ΓΙΑΤΙ ΧΤΥΠΙΕΤΑΙ ΤΟΣΟ Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ?

Είναι γνωστή σε όλους η ανθελληνική δήλωση που αποδίδεται σε ομιλία του Χένρυ Κίσσιγκερ, ότι: «ο ελληνικός λαός είναι ένας λαός δυσκολοκυβέρνητος, για αυτό πρέπει να χτυπηθεί βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Δηλαδή την γλώσσα, την θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερωθεί η δυνατότητά του ν’ αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει κλπ».

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν το ανωτέρω λογύδριο μίσους, εκφωνήθηκε  όντως από τον τέως υπουργό εξωτερικών των ΗΠΑ, πηγάζοντας από το βαθύ σιωνιστικό του μίσος εναντίον των Ελλήνων, καλυμμένου υπό τον μανδύα της αμερικάνικης πολιτικής, όπως πολλοί υποστηρίζουν. Όμως αυτό μικρή σημασία έχει. Το σημαντικό είναι ότι η ουσία αυτής της  πολιτικής πρότασης, τα τελευταία σαράντα χρόνια συνιστά την κορύφωση της ανέκαθεν ανθελληνικής  πολιτικής  στάσης των δυτικών μας «συμμάχων».

Θα μπορούσε βέβαια να ισχυρισθεί κάποιος για να τους δικαιολογήσει, ότι η στάση αυτή είναι ίσως απότοκος μιας πολιτικής φιλοσοφίας, η οποία ερείδεται επί μιας παλιάς «μακιαβελικού» τύπου υψηλής στρατηγικής, η οποία λέει ότι: «στην πολιτική δεν υπάρχουν παντοτινοί φίλοι, παρά μόνον παντοτινά συμφέροντα». Και ότι επί τη βάσει αυτής της λογικής, έτυχε αυτήν την περίοδο ο Ελληνισμός να πέσει «θύμα» αυτών των συμφερόντων, τα οποία υποχρεώνουν τους δυτικούς συμμάχους  (χωρίς υποτίθεται αυτοί να το θέλουν) σε έναν συμπτωματικά δυσμενή για το ελληνικό έθνος, παγκόσμιο γεωπολιτικό ανασχεδιασμό. Είναι όμως τα πράγματα έτσι;

Κατ’ αρχήν θα πρέπει να διευκρινίσουμε, ότι η σχέση Ελληνισμού – Δύσης, διέπεται διαχρονικά από ένα είδος «ιστορικού αυτοματισμού».  Όλοι δηλαδή αυτοί οι «σύμμαχοι», όταν κατά το απώτερο παρελθόν ο Ελληνισμός ήταν κραταιός, ουσιαστικά δεν υπήρχαν σαν αυτόνομες κρατικές οντότητες.

Όλα αυτά τα κράτη της Δύσης που σήμερα λογίζονται για υπερδυνάμεις, αναδείχθηκαν και γιγαντώθηκαν, διαμοιράζοντας τα «ιμάτια» του Ελληνισμού. Και αυτό έγινε όταν για πολύ συγκεκριμένους ιστορικούς λόγους αποδυναμώθηκε η ελληνική αυτοκρατορία κατά τον 11ο αιώνα και η συνδυασμένη δράση φραγκολατίνων και Οθωμανών την οδήγησε στην τελική κατάρρευση τρεις αιώνες αργότερα. Μια αναβίωση λοιπόν της δύναμης και της αίγλης του Ελληνισμού με οποιαδήποτε μορφή, θα αφαιρούσε αυτόχρημα, ζωτικό γεωπολιτικό χώρο και από τους δυτικούς και από τους Τούρκους.  Άρα η παράδοξη αυτή συμμαχία της Δύσης με την Τουρκία, όσο κι αν οι Τούρκοι φαντάζουν οντολογικά ανένταχτοι στον δυτικό κόσμο, είναι πάντοτε ενεργή, όταν πρόκειται για θέματα που κρατούν καθηλωμένο τον Ελληνισμό.

