκτος ως δημοσιογράφος, ιστορικός, κοινωνικός αναλυτής κλπ κλπ.
Ή μήπως τελικά ήταν χρηματοδοτούμενος και ο Μάρξ από τον οίκο
Ρότσιλντ που κινεί τα νήματα για κάθε είδους αποσταθεροποίησης των κοινωνιών, με απότερο στόχο την επίτευξη των σιωνιστικών σχεδίων παγκόσμιας διακυβέρνησης ?
Η ύπαρξη των Ρότσιλντ, αποδεικνύει την ανυπαρξία του Μαρξ.
Στην Ρωσία που εφαρμόστηκε η ιδέα του κομμουνισμού και της επανάστασης των εβραίων μπολσεβίκων κατά των Τσάρων, που σχεδιάστηκε από τους σιωνιστές για να ελέγχουν με την διάσπαση των λαών μέσω των πολιτικών ανδρείκελων την εξουσία,
πρέπει να αναφέρουμε ότι οι κομμουνιστές, ουδέποτε κατεδίωξαν τους Ιουδαίους για φυλετικούς ή θρησκευτικούς λόγους σε αντίθεση με την μαζική σφαγή του Ρωσικού λαού την οποία σχεδίασαν και εξετέλεσαν. Αντιθέτως, ενώ οι εκκλησίες καίγονταν, οι ιερείς σφαγιάζονταν και οι μοναχές βιάζονταν, οι συναγωγές πολλαπλασιάζονταν στην Σοβιετική Ένωση, ακριβώς όπως συμβαίνει σήμερα στην Ουκρανία.
Άρα πώς είναι δυνατόν να εγγυηθούν μια Δημοκρατία τα κόμματα, όταν η φύση τους και ο σκοπός ίδρυσής τους είναι να εκτελούν τις εντολές των Σιωνιστών χωρίς να λαμβάνουν υπ' όψιν τους τα εθνικά συμφέροντα και τα συμφέροντα των πολιτών ?
Μια εκ των μεγαλυτέρων αποδείξεων των παραπάνω είναι πως ποτέ, τα κόμματα, δεν υλοποιούν τις προεκλογικές τους υποσχέσεις και απεναντίας εφαρμόζουν άκρως αντίθετη πολιτική με αυτή των υποσχέσεων τους.
