ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΣΩ-ΚΡΑΤΗΣ

<<To κράτος είναι οργανωμένη πολιτική οντότητα που κατέχει το μονοπώλιο της χρήσης νόμιμης εξουσίας σε μια καθορισμένη γεωγραφική περιοχή. Αυτά μπορεί να αντιστοιχούν σε εθνικά κράτη, υποεθνικά κράτη, ή πολυεθνικά κράτη. Ένα κράτος συνήθως περιλαμβάνει ένα σύνολο οργανισμών οι οποίοι έχουν τη δικαιοδοσία να φτιάχνουν και να επιβάλλουν τους κανόνες εκείνους οι οποίοι κυβερνούν τον πληθυσμό μίας κοινωνίας μέσα σε συγκεκριμένα γεωγραφικά όρια. Το κράτος έχει κυβέρνηση, νόμους και αναγνωρισμένη κυριαρχία. Κράτος στα αρχαία Ελληνικά σήμαινε "δύναμη".>>

Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων, θεωρεί φιλολαϊκή μια πολιτική προσλήψεων/μονιμοποιήσεων στο δημόσιο. Θα ήταν ενδεχομένως φιλολαϊκή αν δεν ήταν αυτές οι πρακτικές που οδήγησαν το Ελληνικό Δημόσιο στην (ουσιαστική) χρεοκοπία όχι μία αλλά δύο φορές κατά τα τελευταία χρόνια. Εντούτοις, παρά την χρεοκοπία, η Κυβέρνηση συνεχίζει ακάθεκτη την ανάπτυξη του δημοσίου τομέα συνεχίζοντας μια παράδοση που δεν αποδίδει μεν δημοσιονομικά αλλά όλο και κάτι προσθέτει στην κάλπη…

Οι μισθολογικές δαπάνες του δημοσίου κυριολεκτικά εκτοξεύθηκαν το πρώτο δίμηνο του έτους και εμφανίζονται αυξημένες κατά 6,2% σε σχέση με το αντίστοιχο περσινό δίμηνο, σύμφωνα με το δελτίο εκτέλεσης του προϋπολογισμού. Η αύξηση της δαπάνης αποδίδεται τόσο στις αυξήσεις των εισφορών που καταβάλει το κράτος για τους υπαλλήλους του, όσο και στην αύξηση του πλήθους των εργαζομένων σε κρατικές υπηρεσίες και εποπτευόμενους φορείς.

Το δημόσιο άλλωστε χρειάζεται ενίσχυση για να προσφέρει αυτές τις φοβερές υπηρεσίες στους πολίτες. Υπηρεσίες που αποτυπώνονται για παράδειγμα στις μειωμένες κατά 30% περιπολίες των αστυνομικών κατά τα τελευταία τρία χρόνια ή στις τεράστιες ελλείψεις προσωπικού που οδηγούν σε κλείσιμο κλινικών σε διάφορα νοσοκομεία όπως καταγγέλλει η ΠΟΕΔΗΝ.

Πρόκειται άλλωστε για μια πράξη αντίστασης κατά των δανειστών. Η Κυβέρνηση υποχρεώθηκε -όπως επισημαίνουν συχνά-πυκνά τα στελέχη της- να ψηφίσει πέρυσι το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής πολιτικής για την περίοδο 2018-2021, στο οποίο προβλέπονταν αύξηση των μισθολογικών δαπανών του δημοσίου κατά 2,1%. Η Κυβέρνηση αντιστάθηκε στη διαρκή λιτότητα και προχώρησε σε τριπλάσια αύξηση του κόστους και μάλιστα σε ένα έτος το οποίο -σύμφωνα με τον ίδιο τον Πρωθυπουργό- δεν είναι ούτε καν εκλογικό. Ενδεικτική είναι η αύξηση στα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου κατά 8,6%. Εκεί χτυπά η καρδιά της αντίστασης.