Ωστόσο, είναι άλλο πράγμα να θέλεις να κρατήσεις καθηλωμένη και υπό τον δικό σου έλεγχο, μια μικρή χώρα όπως είναι σήμερα η Ελλάδα, και άλλο να θέλεις να την εξαφανίσεις από προσώπου γης. Όταν μάλιστα οι μεγάλοι γεωπολιτικοί σου αντίπαλοι (Ρωσία, Κίνα), αμφισβητούν την κυριαρχία σου κάθε μέρα όλο και περισσότερο, και όταν έχεις να αντιμετωπίσεις μια πλειάδα άμεσων κινδύνων και προβλημάτων, αντικειμενικά πολύ μεγαλύτερων, είναι οξύμωρο να ρίχνεις τόσο μεγάλο βάρος στην Ελλάδα.  Η παραδοξότητα δε της επιλογής αυτής γίνεται ακόμη πιο έντονη, όταν η Ελλάδα σε όλες τις γεωπολιτικές αντιπαραθέσεις του προηγούμενου, αλλά και του τρέχοντος αιώνα, τάχθηκε αναφανδόν στο πλευρό των «συμμάχων», συμβάλλοντας καθοριστικά στην παγκόσμια επικράτησή τους. Ενώ άλλοι που σήμερα είναι «κολλητοί» τους, τους είχαν «πουλήσει στεγνά».

 Για να λάβει βέβαια για όλα αυτά σαν «ανταπόδοση», το «Κυπριακό», το διώξιμο με αγγλική σκευωρία των Ελλήνων από την Πόλη (Σεπτεμβριανά), την ενθάρρυνση της τουρκικής επιθετικότητας στο Αιγαίο, τα προβλήματα που υποδαυλίζονται σήμερα στην Θράκη, το λεγόμενο «Μακεδονικό», το λεγόμενο «Τσάμικο», την υποδαύλιση αυτονομιστικών τάσεων στην Κρήτη, κλπ.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, οι «φίλοι» και «εταίροι» μας, μέσω των ελεγχόμενων από αυτούς δοσιλογικών ελληνικών κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης, φόρτωσαν την χώρα μας και με τα σημερινά προβλήματα. Με τον δόλιο υπερδανεισμό που έφερε την σημερινή οικονομική κρίση, την συστηματική αλλοίωση του πληθυσμού με την λαθρομετανάστευση,  την αλλοίωση της γλώσσας, το χτύπημα του θεσμού της οικογένειας, την κατάργηση των εθνικών αξιών και συμβόλων.

Εύλογα λοιπόν αναρωτιέται κανείς γιατί τέτοια ανθελληνική υστερία και μάλιστα με τέτοια σπουδή;  Γιατί αυτή η «αρχαία αυτοκρατορία» (κατά Μπαράκ Ομπάμα), που όμως έχει πεθάνει τόσους αιώνες τώρα, συνεχίζει να τους προκαλεί τέτοιο τρόμο; Αφού είναι νεκρή, γιατί συνεχίζουν να την πυροβολούν με τέτοιο μένος και εμπάθεια, όταν μάλιστα έχουν τόσους πραγματικούς εχθρούς ολοζώντανους μπροστά τους;

Η απάντηση απαιτεί των συνυπολογισμό και των τριών παραμέτρων που αποπνέονται συνθετικά μέσα από τα λόγια του πρώην ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, Χένρυ Κίσσιγκερ, ήτοι: «“τον ιστορικό αυτοματισμό”, αίσθημα μειονεξίας και τον σιωνισμό».

Ο «ιστορικός αυτοματισμός» γιατί επιβάλλει την διατήρηση του «μεγέθους» της Ελλάδας στο επίπεδο ενός ασήμαντου κρατιδίου της Βαλκανικής, εγκλωβισμένου ανάμεσα σε μια ισχυρή Ευρώπη και μια δυνατή Τουρκία.

Το αίσθημα μειονεξίας γιατί δημιουργεί αισθήματα, τα οποία με ιδιαίτερο θάρρος και μεγάλη γλαφυρότητα, περιέγραψε η πρώην Ιταλίδα ΥΠΕΞ, Έμα Μπονίνο λέγοντας: «…Έτσι αισθανόμαστε λίγο πολύ όλοι μας απέναντι στους Έλληνες. Τους μισούμε όπως τα ζώα τους θηριοδαμαστές. Και μόλις μας δίνεται η ευκαιρία χιμάμε, τους δαγκώνουμε και τους κατασπαράζουμε. Γιατί στο βάθος ξέρουμε ότι κάποτε είμαστε ζώα μ’ όλη τη σημασία της λέξης κι είναι αυτοί, οι Έλληνες, πάλι οι Έλληνες, πάντα οι Έλληνες, που μας βγάλανε από τη ζωώδη κατάσταση και μας ανεβάσανε στην ίδια με τους εαυτούς τους ανθρώπινη βαθμίδα!».

