ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΕΥΝΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ (CENTER FOR EUROPEAN POLICY STUDIES )

ΠΑΡΑΚΑΤΩ  ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΜΕ  ΜΙΑ  ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΚΗ  ΑΝΑΛΥΣΗ ΑΠΟ  ΤΟ  ΚΕΝΤΡΟ  ΕΡΕΥΝΩΝ  ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ  ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ (CENTER FOR EUROPEAN POLICY STUDIES )
ΠΟΥ  ΕΙΧΕ  ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙ  ΤΟΝ  ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ  ΤΟΥ  2010....

ΦΥΣΙΚΑ  ΟΛΟΣ  Ο  ΚΟΣΜΟΣ  ΤΟΥ  ΠΛΑΝΗΤΗ ΤΟ  ΕΧΕΙ  ΤΟΥΜΠΑΝΟ  ΚΑΙ  ΕΜΕΙΣ  ΚΡΥΦΟ  ΚΑΜΑΡΙ  ΓΙΑΤΙ  ΚΑΝΕΝΑ  ΣΥΣΤΗΜΙΚΟ  Μ.Μ.ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ  ΔΕΝ  ΜΕΤΕΔΩΣΕ  ΑΥΤΗΝ  ΤΗΝ  ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ  ΑΝΑΛΥΣΗ  ΔΙΟΤΙ  ΩΣ  ΓΝΩΣΤΟΝ  Η  ΕΥΘΥΝΗ  ΒΑΡΑΙΝΕΙ  ΠΛΗΡΩΣ  ΤΙΣ  ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ  ΤΗΣ  ΕΛΛΑΔΑΣ  ΓΙΑ  ΤΗΝ  ΚΡΙΣΗ  ΚΑΙ  ΟΧΙ  ΟΠΩΣ  ΗΘΕΛΑΝ  ΝΑ  ΠΕΙΣΟΥΝ  ΤΟΥΣ  ΕΛΛΗΝΕΣ  ΜΕ  ΤΟ  ΠΕΡΙΦΗΜΟ "ΜΑΖΙ  ΤΑ  ΦΑΓΑΜΕ" ΤΟΥ  ΔΙΑΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ  ΑΧΟΡΤΑΓΟΥ.


Τι είδους διακυβέρνηση υπάρχει στην ευρωζώνη;

ΤΟΥ :Paul De Grauwe

1. Εισαγωγή

Η  επιβίωση  της  ευρωζώνης  εξαρτάται  από  την  ικανότητα  των  ηγετών  της  να  βελτιώσουν  τη  διακυβέρνηση της.
Αυτό  έχει  γίνει  πολύ  σαφές  από  την  έκρηξη  της  κρίσης  του  δημόσιου  χρέους  στην ευρωζώνη  το  2009,  που  μπορεί  να  λεχθεί  ότι  οφείλεται  σε  αποτυχία  της  οικονομικής διακυβέρνησης.
Προκειμένου  να  απαντηθεί  το  ερώτημα  πώς  πρέπει  να  μεταρρυθμιστεί  η  οικονομική διακυβέρνηση  της  ευρωζώνης,
εμείς θα  πρέπει  πρώτα  να κάνουμε  μια  διάγνωση  της  κρίσης  στην  οποία η  ευρωζώνη έχει βυθιστεί από το 2009.

2. Διάγνωση της κρίσης

Μία  συναίνεση  φαίνεται  να  αναδύεται  στην  Ευρώπη,  εντοπίζοντας  την  αποτυχία  του Συμφώνου  Σταθερότητας  και  Ανάπτυξης (ΣΣΑ)  να  κρατήσει  ένα καπάκι στα ελλείμματα και τα χρέη των εθνικών προϋπολογισμών και  την αιτία των κρίσεων του δημοσίου χρέους στην ευρωζώνη.
Αντίθετα, θα ήθελα να υποστηρίξω ότι ο λόγος για τον οποίο οι χώρες έρχονται σε κρίση χρέους - με εξαίρεση την Ελλάδα - δεν έχει να κάνει με την κακή απόδοση του ΣΣΑ.
Η βασική αιτία των προβλημάτων χρέους στην ευρωζώνη βρίσκεται στη μη βιώσιμη συσσώρευση χρεών των ιδιωτικών τομέων σε πολλές χώρες της ευρωζώνης (βλ. Τα στοιχεία που παρουσιάζονται στα Σχήματα 1 και 2). 

Μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι το χρέος των νοικοκυριών( εικ. 1 μαύρη γραμμή ) και των τραπεζών ( εικ. 2 μπλέ  γραμμή ) αυξανόταν πολύ γρήγορα πριν από την κρίση του χρέους. 
Παραδόξως, ο μόνος τομέας που δεν παρουσίασε αύξηση του χρέους του (ως% του ΑΕΠ) ήταν ο δημόσιος τομέας ( εικ. 1 ρόζ γραμμή ).

Η συσσώρευση ιδιωτικού χρέους στην ευρωζώνη προκάλεσε στη συνέχεια τη γνωστή δυναμική του αποπληθωρισμού του χρέους (αναλύθηκε από τον Irving Fisher, 1933) και αργότερα από τον Minsky (1986), αναγκάζοντας τις κυβερνήσεις των χωρών της ευρωζώνης να επιτρέψουν την αύξηση του δικού τους χρέους.
Αυτό επιτεύχθηκε μέσω δύο καναλιών: το πρώτο ήταν το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις ανέλαβαν ιδιωτικό χρέος (κυρίως τραπεζικό χρέος) και το δεύτερο λειτουργούσε μέσω των αυτόματων σταθεροποιητών που κινήθηκαν από την υποχώρηση των δημόσιων εσόδων λόγω της ύφεσης.

Ως αποτέλεσμα, ο δείκτης του δημόσιου χρέους / GDI άρχισε να αυξάνεται πολύ γρήγορα μετά την έκρηξη της χρηματοπιστωτικής κρίσης. Στο Σχήμα 3, παρουσιάζουμε τους δείκτες του δημόσιου χρέους προς το ΑΕΠ πριν και μετά την κρίση για τις χώρες της ευρωζώνης.

Το πιο εκπληκτικό χαρακτηριστικό του αριθμού είναι ότι εκτός από τη Γερμανία και την Πορτογαλία, οι δείκτες του δημόσιου χρέους των άλλων χωρών της ευρωζώνης μειώθηκαν πριν από το 2008.

Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι να διαπιστώσουμε ότι σε δύο χώρες που αντιμετώπισαν σοβαρά προβλήματα δημοσίου χρέους πρόσφατα, την Ιρλανδία και την Ισπανία, οι δείκτες δημόσιου χρέους μειώθηκαν θεαματικά πριν από την κρίση.

Αυτές ήταν και οι χώρες στις οποίες η συσσώρευση ιδιωτικού χρέους ήταν η ισχυρότερη.

Από τα στοιχεία αυτά είναι σαφές ότι είναι δύσκολο να υποστηριχτεί ότι η αιτία της κρίσης του δημόσιου χρέους στην ευρωζώνη οφείλεται στην ανοησία της κυβέρνησης πριν από την κρίση.

Η μόνη χώρα όπου αυτό μπορεί να ειπωθεί ότι είναι αλήθεια είναι η Ελλάδα.

Δεν ισχύει για τις άλλες χώρες, όπου η θεμελιώδης αιτία της κρίσης βρίσκεται στη μη αειφόρο συσσώρευση ιδιωτικού χρέους που αναγκάζει τις κυβερνήσεις να προχωρήσουν για να βοηθήσουν (σε ορισμένες περιπτώσεις να εξοικονομήσουν) μεγάλα τμήματα του ιδιωτικού τομέα.

Παρόλο που η αιτία της κρίσης του δημόσιου χρέους δεν ανήκει στις κακές λειτουργίες του ΣΣΑ, παραμένει αλήθεια ότι αυτό δεν λειτουργεί καλά.
Αυτό παρουσιάστηκε δραματικά το 2003, όταν η Γαλλία και η Γερμανία αποφάσισαν να παραιτηθούν μονομερώς από τους κανόνες του ΣΣΑ.

 Επομένως, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε γιατί το ΣΣΑ  δεν  δουλεύει  καλά προτού αποφασίσουμε να ενισχύσουμε τους κανόνες της και να επιβάλουμε περισσότερες κυρώσεις ή πριν προσπαθήσουμε να εφαρμόσουμε τη μέθοδο της σε άλλους τομείς των εθνικών οικονομικών πολιτικών.