Με τέτοιες πρωτοβουλίες που παρεκκλίνουν από τα συμφωνηθέντα, είναι απορίας άξιον γιατί η Κυβέρνηση αποζητά την “απαγκίστρωση από τη θήλεια των μνημονίων”. Τι περισσότερο σκοπεύει να κάνει; Πόσους περισσότερους θα προσλάβει στο δημόσιο και πόσο περισσότερο θα αυξήσει τους μισθούς των Δημοσίων Υπαλήλλων; Σημειωτέον ακόμη και σήμερα στην Ελλάδα ισχύει το εξαιρετικά παράδοξο φαινόμενο, οι μισθοί του δημοσίου (αλλά και οι συντάξεις) να είναι υψηλότεροι από αυτούς του ιδιωτικού τομέα. Σύμφωνα με τον ΣΕΒ, ο μέσος μισθός είναι 777 ευρώ στον ιδιωτικό και 1.075 ευρώ στο δημόσιο τομέα. Ήτοι ο μέσος δημόσιος λειτουργός απολαμβάνει κατά 38% υψηλότερο μισθό!

Πρόκειται για ένα καλά οργανωμένο σχέδιο για το οποίο προεκλογικά μας είχε ενημερώσει η Πρώτη Φορά Αριστερά. Στελέχη που αποχώρησαν με το “σχίσμα του 2015” υποστήριζαν ότι πρέπει να δώσουμε χρήμα στους πολίτες για να κυκλοφορεί και μέσα από αυτή τη διαδικασία να υπάρξει ανάπτυξη. Κάποιοι κακεντρεχείς ονομάζουν αυτή τη διαδικασία “φούσκα”. Το πρόβλημα όμως δεν έγκειται μόνο στην δημιουργία φούσκας ή στην αποτελεσματικότητα μιας τέτοιας επιλογής. Έγκειται πριν απ’ όλ’ αυτά στην εύρεση χρήματος προς διανομή.

Τα στοιχειά του ΙΟΒΕ καταδεικνύουν ότι η Κυβέρνηση εξασφαλίζει τους πόρους για την εφαρμογή τέτοιων πολιτικών, φορολογώντας βάναυσα τους πολίτες. Σε σημείο που να τους εξαθλιώνει. Η έρευνα του ιδρύματος αναφέρει ότι τον Μάρτιο ο αριθμός των νοικοκυριών που «μόλις τα βγάζει πέρα» καθώς έφτασε το 67% (από 64% τον Φεβρουάριο) ενώ διατηρείται σταθερό στο 11%, το ποσοστό όσων αναφέρουν ότι αντλούν από τις αποταμιεύσεις τους. Η ίδια εικόνα αποτυπώνεται και σε μελέτη της Ευρωπαίκής Κεντρικής Τράπεζας. Η Ελλάδα, παρά το φαινόμενο του πιεσμένου ελατηρίου και τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις της Κυβέρνησης- κατέγραψε την χαμηλότερη ανάπτυξη μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης με μόλις 1,4% έναντι μέσου όρου 2,3%.

Ακόμη χειρότερη είναι η εικόνα του κατά κεφαλήν ΑΕΠ. Στην Ελλάδα προ κρίσης το συγκεκριμένο μέγεθος ήταν 20.400 ευρώ και μειώθηκε (όχι δραματικά) σε 19.900 ευρώ μετά από σχεδόν τέσσερα μνημόνια. Γίνεται όμως δραματικό αν το συγκρίνει κανείς με το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ιρλανδίας που είναι 54.600 ευρώ ενώ προ κρίσης ήταν 30.800 ευρώ. Πρόμοια η κατάσταση και στην Πορτογαλία. Εκεί στον φτωχό Ευρωπαίκό νότο το συγκεκριμένο μέγεθος αυξήθηκε σε 23.100 ευρώ έναντι 18.100 ευρώ προ κρίσης.

Πολλοί ασπάσθηκαν το ευφυολόγημα ότι “ζούμε σε μια πλούσια χώρα με φτωχούς πολίτες”. Πρόκειται περί τεραστίου λάθους και συλλογικής πλάνης. Ζούμε σε μια φτωχή χώρα με πλούσιους δημοσίους υπαλλήλους. Υπαλήλλους που γίνονται ολοένα και πιο πλούσιοι κάθε φορά που πλησιάζουν οι εκλογές. Για να είμαστε τίμιοι έτσι πολιτεύθηκαν άπαντες, τουλάχιστον από τη μεταπολίτευση και μετά.