Δεν ξέρω αν αυτή η περιγραφή εμπεριέχει κάποιο στοιχείο υπερβολής, όμως στο βιβλίο του έγκριτου ιστορικού-μεσαιωνολόγου Ζακ λε Γκοφ (1924-2014) «Η Ευρώπη γεννήθηκε τον Μεσαίωνα;», τεκμηριώνεται επαρκώς η άποψη, ότι το φαινόμενο της ανθρωποφαγίας ήταν μια συνήθεια ευρέως διαδεδομένη στους λαούς των ισχυρών σημερινών κρατών της Ευρώπης, μέχρι τουλάχιστον και τον 11ο αιώνα. Και δυστυχώς δεν είναι ο μόνος ιστορικός που το αναφέρει.

Και τέλος ο παλιός μας γνώριμος, ο αδηφάγος σιωνισμός. Αυτός που για «τον φόβο των Ιουδαίων», διαχρονικά απαιτεί και επιδιώκει την παντελή εξαφάνιση του Ελληνισμού, γιατί θεωρεί ότι από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα σταθερά τον παρεμποδίζει στην παγκόσμια επικράτησή του. Ο σιωνισμός που, όπως φάνηκε και από το μισαλλόδοξο λογύδριο του Κίσσιγκερ, εκτός από την καθαρά δική του λυσσαλέα ανθελληνική δράση, εκμεταλλεύεται και συντονίζει και τις άλλες δυο ανθελληνικές παραμέτρους που προανέφερα: τον «ιστορικό αυτοματισμό» και τη μειονεξία.

Ίσως δεν έχει υπάρξει άλλος λαός στα ιστορικά χρόνια που να έχει χτυπηθεί τόσο πολύ και να έχουν γίνει τόσες απόπειρες εξόντωσής του!!! Η τελευταία επίθεση όμως στον Ελληνισμό ίσως είναι η τελειωτική!!! Και αυτό γιατί γίνεται εκ των έσω και επιπλέον γιατί οι εναπομείναντες Έλληνες δείχνουν πρωτοφανή αδιαφορία και εγκατάλειψη!!! 

ΕΠΕΙΓΕΙ Η ΑΝΑΣΥΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ  ΕΣΤΩ  ΚΑΙ  ΤΗΝ ΥΣΤΑΤΗ  ΣΤΙΓΜΗ!!! ΟΛΑ  ΕΞΑΡΤΩΝΤΑΙ  ΑΠΟ  ΕΜΑΣ, ΟΙ  ΕΦΕΔΡΕΙΕΣ  ΜΑΣ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ!!! 

Το άρθρο που ακολουθεί είναι του καθηγητή φιλοσοφίας Κων/νου Ρωμανού  και έχει γραφτεί το 2007, αλλά από τότε οι Έλληνες έχουν βυθιστεί περισσότερο στο χάος που δημιούργησε η Νέα Τάξη Πραγμάτων και οι εθνοπροδότες. Αυτοί που τώρα με θράσος μετακυλούν τις δικές τους ευθύνες στον λαό. Στο Ελληνικό λαό που ετοιμάζονται να τον αντικαταστήσουν με ξενόφερτους πληθυσμούς και να του δώσουν τη χαριστική βολή!!!

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΤΑ ΕΘΝΟΥΣ ΚΑΙ Η ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΤΟΥ «ΥΠΑΡΚΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ»

Κων/νου Ρωμανού...

Είναι «θαύμα» που επεβίωσε ο Ελληνισμός τόσες χιλιάδες χρόνια; ‘Η υπάρχει και μια λογική εξήγηση για το φαινόμενο αυτό; Αν ναι, τότε αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από την πάλαι ποτέ τεράστια πληθυσμιακή, γεωγραφική, οικονομική και πολιτιστική δύναμη του Ελληνισμού. Λένε ότι πριν δύο χιλιάδες χρόνια οι ‘Ελληνες ήσαν 20 εκατομμύρια. Πριν κάποια χρόνια επισκέφθηκα τα ερείπια μιας αρχαίας ελληνικής πόλης στην Προβηγκία, εντελώς ξεχασμένης σήμερα, τουλάχιστον 100 χιλιόμετρα από την θάλασσα.