Ο λόγος για τον οποίο το ΣΣΑ  λειτούργησε  κακώς  μπορεί  να  περιγραφεί  ως  εξής.
Όσο οι δημοσιονομικές πολιτικές (δαπάνες και φορολογία) παραμένουν στην κατοχή των εθνικών κυβερνήσεων και κοινοβουλίων, η πολιτική ευθύνη για τις αποφάσεις σχετικά με τις δαπάνες και τη φορολογία ανήκει στις εθνικές κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια.

Οι τελευταίες αντιμετωπίζουν  τις πολιτικές κυρώσεις των εθνικών εκλογών.

Ούτε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ούτε τα άλλα μέλη του Συμβουλίου αντιμετωπίζουν την πολιτική κύρωση για τα μέτρα που επιβάλλουν σε μια χώρα μέλος.

"Δεν υπάρχει φορολογία χωρίς εκπροσώπηση" ανήκει στην ουσία των δημοκρατιών.

Το ΣΣΑ έκανε  μια προσπάθεια να υπάρξει βραχυκύκλωμα αυτής της αρχής, με την παροχή εξουσιών σε άτομα και ιδρύματα που δεν αντιμετωπίζουν την πολιτική ευθύνη για τις ενέργειές τους.
Μια τέτοια προσπάθεια έπρεπε να αποτύχει και ευτυχώς έγινε.

Η Επιτροπή πρότεινε να καταστούν αυστηρότεροι οι κανόνες και
να εφαρμόσουν αυστηρότερες κυρώσεις στο ΣΣΑ.

 Είναι ολοένα και πιο πιθανό ότι η ειδική ομάδα για την οικονομική διακυβέρνηση, που προεδρεύει ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Herman Van Rompuy, θα προτείνει παρόμοια αυστηρότητα των κανόνων του ΣΣΑ. Είναι ασαφές οι κανόνες και οι κυρώσεις για το πώς θα βοηθήσουν να σωθεί το ΣΣΑ που είναι βαθιά λανθασμένο, διότι παραβλέπει τις στοιχειώδεις αρχές της πολιτικής οικονομίας.

Η προηγούμενη ανάλυση οδηγεί στα ακόλουθα δύο συμπεράσματα.
 Πρώτον, η κρίση στην ευρωζώνη σχετίζεται κυρίως με τις διαφορετικές εξελίξεις στο ιδιωτικό χρέος.

Οι τελευταίες έχουν γενικότερο αντίκτυπο στις μακροοικονομικές αποκλίσεις.
Επομένως, πρέπει να γίνει κάτι γι 'αυτές τις αποκλίσεις.
Αλλά τι ακριβώς;

Δεύτερον, η μέθοδος σύγκλισης που εμπεριέχεται στο ΣΣΑ δεν πρέπει να αποτελεί το μοντέλο για την επιβολή σύγκλισης σε άλλους τομείς των εθνικών οικονομικών πολιτικών.

Αυτή η μέθοδος δεν λειτούργησε καλά στον τομέα του προϋπολογισμού. είναι απίθανο να το πράξει σε άλλους τομείς.

ΔΗΛΑΔΗ  ΜΕΧΡΙ  ΕΔΩ  ΤΙ  ΜΑΣ  ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ  Η  ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ  ΑΝΑΛΥΣΗ ???

ΟΤΙ  ΤΟ  ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΕΔΩΣΕ  ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ  ΕΞΟΥΣΙΑΣ  ΣΕ  ΑΤΟΜΑ  ΚΑΙ  ΙΔΡΥΜΑΤΑ (Ευρωπαϊκή Επιτροπή και μέλη του συμβουλίου που  επιβάλουν μέτρα.....ως.....''ΘΕΣΜΟΙ"),  ΟΙ  ΟΠΟΙΕΣ  ΔΕΝ  ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΑΝ  ΕΣΤΩ  ΤΟΥΣ  ΠΟΛΙΤΕΣ,  ΚΑΙ  ΑΡΑ  ΕΙΝΑΙ  ΕΞΩ  ΑΠΟ  ΤΗΝ  ΟΥΣΙΑ  ΤΩΝ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΩΝ  ΓΙΑΤΙ  ΔΕΝ  ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΙ  ΑΠΟ  ΤΟΥΣ  ΠΟΛΙΤΕΣ  ΩΣΤΕ  ΝΑ  ΤΟΥΣ  ΑΛΛΑΞΟΥΝ  ΣΕ  ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ  ΛΑΘΩΝ.....