<< Το κράτος δημιουργήθηκε από την στιγμή που ο άνθρωπος συγκροτεί τις πρώτες πρωτόγονες αγροτικές κοινωνίες,ΠΑΡΑΓΕΙ
πλεόνασμα των αγαθών και δημιουργεί το εμπόριο για να πουλά αυτά τα αγαθά. Σύμφωνα με πολλούς μελετητές, βάσει αυτής της εξέλιξης, δημιουργούνται οι πρώτες κοινωνικές τάξεις (αυτή των ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ και αυτή που με διάφορες μορφές βίας καρπώνεται το παραγώμενο πλεόνασμα) μαζί με τις ταξικές αδικίες και διακρίσεις>>

ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Ο ΒΙΟΣ ΚΑΙ Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΕΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ

Ο Σωκράτης γεννήθηκε το 470 π.Χ. και πέθανε το 399π.Χ. στην Αθήνα, στον Δήμο Αλωπεκής. Ήταν από μια ταπεινή οικογένεια όπου οπατέρας του Σωφρονίσκος ήταν γλύπτης και η μητέρα του Φαιναρέτη μαμή. Ακολούθησε στην αρχή το επάγγελμα του πατέρα του αλλά τα παράτησε για να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη φιλοσοφία. Δεν είναι πολλά πράγματα γνωστά για τη μόρφωση που ακολούθησε αλλα το πιο πιθανό είναι να μορφώθηκε όπως όλοι οι νέοι της εποχής του δείχνοντας όμως προσωπική προτίμηση στα έργα του Αρχέλαου και του Αναξαγόρα που τον επηρρέασαν ιδιαίτερα στον τρόπο σκέψης του. Κατά πάσα πιθανότητα μεγάλο μέρος της εκπαίδευσης του όφειλε και σε προσωπική του αυτοδιδαχή. Παντρεύτηκε την Ξανθίππη, μια γυναίκα που φημιζόταν για τον δύστροπο και ιδιότροπο χαρακτήρα της. Έκαναν τρείς γιους, τον Λαμπροκλή, τον Σωφρονίσκο και τον Μενέξενο. Τα πενιχρά εισοδήματα τους λόγο του γεγονότος πως ο Σωκράτης δεν δεχόταν δώρα και χρήματα προκαλούσαν την οργή της Ξανθίππης που όμως όπως λέγεται εκείνος δεχόταν με παρομοιώδη καρτερία και ηρεμία.Μάλιστα απο τον Πλάτωνα μαθαίνουμε πως ενώ ο Σωκράτης δεν έπαιρνε ΤΙΠΟΤΑ, οι σοφιστές,όπως ο Πρόδικος ο Κέιος έπαιρνε 50 δραχμές (μισή μνα) για σειρά μαθημάτων γραμματικής, και 1 δραχμή για περιληπτικό μάθημα. Παρόλα αυτά η οικογένεια του δεν πρέπει να ήταν ιδιαίτερα φτωχή, και ειδικά ο πατέρας του, άσχετα από την γεμάτη πενία ζωή που ο Σωκράτης ακολούθησε.