 Στο μικρό μουσείο είχε έναν αρχαιολογικό χάρτη των ελληνικών πόλεων εκείνης της γωνιάς της Μεσογείου από την Προβηγκία ως την Καταλονία . Δεκάδες πόλεις σ’ αυτό το ανύπαρκτο σημείο! Κι εμείς μνημονεύουμε μονάχα την Μασσαλία και την Νίκαια… Άλλη φορά πάλι είδα έναν λεπτομερειακό χάρτη της Παλαιστίνης την εποχή του Χριστού: ούτε η ίδια η Πελοπόννησος, είχε κανείς την εντύπωση, δεν είχε τέτοια πληθώρα ελληνικών πόλεων! Η φαντασία των περισσοτέρων από εμάς δεν υποψιάζεται καν την οικιστική ενέργεια του αρχαίου Ελληνισμού. Μόνο στη Μικρασία πριν 800 χρόνια υπήρχαν 12 εκατομμύρια Ελληνες, όμως το 1900 είχαν μείνει μόνο 2 (βίαιοι εξισλαμισμοί, σφαγές) και σήμερα… κανένας. Από την ύστερη εποχη του Αλεξάνδρου  και μετά ο Ελληνισμός είχε μόνο απώλειες.

ΟΙ ΕΦΕΔΡΕΙΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
Μετά το ξεριζωμό των Ελλήνων από τις αρχαίες πατρίδες τους στην Μεσόγειο, τον Πόντο και την ενδοχώρα της Ασίας η Ελλάδα μάζεψε τους τελευταίους Έλληνες ως κιβωτός του εναπομείναντος γένους των Ελλήνων που κάποτε ήταν κραταιό σε ανθρώπους, οικονομική ισχύ και πολιτισμό. Από τους πολλούς και ισχυρούς δεν είναι θαύμα δυσεξήγητο που απόμειναν λίγοι Έλληνες σήμερα. Αν λοιπόν επεβίωσε ο Ελληνισμός αυτό έγινε διότι πάντα είχε μεγάλες εφεδρείες για να κλείνει τις τρύπες που άνοιγαν στο σώμα του οι κατά τόπους καταστροφές:
Ο Πέρσης πήρε την Ιωνία, αλλά υπήρχαν δυτικότερα οι Μακεδόνες και την ελευθέρωσαν. Οι Καρχηδόνιοι ως σύμμαχοι των Περσών κτύπησαν ταυτόχρονα με τους Πέρσες τον Ελληνισμό, αλλά τους σταμάτησαν οιΈλληνες της Σικελίας. Οι Σλαύοι κατέλαβαν την Ελλάδα, αλλά ο αυτοκράτορας τους εξεδίωξε και μετακίνησε από την Ανατολή ελληνικούς πληθυσμούς να καλύψουν τις απώλειες της κυρίως Ελλάδας.
Οι Αραβες εξισλάμισαν την Κρήτη, αλλά ο Νικηφόρος Φωκάς έφερε Ποντίους εκεί να κρατήσουν το μέρος. Επεσε στους Φράγκους η Πόλη, αλλά υπήρχε η Νίκαια που την ανακατέλαβε για τους Ελληνες. Τούρκεψε η Ηπειρος και η Μακεδονία, αλλά να που βρέθηκε η Κρήτη, ο Μοριάς και η Ρούμελη να τις απελευθερώσουν το 1912. Ολοι μαζί λίγο έλειψε να πάρουν πίσω και τη Μικρασία. Χάθηκε τελικά η Μικρασία και ο Πόντος, αλλά οι Ελληνες που σώθηκαν ήρθαν να ενδυναμώσουν τον Ελληνισμό της κυρίως Ελλάδας. Κι έχει άλλα πολλά παραδείγματα για το πώς ο Ελληνισμός με τις εφεδρείες του κατάφερε να επιβιώσει χιλιάδες χρόνια από άπειρες εξωτερικές και εσωτερικές επιβουλές. 

