ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΙ ''ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ'' ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΝΕΡΓΟΥΝ ΠΑΡΑΠΛΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΘΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΦΑΡΠΑΓΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ ΤΗΣ ???
Ένα σημαντικό βιβλίο του John Perkins, Confessions of an Economic Hit Man.
Ένας οικονομικός ''δολοφόνος'' είναι ένας λειτουργός που εντάσσει την ηγεσία μιας αναπτυσσόμενης χώρας σε ένα οικονομικό σχέδιο ή ένα μαζικό αναπτυξιακό έργο.
Ο Hitman πείθει ότι μια κυβέρνηση μιας χώρας που δανείζεται μεγάλα χρηματικά ποσά από αμερικανικούς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς για τη χρηματοδότηση του έργου θα αυξήσει το βιοτικό επίπεδο της χώρας.
Ο δανειολήπτης είναι βέβαιος ότι το έργο θα αυξήσει το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν και τα φορολογικά έσοδα και ότι αυτές οι αυξήσεις θα επιτρέψουν την επιστροφή του δανείου.
Ωστόσο, το σχέδιο έχει σχεδιαστεί για να υπερεκτιμά τα οφέλη έτσι ώστε η χρεωμένη χώρα να μην μπορεί να πληρώσει το κεφάλαιο και τα ενδιαφέροντα.
Όπως λέει και ο Perkins, τα σχέδια βασίζονται σε "παραμορφωμένες οικονομικές αναλύσεις, διογκωμένες προβολές και αυστηρή λογιστική", και αν η εξαπάτηση δεν λειτουργήσει, χρησιμοποιούνται "απειλές και δωροδοκίες" για να κλείσουν τη συμφωνία.
Το επόμενο βήμα στην εξαπάτηση είναι η εμφάνιση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Το ΔΝΤ λέει στη χρεωμένη χώρα ότι το ΔΝΤ θα σώσει την πιστοληπτική του ικανότητα δανείζοντας τα χρήματα με τα οποία θα εξοφλήσει τους πιστωτές της χώρας. Το δάνειο από το ΔΝΤ δεν αποτελεί μορφή ενίσχυσης. Απλώς αντικαθιστά το χρέος της χώρας σε τράπεζες με χρέη προς το ΔΝΤ.
Για να αποπληρώσει το ΔΝΤ, η χώρα πρέπει να αποδεχθεί ένα σχέδιο λιτότητας και να συμφωνήσει να πωλήσει τα εθνικά περιουσιακά στοιχεία σε ιδιώτες επενδυτές. Η λιτότητα σημαίνει περικοπές των κοινωνικών συντάξεων, των κοινωνικών υπηρεσιών, της απασχόλησης και των μισθών και η εξοικονόμηση του προϋπολογισμού χρησιμοποιείται για την αποπληρωμή του ΔΝΤ. Η ιδιωτικοποίηση σημαίνει πώληση πετρελαίου, ορυκτών και δημόσιων υποδομών για την αποπληρωμή του ΔΝΤ. Η συμφωνία συνήθως επιβάλλει συμφωνία για να ψηφίζει με τις ΗΠΑ στον ΟΗΕ και να δεχτεί στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ.
Περιστασιακά, ο ηγέτης μιας χώρας αρνείται το σχέδιο ή τη λιτότητα και την ιδιωτικοποίηση. Αν οι δωροδοκίες δεν λειτουργούν, οι ΗΠΑ στέλνουν τα λεγόμενα τσακάλες-δολοφόνους που απομακρύνουν το εμπόδιο στη διαδικασία λεηλασίας.
Το βιβλίο του Perkins προκάλεσε μια αίσθηση. Έδειξε ότι η στάση των Ηνωμένων Πολιτειών για εξυπηρετικότητα προς τις φτωχότερες χώρες ήταν μόνο πρόσχημα για σχέδια για τη λεηλασία των χωρών. Το βιβλίο του Perkins πούλησε πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα και παρέμεινε στη λίστα των bestseller των New York Times για 73 εβδομάδες.
Τώρα το βιβλίο επανεκδόθηκε με την προσθήκη 14 νέων κεφαλαίων και 30 σελίδων κατάλογο της δραστηριότητας Hit Man κατά τα έτη 2004-2015.