Σαν άνθρωπος και σαν φιλόσοφος αποτελεί πραγματικάμια σπανιότατη και μοναδική φυσιογνωμία που έχει γίνει αντικείμενο πολλών συζητήσεων αφού πράγματι είναι ένα φαίνομενο το πως έζησε, δίδαξε και στο τέλος πέθανε. Ας κάνουμε την αρχή απο άτομο του πρώτα. Ήταν ένας χαρακτήρας τίμιος,νομοταγής και ηθικός. Χαρακτηριστικό είναι πως εκτός απο την ανήθικη κατηγορία της διαφθοράς των νέων και την εισαγωγή καινών δαιμονίων που οδήγησε στη δίκη του, ποτέ κανένας δεν βρέθηκε να τον κατηγορήσει για κάτι ανήθικο,μεμπτό ήπαράνομο. Ήταν εξαιρετικά νομοταγής και δεν παρέλειπε να εκτελεί τα πολιτικά καθήκοντα. Σεβόταν τους νόμους και τους θεσμούς και αγαπούσε την πατρίδα του. Μάλιστα ήταν ένας άνθρωπος με ήρεμη αλλα δυνατή θέληση, γενναίος και αποφασιστικός. Πολέμησε με θάρρος σε 3 εκστρατείες του Πελλοπονησιακού Πολέμου. Στην πολιορκία της Ποτείδαιας (432-429 πΧ) στη μάχη του Δηλίου (424 πΧ) και στην μάχη τηςΑμφίπολης (422 πΧ) όπου επέδειξε ανδρεία, αυταπάρνηση και αντοχή στις κακουχίες.Απόδειξη του πόσο ηθικός και δικαιος χαρακτήρας ήταν φάνηκε σε πολλές στιγμές της ζωής του. Χαρακτηριστικά, το 406π.Χ όπου ήταν επιστάτης των πρυτάνεων,(πρόεδρος της βουλής ΑΜΙΣΘΟΣ)
όρθωσε το ανάστημα του παρά τις πιέσεις και τις απειλές,και ήταν ο μόνος που αντιτάχθηκε στην άδικη και παράνομη ψηφοφορία απόφασης θανάτωσης των νικηφόρων στρατηγών της ναυμαχίας των Αργινουσών που λόγω της θαλασσοταραχής, δεν κατάφεραν να περισυλλέξουν και να τιμήσουν τα πτώματα των νεκρών. Μετά το τέλος του Πελλοπονησιακού Πολέμου και την ΚΑΤΑΛΥΣΗ της Δημοκρατίας απο τους ολογαρχικούς και τους τριάκοντα τυράννους ο Σωκράτης ήρθε πολλές φορές σε σύγκρουση μαζί τους και ειδικά με τον Κριτία. Η ειρωνεία είναι πως ο Κριτίας ήταν παλαιότερα μαθητής του Σωκράτη αλλά και του Γοργία. Ήταν συγγραφέας, ρήτορας φιλόσοφος και ποιητής και πριν γίνει ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΣ, ένας μορφωμένος και φιλελεύθερος άνθρωπος. Όταν όμως ακολούθησε τον πατέρα του στην ολιγαρχία και αργότερα ανακυρήχθηκε ο αρχηγός των τριάκοντα τυρράνων,έγινε σκληρός, αιμοβόρος και αρχομανής με αποτέλεσμα μείνει γνωστός κυρίως για τη θηριωδία του.

Η παράνομη κατάληψη της εξουσίας με την βοήθειατων Σπαρτιατών, οι δημεύσεις περιουσιών και οι καταδίκες σε θάνατο έκαναν τον Σωκράτη να συγκρουστεί μαζί τους πολλές φορές και να αρνηθεί να συλλάβει ανθρώπους που επαναστατούσαν στην καταπίεση τους και οι τύρρανοι θεωρούσαν απειλή. Εκτός απο το συμβάν με τους στρατηγούς, άλλη απόδειξη του χαρακτήρα του ήταν αυτό με τον Λέοντα τον Σαλαμίνιο το οποίο αναφέρει και στην απολογία του:

<<Εγώ λοιπόν, ω άνδρες Αθηναίοι, δεν κατέλαβα ποτέ κανένα άλλο αξίωμα στην πόλη, διετέλεσα όμως κάποτε βουλευτής. Και έτυχε να πρυτανεύσει η δική μας φυλή, η Αντιοχίς, τότε που εσείς με τους δέκα στρατηγούς που δεν μάζεψαν τους ναυαγούς τη μερά της ναυμαχίας θέλατε να τους δικάσετε όλους μαζί παράνομα,όπως αργότερα το καταλάβατε όλοι σας. Τότε μόνος απο όλους τους πρυτάνεις σας εναντιώθηκα, υποστηρίζοντας οτι δεν πρέπει να κάνετε τίποτα αντίθετο προς τους νόμους και ψήφισα ενάντια στη θέληση σας. Και ενώ ήταν έτοιμοι οι ρήτορες να με καταγγέλουν και να βάλουν να με συλλάβουν και εσείς τους παροτρύνατε με φωνές,έκρινα πως είναι προτιμότερο να διακινδυνεύσω όντας με την πλευρά του νόμου και του δικαίου, παρά να είμαι με το μέρος το δικό σας που δεν σκεφτόσαστε δίκαια, απο φόβο μη φυλακιστώ ή μη θανατωθώ… Άλλα όταν έγινε ολιγαρχία, οι τριάκοντα πάλι με κάλεσαν μαζί με τους άλλους τέσσερις στην Θόλο, μας διέταξαν να πάμε να φέρουμε απο τη Σαλαμίνα τον Λέοντα τον Σαλαμίνιο, για να τον σκοτώσουμε….Τότε λοιπόν εγώ, όχι με τα λόγια αλλά έμπρακτα απέδειξα πάλι σε εμένα για να μιλήσωπιο καθαρά-οτι δεν με ενδιαφέρει διόλου ο θάνατος. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να μην διαπράξω κάτι άδικο ή ανόσιο…Αλλά αφού βγήκαμε απο τη Θόλο, ενω οι τέσσερεις πήγαν στη Σαλαμίνα και έφεραν τον Λέοντα εγώ έφυγα και πήγα στο σπίτι μου, και ίσως να είχα πεθάνει γιαυτή μου την πράξη αν δεν είχε καταλυθεί σύντομα η εξουσία τους…>>