 Γιατί είχε στο εσωτερικό του και πολλούς προδότες –γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε- που με το χρυσό των Μήδων ή του Σόρρος συχνά έκαναν μεγαλύτεροι ζημιά απ’ ό,τι ολόκληροι στρατοί. Όμως επιβίωσε ο Ελληνισμός, πέρασε δια πυρός και σιδήρου, αποδεκατίστηκε, αλλά επεβίωσε, γι΄αυτό είμαστε εμείς εδώ σήμερα. Τόσο απίθανο φάνταξε το γεγονός αυτό, μετά τόσες χιλιάδες χρόνια κατατρεγμών –γιατί πολλοί εφθόνησαν το λαμπερό όνομα του Ελληνισμού- που οι ίδιοι οι Έλληνες έφθασαν να πιστέψουν πως η επιβίωσή τους οφειλόταν στο θεό της Ελλάδος, σε κάποιο θαύμα. 

Αυτό πιστεύουν ενδόμυχα και σήμερα. Όμως λίγος ρεαλισμός δεν βλάπτει τον πιστό. Καλό θα  ήταν  το  θαύμα  αλλά  το θαύμα δεν  βοηθάει, αλλά βοηθάει πολύ να υπάρχουν και οι εφεδρείες. Εν τούτοις αυτές ακριβώς είναι που δεν υπάρχουν πια ενώ η Ιστορία τρέχει… και θα μας φανερώσει πολύ σύντομα ένα πρόσωπο τόσο σκληρό, που ούτε η δόλια εκσυγχρονιστική μας νομενκλατούρα δεν θα μπορέσει άλλο να το ρετουσάρει!

Τότε θα πρέπει να θυμηθούν όλοι  το έθνος και τον πατριωτισμό και την ενότητα, που κάποιοι θέλουν  να φορτώσουν σ' αυτά την ευθύνη του ξεπουλήματος, που συστηματικά προετοίμασαν, στη συλλογικότητα των κομμάτων, για  να συνεχίσουν να απολαμβάνουν αν όχι της εκτιμήσεως  τουλάχιστον της ανοχής του ποιμνίου τους.

ΜΟΝΟ  Η  ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ  ΕΝΩΣΗ  ΤΟΥ  ΕΘΝΟΥΣ  ΜΠΟΡΕΙ  ΝΑ  ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ  ΑΥΤΗΝ  ΤΗΝ  ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ  ΚΑΙ  ΤΟΝ  ΞΕΠΕΣΜΟ,  ΟΠΩΣ  ΣΥΝΕΒΕΙ  ΑΛΛΩΣΤΕ  ΚΑΙ  ΣΤΟ  ΠΑΡΕΛΘΟΝ  ΠΟΛΛΕΣ  ΦΟΡΕΣ,  ΓΙΑΤΙ  ΟΙ  ΕΛΛΗΝΕΣ  ΞΕΡΟΥΝ   ΝΑ  ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ   ΚΑΘΕ  ΚΙΝΔΥΝΟ  ΟΤΑΝ  ΕΙΝΑΙ  ΕΝΩΜΕΝΟΙ  ΩΣ  ΕΘΝΟΣ.....

 Έναν εθνικό συναγερμό που να ενώνει σε μια αμφικτιονία αγάπης και αλληλεγγύης τους Έλληνες όλης της γης. Και τότε όχι μόνο θα βγούμε από τα οικονομικά αδιέξοδα, θα βγούμε και από την ηθική ασφυξία, από την πνευματική υπνηλία. 
Καιρός να αφυπνιστούμε, να εργαστούμε και να προμηθευθούμε νερό πολύ, διότι όπως λέγει προφητικά άλλος ποιητής, ο Μιχάλης Κατσαρός, «το μέλλον θα έχει πολλή ξηρασία». Αν όμως είμαστε Προμηθείς και όχι Επιμηθείς, μπορούμε να κάνουμε το μέλλον των παιδιών μας πολύ δροσερό, πολύ φωτεινό.

«Στης Μεσόγειος τί θέτε τή γλυκιά γαλανάδα; Ἐμεῖς εἴμαστε Κύπρος, ἐμεῖς εἴμαστε Ἑλλάδα! Ὅθεν ήρθατε πάτε, φοβεροί Ἀμερικάνοι, η πατρίδα σας εἶναι κάπου αλλού - καί σας φτάνει»! 
                                                              (Θεοδόσης  Πιερίδης )