Ο Perkins δείχνει ότι παρά τις αποκαλύψεις του, η κατάσταση είναι χειρότερη από ποτέ και έχει εξαπλωθεί στην ίδια τη Δύση. Οι πληθυσμοί της Ιρλανδίας, της Ελλάδας, της Πορτογαλίας, της Ισπανίας, της Ιταλίας και των ίδιων των Ηνωμένων Πολιτειών τώρα λεηλατούνται από τη δραστηριότητα Hit Man.
Το βιβλίο του Perkins δείχνει ότι οι ΗΠΑ είναι "εξαιρετικές" μόνο στην αχαλίνωτη βία που ισχύει για τους άλλους που μπαίνουν στο δρόμο της. Ένα από τα νέα κεφάλαια αναφέρει την ιστορία της Γαλλίας-Albert Rene, προέδρου των Σεϋχελλών, που απείλησε να αποκαλύψει την παράνομη και απάνθρωπη έξωση των κατοίκων του Diego Garcia από τη Βρετανία και την Ουάσινγκτον, ώστε το νησί να μετατραπεί σε αεροπορική βάση από την οποία Η Ουάσινγκτον θα μπορούσε να βομβαρδίσει μη συμμορφούμενες χώρες στη Μέση Ανατολή, την Ασία και την Αφρική. Η Ουάσινγκτον έστειλε σε μια ομάδα σακελώνων να δολοφονήσει τον πρόεδρο των Σεϋχελλών, αλλά οι δολοφόνοι αποβλήθηκαν. Όλοι, εκτός από έναν, συνελήφθησαν, δολοφονήθηκαν και καταδικάστηκαν σε εκτέλεση ή φυλακή, αλλά μια δωροδοκία πολλών εκατομμυρίων δολαρίων στην Rene τους απελευθέρωσε. Ο Ρενέ πήρε το μήνυμα και έγινε συμβατός.
Στην αρχική εκτύπωση του βιβλίου του, ο Perkins λέει τις ιστορίες για το πώς τα τσακάλια κανόνιζαν συντριβές αεροπλάνων για να απαλλαγούν από τον μη-συμμορφούμενο πρόεδρο του Παναμά, τον Omar Torrijos και τον μη συμμορφούμενο πρόεδρο του Ισημερινού, Jaime Roldos. Όταν ο Rafael Correa έγινε πρόεδρος του Ισημερινού, αρνήθηκε να πληρώσει ορισμένα από τα παράνομα χρέη που είχαν συγκεντρωθεί στον Ισημερινό, έκλεισε τη μεγαλύτερη στρατιωτική βάση των Ηνωμένων Πολιτειών στη Λατινική Αμερική, εξαναγκάστηκε να επαναδιαπραγματευτεί συμβάσεις εκμετάλλευσης πετρελαίου, διέταξε την κεντρική τράπεζα να χρησιμοποιήσει τα κεφάλαια που κατατέθηκαν στις αμερικανικές τράπεζες για εγχώρια έργα και διαφώνησαν σταθερά με τον ηγεμονικό έλεγχο της Ουάσιγκτον στη Λατινική Αμερική.
Ο Correa είχε επισημανθεί για ανατροπή ή δολοφονία. Ωστόσο, η Ουάσιγκτον είχε μόλις ανατρέψει σε ένα στρατιωτικό πραξικόπημα τον δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο της Ονδούρας, τον Manuel Zelaya, των οποίων οι πολιτικές ευνόησαν τον λαό της Ονδούρας έναντι των ξένων συμφερόντων.
Ανησυχώντας ότι δύο στρατιωτικά κτυπήματα διαδοχικά κατά των ρεφορμιστών προέδρων θα παρατηρηθούν, για να απαλλαγούμε από την Correa, η CIA στράφηκε στην αστυνομία του Εκουαδόρ.
Με επικεφαλής έναν απόφοιτο της Σχολής της Ουάσιγκτον της Αμερικής, η αστυνομία προχώρησε στην ανατροπή του Correa αλλά εξουδετερώθηκε από τους στρατιώτες του Εκουαδόρ.
Ωστόσο, ο Correa πήρε το μήνυμα.
Αντέστρεψε τις πολιτικές του έναντι αμερικανικών πετρελαϊκών εταιρειών και ανακοίνωσε ότι θα πλειστηριάσει τεράστιες εκτάσεις από δάση του Εκουαντόρ στις πετρελαϊκές εταιρείες.