Αν και το ποιόν του Σωκράτη ήταν σε γενικές γραμμές γνωστό σε όλους, ο σπουδαίος φιλόσοφος είχε και εχθρούς που ενοχλούνταν από τη χαρισματική του προσωπικότητα, την ενασχόληση του με τους εκπροσώπους της μισαλλοδοξίας, της κακεντρέχειας, της αρχομανίας, της στενομυαλιάς και της ηθικολογικής κατά τα άλλα ασυδοσίας. Στάθηκε μεγάλος πολέμιος ειδικά των αρχόντων και των σοφιστών και φαίνεται χαρακτηριστικά πως ο Σωκράτης ήξερε πολύ καλά που άρχιζε η πνευματική ελευθερία του ανθρώπινου νου σπάζοντας τους φραγμούς του παρωπιδισμού, και που υπήρχε η διαχωριστική γραμμή της ασυδοσίας αυτής και της κακής χρήσης της ελευθερίας. Μάθαινε τους ανθρώπους να σκέφτονται: Προσπαθούσε να αφυπνίσει τις συνειδήσεις ώστε να μπορούν να ξεχωρίζουν ποτέ πρέπει να είναι πνευματικά ελεύθεροι και σκεπτόμενοι άνθρωποι ώστε να κατανοούν την πραγματικότητα, και πότε πρέπει να καταλαβαίνουνκαι να αντιστέκονται στην προσπάθεια διάβρωσης και κακών ιδεών στο όνομα της δήθεν ελευθερίας του λόγου. Αυτό θεωρήθηκε και το πιο απειλητικό. Το ότι μάθαινε τον κόσμο να χρησιμοποιεί το κεφάλι του και ήταν εξαιρετικά ικανός να καυτηριάζει όλους αυτούς που το μόνο που μπορούσαν να κάνουν αφού δεν μπορούσαν να καταφέρουν και κάτι καλύτερο- ήταν να τον ειρωνεύονται.

Η ειλικρίνεια του και η ειρωνεία του στα κακώς κείμενα της τότε κοινωνίας ενοχλούσαν πάρα πολλούς από αυτούς, και κάποιοι βάλθηκαν να τον εξοντώσουν.

ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΟΛΙΓΑΡΚΗΣ (που αρκείται σε πολύ λίγα αναγκαία, που δεν έχει ανάγκη από πληθώρα αγαθών ή πολυτέλεια ) ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΛΙΓΑΡΧΗΣ ΠΟΥ ΥΠΟΚΙΝΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ.....
ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ.....

ΕΓΙΝΕ ΓΙΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΣΥΖΗΤΗΣΕΩΝ ΑΠΟ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΛΛΑ ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ......(ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ )
ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΩΣ ΜΕΓΑΣ ΤΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΑΛΛΑ ΤΟ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΗΤΑΝ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΜΙΜΗΣΗ........

ΣΥΝΕΠΩΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΝΟΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΙΧΑΝ ΩΣ ''ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ''

Ο ΝΟΩΝ ΝΟΕΙΤΩ !