ΚΑΙ  ΟΛΑ  ΑΥΤΑ  ΣΕ  ΟΛΟΚΛΗΡΗ  ΤΗΝ  ΕΥΡΩΖΩΝΗ  ΠΛΗΝ  ΤΗΣ  ΕΛΛΑΔΑΣ  ΠΟΥ  ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ  ΕΥΘΥΝΗ  ΦΕΡΟΥΝ  ΟΙ  ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ  ΤΩΝ  ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ  ΠΟΥ  ΕΤΟΙΜΑΣΑΝ  ΤΟ  ΕΔΑΦΟΣ  ΩΣΤΕ  ΝΑ  ΕΠΕΛΘΕΙ  Η  ΚΡΙΣΗ  ΜΕΘΟΔΙΚΑ,  ΑΠΟ  ΟΛΕΣ,  ΜΗΔΕΝΟΣ  ΕΞΑΙΡΟΥΜΕΝΟΥ  ........

ΠΑΡ' ΟΛΑ  ΑΥΤΑ  ΕΔΩ  ΑΛΛΑ  ΕΛΕΓΑΝ  ΣΤΟΥΣ  ΕΛΛΗΝΕΣ  ΠΟΛΙΤΕΣ  ΚΑΙ  ΜΑΛΙΣΤΑ  ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑΝ  ΝΑ  ΡΙΞΟΥΝ  ΤΟ  ΒΑΡΟΣ  ΣΤΟΥΣ  ΠΟΛΙΤΕΣ  ΟΠΟΥ  ΚΑΙ  ΣΧΕΔΟΝ  ΤΟ  ΠΕΤΥΧΑΝ  ΑΝ  ΣΚΕΦΤΕΙ  ΚΑΝΕΙΣ  ΠΩΣ  ΕΚΤΟΤΕ  ΥΠΑΡΧΕΙ  ΜΕΡΙΔΑ  ΠΟΛΙΤΩΝ  ΠΟΥ  ΣΥΜΦΩΝΕΙ  ΚΑΙ  ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ  ΝΑ  ΣΤΗΡΙΖΕΙ  ΑΥΤΕΣ  ΤΙΣ  ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ.....

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ.......

3. Πώς να αντιμετωπίζονται  οι  μακροοικονομικές  αποκλίσεις;

Εδώ επίσης χρειαζόμαστε τη σωστή διάγνωση.

Από πού προέρχονται αυτές οι μακροοικονομικές αποκλίσεις;

Νομίζω ότι σήμερα δεν έχουμε πολύ καλή απάντηση.

Δεν καταλαβαίνουμε πολύ καλά πώς συμβαίνουν αυτές οι μακροοικονομικές αποκλίσεις στην ευρωζώνη.

Συχνά λέγεται ότι η πηγή της δυναμικής ανάπτυξης σε χώρες όπως η Ισπανία, η Ελλάδα και η Ιρλανδία οφείλεται στο γεγονός ότι οι χώρες αυτές παρουσίασαν έντονη πτώση του πραγματικού επιτοκίου τους χάρη στην είσοδό τους στην ευρωζώνη.

Αυτή η μείωση των πραγματικών επιτοκίων προκάλεσε στη συνέχεια μια έκρηξη στην κατανάλωση και μια φούσκα στις αγορές κατοικιών.

Αρκετά, αλλά αυτό δεν εξηγεί τα πάντα. Η Ιταλία είχε επίσης μια άνευ προηγουμένου πτώση του πραγματικού επιτοκίου της όταν εισήλθε στην ευρωζώνη, αλλά δεν γνώρισε έκρηξη και φούσκα.

Αυτό με οδηγεί να φέρω μια άλλη επεξηγηματική μεταβλητή:

(βλ. Akerlof & Shiller, 2009, Leijonhufvud, 1973 και Minsky, 1986). Ταυτόχρονα, οι κοινωνικοί εταίροι έχουν τη δυνατότητα να αναπτύσσουν και να προωθούν την οικονομική ανάπτυξη.

Η άποψή μου είναι ότι όσον αφορά το ζωτικό πνεύμα(της Ευρώπης ) , η ευρωζώνη απέχει πολύ από την ενσωμάτωσή της.

Θυμηθείτε μόλις πριν από λίγα χρόνια όταν υπερίσχυσε η «αγωνία» στη Γερμανία, ενώ εκρηκτική αισιοδοξία εξερράγη  στην Ισπανία  και  την  Ιρλανδία.

Σήμερα, η αισιοδοξία οδηγεί στη γερμανική ανάκαμψη και η απαισιοδοξία κυριαρχεί στις χώρες που γνώρισαν την  ώθηση.