Έκλεισε, το Fundacion Pachamama, ένας οργανισμός με τον οποίο συνεργάστηκε ο Perkins για τη διατήρηση των τροπικών δασών του Ισημερινού και των ιθαγενών πληθυσμών.
Οι δυτικές τράπεζες που υποστηρίζονται από την Παγκόσμια Τράπεζα είναι ακόμη χειρότερες από τις εταιρείες πετρελαίου και ξυλείας.
Ο Perkins γράφει: «Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, εξήντα από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου έχουν καταβάλει κεφάλαια ύψους 550 δισεκατομμυρίων δολαρίων και τόκους δανείων ύψους 540 δισεκατομμυρίων δολαρίων, αλλά εξακολουθούν να χρωστάνε τα ίδια δάνεια ύψους 523 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Το κόστος εξυπηρέτησης αυτού του χρέους είναι μεγαλύτερο από αυτές που δαπανούν οι χώρες αυτές για την υγεία ή την εκπαίδευση και είναι είκοσι φορές το ποσό που λαμβάνουν ετησίως σε ξένη βοήθεια. Επιπλέον, τα έργα της Παγκόσμιας Τράπεζας έφεραν ανείπωτα δεινά σε ορισμένους από τους φτωχότερους ανθρώπους του πλανήτη.
Μόνο τα τελευταία δέκα χρόνια, τέτοια έργα ανάγκασαν περίπου 3,4 εκατομμύρια ανθρώπους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. οι κυβερνήσεις στις χώρες αυτές έχουν κτυπήσει, βασανίσει και σκότωσαν τους αντιπάλους των έργων της Παγκόσμιας Τράπεζας ».
Ο Perkins περιγράφει πώς η Boeing λεηλατούσε τους φορολογούμενους της πολιτείας της Ουάσινγκτον. Χρησιμοποιώντας εκπροσώπους ομάδων συμφερόντων, δωροδοκίες και εκβιασμούς για τη μετακίνηση εγκαταστάσεων παραγωγής σε άλλο κράτος,η Boeing πέτυχε να έχει τον νομαρχιακό νομοθέτη της Ουάσινγκτον ώστε να παραχωρήσει στην εταιρεία μια φορολογική απαλλαγή η οποία διέθεσε 8,7 δισεκατομμύρια δολάρια στα ταμεία της Boeing τα οποία έλειψαν από την υγειονομική περίθαλψη, την εκπαίδευση και άλλες κοινωνικές υπηρεσίες.
Οι τεράστιες επιδοτήσεις που έχουν θεσπιστεί προς όφελος των εταιρειών είναι μια άλλη μορφή δραστηριότητας οικονομικού ''δολοφόνου''.
Ο Perkins έχει μια ένοχη συνείδηση και εξακολουθεί να υποφέρει από το ρόλο του ως ''δολοφόνου''για την κακή αυτοκρατορία, η οποία έχει πλέον στραφεί στη λεηλασία Αμερικανών πολιτών.
Έχει κάνει ό, τι μπορεί για να κάνει τροποποιήσεις, αλλά αναφέρει ότι το σύστημα εκμετάλλευσης πολλαπλασιάστηκε πολλές φορές και τώρα είναι τόσο συνηθισμένο ότι δεν χρειάζεται πλέον να κρυφτεί.
Ο Perkins γράφει:
"Μια σημαντική αλλαγή είναι ότι αυτό το σύστημα οικονομικών ''δολοφόνων'', σήμερα, λειτουργεί επίσης στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε άλλες οικονομικά ανεπτυγμένες χώρες. Είναι παντού. Και υπάρχουν πολλές περισσότερες παραλλαγές για καθένα από αυτά τα εργαλεία. Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες περισσότεροι οικονομικοί ''δολοφόνοι'' διασκορπισμένοι σε όλο τον κόσμο.
Δημιούργησαν μια πραγματικά παγκόσμια αυτοκρατορία.
Δουλεύουν τόσο στο ύπαιθρο όσο και στις σκιές.