Έτσι, τα κράτη μέλη της ευρωζώνης εξακολουθούν να είναι πολύ ανεξάρτητα κράτη που δημιουργούν το δικό τους ζωτικό πνεύμα.

Η ύπαρξη ιδιοσυγκρασιακών ζωτικών πνευμάτων βρίσκεται στον πυρήνα των αποκλίσεων στην ανταγωνιστικότητα που παρατηρήθηκαν κατά την τελευταία δεκαετία.

Η αισιοδοξία που επικρατεί στις περιφερειακές χώρες οδήγησε σε άνοδο των οικονομικών δραστηριοτήτων, οι οποίες με τη σειρά τους προκάλεσαν αυξήσεις των μισθών και των τιμών στις χώρες αυτές.

Λίγα χρόνια μιας τέτοιας ανερχόμενης δραστηριότητας ήταν αρκετή για να ωθήσει τις τιμές και το μισθολογικό κόστος εκτός από την υπόλοιπη ευρωζώνη, όπως φαίνεται στο Σχήμα 4, το οποίο παρουσιάζει την εξέλιξη του σχετικού κόστους εργασίας  στην ευρωζώνη από το 1999.

                              Πηγή: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, βάση δεδομένων AMECO

ΔΗΛΑΔΗ  ΤΙ  ΑΚΡΙΒΩΣ  ΒΛΕΠΟΥΜΕ  ΠΑΛΙ  ΕΩΣ  ΕΔΩ???

Η  ΑΝΑΛΥΣΗ  ΜΑΣ  ΛΕΕΙ  ΠΩΣ  Η  ΜΑΚΡΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΑΠΟΚΛΙΣΕΙΣ ΠΟΥ  ΕΙΧΑΝ  ΟΙ  ΧΩΡΕΣ  ΤΗΣ  ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ  ΜΕ  ΤΗΝ  ΕΙΣΟΔΟ  ΤΟΥΣ  ΣΤΟ  ΕΥΡΩ  ΚΑΙ  ΤΗΝ  ΠΤΩΣΗ  ΤΟΥ  ΕΠΙΤΟΚΙΟΥ ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ  ΑΠΟ  ΤΙΣ  ΤΡΑΠΕΖΕΣ  ΑΦΟΥ  ΕΠΑΙΡΝΑΝ  ΟΛΕΣ  ΑΠΟ  ΤΗΝ  ΕΚΤ ΜΕ 1 % , ΚΑΙ  ΣΤΗΝ  ΣΥΝΕΧΕΙΑ  ΔΑΝΕΙΖΑΝ  ΣΤΙΣ  ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ  ΟΙ  ΟΠΟΙΕΣ ΤΑ  ΚΑΤΑΣΠΑΤΑΛΟΥΣΑΝ,  ΑΝ  ΘΥΜΗΘΕΙ  ΚΑΝΕΙΣ  ΤΗΝ  ΣΠΑΤΑΛΗ  ΤΩΝ  ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ  ΑΓΩΝΩΝ, ΤΑ ΓΕΡΜΕΝΑ  ΥΠΟΒΡΥΧΙΑ, ΤΟ ΧΡΗΜΑΤΗΣΤΗΡΙΟ  ΚΑΙ  ΜΙΑ  ΣΕΙΡΑ  ΣΚΑΝΔΑΛΩΝ ΠΟΥ  ΥΠΕΡΧΡΕΩΣΑΝ  ΤΟ  ΔΗΜΟΣΙΟ......ΕΠΙΣΗΣ  ΤΗΝ  ΑΝΕΣΗ  ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ  ΣΤΟΝ  ΙΔΙΩΤΙΚΟ  ΤΟΜΕΑ  ΜΕ  ΨΗΛΑ  ΕΠΙΤΟΚΙΑ  ΣΕ  ΣΧΕΣΗ  ΤΩΝ  ΤΡΑΠΕΖΩΝ  ΠΟΥ  ΔΑΝΕΙΖΟΤΑΝ  ΜΕ  1 % ΑΠΟ  ΤΗΝ  ΕΚΤ, ΠΟΥ  ΑΥΤΟ  ΣΗΜΑΙΝΕΙ  ΠΩΣ  ΑΝΕΒΑΙΝΕ  ΓΕΝΙΚΑ  ΤΟ  ΚΟΣΤΟΣ  ΖΩΗΣ,  ΑΛΛΑ  ΔΥΣΤΥΧΩΣ  ΩΣ  ΜΙΑ  ΦΟΥΣΚΑ,  ΓΙΑΤΙ  ΜΑΖΙ  ΜΕ  ΤΟ  ΚΟΣΤΟΣ  ΑΝΕΒΑΙΝΕ  ΚΑΙ  ΤΟ  ΧΡΕΟΣ  ΣΤΙΣ  ΤΡΑΠΕΖΕΣ  ΑΠΟ  ΤΟΥΣ  ΤΟΚΟΥΣ.....

ΠΡΑΓΜΑ  ΠΟΥ  ΜΑΣ  ΔΕΙΧΝΕΙ  ΚΑΘΑΡΑ  ΠΩΣ  ΟΛΟ  ΑΥΤΟ  ΗΤΑΝ  ΣΤΗΜΕΝΟ  ΑΠΟ  ΤΟΥΣ   ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ  ΣΕ  ΣΥΝΕΝΟΗΣΗ  ΜΕ  ΤΟΥΣ  ΤΟΠΟΘΕΤΗΜΕΝΟΥΣ  (ΔΗΘΕΝ) ΗΓΕΤΕΣ ΣΤΑ  ΔΙΑΦΟΡΑ  ΚΟΜΜΑΤΑ  ΠΟΥ  ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΣΑΝ  ΑΥΤΑ  ΤΑ  ΣΧΕΔΙΑ  ΜΑΖΙ  ΜΕ  ΤΑ  ΤΣΙΡΑΚΙΑ  ΤΟΥΣ  Μ.Μ.Ε  ΚΑΙ  ΟΛΑ  ΤΑ  ΛΑΜΟΓΙΑ  ΤΟΥΣ  ΔΙΑΣΠΑΡΤΑ  ΣΕ  ΠΟΣΤΑ  ΕΛΕΓΧΟΥ  ΤΗΣ  ΜΑΖΑΣ  ΤΩΝ  ΠΟΛΙΤΩΝ  .....(ΔΟΓΜΑΤΑ, ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ, ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ, ΣΤΟΕΣ  κ.τ.λ )

ΓΙΑ  ΝΑ  ΜΠΟΡΟΥΝ  ΜΕ  ΤΗΝ  ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ  ΤΟΥ  ΧΡΕΟΥΣ  ΝΑ  ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΘΟΥΝ  ΑΡΓΟΤΕΡΑ  ΟΛΟ  ΤΟΝ  ΕΘΝΙΚΟ  ΠΛΟΥΤΟ  ΤΩΝ  ΚΡΑΤΩΝ  ΚΑΙ  ΝΑ  ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΟΥΝ  ΤΟΥΣ  ΠΟΛΙΤΕΣ  ΣΕ  ΔΟΥΛΟΥΣ....(ΠΡΑΓΜΑ  ΠΟΥ  ΕΓΙΝΕ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ  ΚΑΝΕΙΣ  ΑΠΛΑ  ΤΗΝ  ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑ  ΤΩΝ  ΠΟΛΙΤΩΝ  ΚΑΙ  ΤΗΝ  ΑΝΕΡΓΙΑ ΜΕΤΑ  ΤΟΥΣ  ΟΡΟΥΣ  ΤΩΝ  ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ )......

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ..........

Υπάρχει μια τάση στην Ευρώπη να κατηγορεί τις «διαρθρωτικές δυσκαμψίες» για τις αποκλίνουσες κινήσεις της ανταγωνιστικότητας στην ευρωζώνη και ότι, συνεπώς, πρέπει να θεσπιστούν «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις».

Μολονότι αναμφισβήτητα η Ευρωπαϊκή Ένωση εμφανίζει μεγάλη ακαμψία, αυτό πιθανότατα δεν έχει καμία σχέση με τις αποκλίνουσες κινήσεις στην ανταγωνιστικότητα, όπως φαίνεται στο σχήμα 5.

Αυτό παρουσιάζει τον δείκτη προστασίας της απασχόλησης του ΟΟΣΑ (στον οριζόντιο άξονα) και τη σχετική μεταβολή του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος από το 1999 έως το 2010 (στον κάθετο άξονα).

Διαπιστώνεται ότι δεν υπάρχει σχέση μεταξύ του δείκτη δυσκαμψιών του ΟΟΣΑ στις αγορές εργασίας των χωρών της ευρωζώνης και των αλλαγών στην ανταγωνιστικότητα από την αρχή της ευρωζώνης.