Το σύστημα αυτό έχει γίνει τόσο ευρύ και βαθιά εδραιωμένο, ότι είναι ο συνήθης τρόπος άσκησης επιχειρηματικών δραστηριοτήτων και συνεπώς δεν προκαλεί ανησυχία στους περισσότερους ανθρώπους. "
Οι άνθρωποι έχουν λεηλατηθεί τόσο άσχημα από τις θέσεις εργασίας και την υπερχρέωση, που η ζήτηση των καταναλωτών δεν μπορεί να στηρίξει τα κέρδη.
Κατά συνέπεια, ο καπιταλισμός έχει στραφεί στην εκμετάλλευση της ίδιας της Δύσης.
Αντιμέτωπη με την ανερχόμενη αντίσταση, το σύστημα οικονομικών ''δολοφόνων'' έχει οπλισθεί με "τον νόμο PATRIOT, τη στρατιωτικοποίηση των αστυνομικών δυνάμεων, μια μεγάλη ποικιλία νέων τεχνολογιών επιτήρησης, τη διείσδυση και τον σαμποτάζ του κινήματος Occupy και τη δραματική επέκταση των ιδιωτικοποιημένων φυλακών".
η δημοκρατική διαδικασία έχει ανατραπεί από την απόφαση των πολιτών του Ηνωμένου Βασιλείου και άλλες δικαστικές αποφάσεις, από επιτροπές πολιτικής δράσης που χρηματοδοτούνται από εταιρείες και από οργανισμούς όπως το Αμερικανικό Συμβούλιο Νομοθετικής Ανταλλαγής που χρηματοδοτείται από το One Percent.
Στελέχη νομικών, εκπρόσωποι ομάδων συμφερόντων και στρατηγικοί προσλαμβάνονται για να νομιμοποιήσουν τη διαφθορά και οι επικριτές εργάζονται υπερωρίες για να πείσουν τους αφελείς Αμερικανούς ότι οι εκλογές είναι πραγματικές και αντιπροσωπεύουν τη λειτουργία της δημοκρατίας.
Σε άρθρο της 19ης Φεβρουαρίου 2016 στο OpEdNews, ο Matt Peppe αναφέρει ότι η αμερικανική αποικία του Πουέρτο Ρίκο οδηγείται στο τέλμα για να ικανοποιήσει τους ξένους πιστωτές.
Ο αερολιμένας ιδιωτικοποιήθηκε και οι κύριοι αυτοκινητόδρομοι ιδιωτικοποιήθηκαν σε μισθωτήριο 40 ετών που ανήκε σε κοινοπραξία που συγκροτήθηκε από επενδυτικό ταμείο της Goldman Sachs.
Οι Πορτορικανοί πληρώνουν τώρα ιδιωτικές εταιρείες για τη χρήση των υποδομών που χτίστηκαν με δολάρια φόρου.
Πρόσφατα ο φόρος πωλήσεων του Πουέρτο Ρίκο αυξήθηκε κατά 64% από 11,5%.
Η αύξηση του φόρου επί των πωλήσεων ισοδυναμεί με αύξηση του πληθωρισμού και έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση των πραγματικών εισοδημάτων.
Σήμερα, η μόνη διαφορά μεταξύ του καπιταλισμού και του γκάνγκστερ είναι ότι ο καπιταλισμός κατάφερε να νομιμοποιήσει τον γκάνγκστερ και, ως εκ τούτου, μπορεί να επιτύχει μια σκληρότερη συμφωνία από ό, τι η μαφία.
Ο Perkins δείχνει ότι η κακή αυτοκρατορία έχει τον κόσμο στο χέρι μιας «οικονομίας θανάτου». Συμπεραίνει ότι «χρειαζόμαστε μια επανάσταση» προκειμένου «να θάψουμε την οικονομία του θανάτου και στην θέση της να γεννηθεί μια οικονομία ζωής».
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΠΑΡΑΚΆΤΩ ΒΙΝΤΕΟ ΠΑΤΏΝΤΑΣ ΠΆΝΩ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙΤΕ :
-Πως οι παγκοσμιοποιητές καταφέρνουν μέχρι σήμερα και εξουδετερώνουν πατριώτες πολιτικούς οι οποίοι μπαίνουν εμπόδιο στα βρώμικα σχέδιά τους.
-Πως λειτουργούν οι εκβιαστές- εκτελεστές της Νέας Τάξης Πραγμάτων και της CIA όταν κάποιος ηγέτης ή παράγωντας δεν είναι συνεργάσιμος...