Επομένως, οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις δεν είναι η απάντηση στις αποκλίσεις στην ανταγωνιστικότητα.

Οι τελευταίες εξηγούνται καλύτερα από τις αποκλίνουσες κινήσεις των μακροοικονομικών συνθηκών που με τη σειρά τους επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από το εθνικό ζωτικό πνεύμα.

Είναι λοιπόν εκπληκτικό το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θεωρεί αναγκαίες τις κυρώσεις για  αυτούς που δεν εφαρμόζουν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για τη βελτίωση της ανταγωνιστικής τους θέσης.

Απλώς δεν υπάρχουν στοιχεία ότι η εισαγωγή διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στις αγορές εργασίας θα βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα των χωρών.

Πηγές: ΟΟΣΑ για τον δείκτη προστασίας απασχόλησης και AMECO για ULC.

ΓΙΑ  ΝΑ  ΔΟΥΜΕ  ΤΙ  ΜΑΣ  ΛΕΕΙ  Η  ΑΝΑΛΥΣΗ  ΜΕΧΡΙ  ΕΔΩ:

Η  ΜΕΘΟΣΔΟΣ  ΤΗΣ  ΑΡΧΗΣ  ΤΗΣ  ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ ( ΑΥΤΟ  ΠΟΥ  ΕΙΠΑΜΕ  ΠΙΟ  ΠΑΝΩ,  ΤΟΥΣ  ΘΕΣΜΟΥΣ  ΔΗΛΑΔΗ  ΠΟΥ  ΔΕΝ  ΜΠΟΡΟΥΝ  ΝΑ  ΕΛΕΓΧΘΟΥΝ  ΑΠΟ  ΤΟΥΣ  ΠΟΛΙΤΕΣ  ΓΙΑΤΙ  ΔΕΝ  ΔΙΑΤΡΕΧΟΥΝ  ΚΑΝΕΝΑΝ  ΚΙΝΔΥΝΟ  ΝΑ  ΑΛΛΑΞΟΥΝ  ΜΕ  ΤΗΝ  ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ  ΕΚΛΟΓΩΝ  ΚΑΙ  ΑΡΑ  ΥΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ  ΟΤΙ  ΘΕΛΟΥΝ ), ΚΑΙ  ΣΤΗΝ  ΣΥΝΕΧΕΙΑ  ΛΟΓΩ  ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ  ΤΑ  ΠΟΛΙΤΙΚΑ  ΑΝΔΡΕΙΚΕΛΑ  ΤΩΝ  ΧΩΡΩΝ,  ΒΑΦΤΙΖΟΥΝ  ΩΣ  ΕΠΙΒΟΛΗ  (ΟΔΗΓΙΑ  ΤΗΣ  Ε.Ε ), ΤΑ  ΔΙΑΦΟΡΑ  ''ΜΕΤΡΑ''  ΚΑΙ  ''ΜΕΤΑΡΥΘΜΙΣΕΙΣ''   ΠΟΥ  ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ  ΕΥΝΟΟΥΝ  ΤΙΣ  ΤΡΑΠΕΖΕΣ  ΚΑΙ  ΦΥΣΙΚΑ  ΤΙΣ  ΑΝΩΝΥΜΕΣ  ΕΤΑΙΡΙΕΣ  ΠΟΥ  ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ  ΩΣ  ''ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΙ  ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ''  ΩΣΤΕ  ΝΑ  ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΟΝΤΑΙ  ΤΟΝ  ΠΛΟΥΤΟ  ΤΩΝ  ΠΟΛΙΤΩΝ  ΚΑΙ  ΤΟΝ  ΕΘΝΙΚΟ  ΠΛΟΥΤΟ  ΤΗΣ  ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ  (χάριν  της  ευημερίας  αν  θυμάστε  στην  ορκομωσία  του  Κάρολου  Παπούλια  το  2005)  ΜΟΝΟ  ΠΟΥ  ΔΕΝ  ΥΠΑΡΧΕΙ  ΚΑΜΙΑ  ΕΥΗΜΕΡΙΑ  ΑΛΛΑ  ΑΠΕΝΑΝΤΙΑΣ  ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ  ΤΩΝ  ΠΟΛΙΤΩΝ.....

ΚΑΙ  ΦΥΣΙΚΑ  ΟΛΑ  ΑΥΤΑ  ΤΟΝΙΖΟΥΜΕ  ΚΑΙ  ΠΑΛΙ  ΜΕ  ΤΗΝ  ΣΥΜΦΩΝΗ  ΓΝΩΜΗ  ΟΛΩΝ  ΜΑ  ΟΛΩΝ  ΤΩΝ  ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ  ΑΝΔΡΕΙΚΕΛΩΝ ΚΑΙ  ΤΩΝ  ΛΑΜΟΓΙΩΝ  ΤΟΥΣ  ΠΟΥ  ΣΥΝΕΧΩΣ  ΠΛΑΝΕΥΟΥΝ  ΤΟΥΣ  ΠΟΛΙΤΕΣ  .....

ολοκληρη  η  αναλυση  εδω : https://poseidon01.ssrn.com/delivery.php...

Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.....ΣΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΤΥΡΑΝΙΑ.....

Βρισκόμαστε πια στο 404 π. Χ. όπου  την 25  Απριλίου  τερματίζεται  ο Πελοποννησιακός  πόλεμος με  την νίκη  των  σπαρτιατών  του  Λύσανδρου  εναντίον  των  Αθηναίων.

Ο Σπαρτιάτης στρατηγός Λύσανδρος τοποθετεί μία κυβέρνηση μαριονέτα στην Αθήνα με την εγκαθίδρυση της ολιγαρχίας των Tριάκοντα Tυράννων υπό τον Κριτία και συμπεριλαμβανομένου του Θηραμένη ως ηγετικό μέλος,μετά από την πρόταση κάποιου ανθρώπου με το όνομα Δρακοντίδης, από το δήμο των Αφιδνών,  και κάτω από την πίεση του Λυσάνδρου, η Εκκλησία δημιουργεί ένα σώμα 30 ανθρώπων, με στόχο τη δημιουργία μιας νέας «πολιτείας».

Απώτερος σκοπός ήταν η επιστροφή σε αυτό που αποκαλέστηκε «πάτριος πολιτεία», δηλαδή πολίτευμα των προγόνων, εκκαθαρίζοντας το εκλογικό σώμα και καταργώντας τους «μισθούς», δηλαδή τις καταβολές χρημάτων προς τους φτωχότερους πολίτες. Τα μέλη του σώματος επιλέχτηκαν από τους φίλους του Θηραμένη, ο οποίος διαπραγματεύτηκε την ειρήνη, και του Κριτία, ενός φιλολάκωνα αριστοκράτη.

Οι Τριάκοντα μείωσαν τον αριθμό των ατόμων που κατείχαν πλήρη πολιτικά δικαιώματα στους 3.000 και διόρισαν οι ίδιοι τα μέλη της Βουλής των 500, η οποία είχε νομοθετικές αρμοδιότητες. Κατάργησαν τους νόμους του Εφιάλτη και του Αρχίστρατου, ακόμη και ορισμένους από εκείνους του Σόλωνα. Επιπλέον, οργάνωσαν τη δίωξη δημαγωγών και συκοφαντών. Ο Αριστοτέλης ερμηνεύει την κίνηση αυτή σαν μια προσπάθεια να γίνουν αρεστοί στους πολίτες, επειδή δήθεν αγωνίζονταν για το καλό της πόλης.

Σύμφωνα με το  Ξενοφώντος: «Ελληνικά», βιβλίο δεύτερο, μετάφραση Ρόδης Ρούφος, εκδόσεις «Ωκεανίδα», τόμος πρώτος, Αθήνα 2000

όταν: «… ο λαός αποφάσισε να εκλέξει τριάντα ανθρώπους για να συντάξουν ένα σύνταγμα σύμφωνο με την παράδοση, όπου θα ρύθμιζε τον πολιτικό βίο». (2,3,2).

Η απόφαση να ανατεθεί ένα σύνταγμα, που να ρυθμίζει τον πολιτικό βίο, σε τριάντα ανθρώπους, έστω κι εκλεγμένους, είναι το πέρασμα στην ολιγαρχία, αφού τη διαχείριση των πολιτικών ζητημάτων δεν την έχει πλέον ο λαός με την άμεση ψηφοφορία των Συνελεύσεων, αλλά οι τριάντα, οι οποίοι αποκτούν τεράστια εξουσία κατευθύνοντας την πολιτική ζωή όπως θέλουν. Η φράση του Ξενοφώντα «και να πως έγινε ολιγαρχικό το καθεστώς» (2,3,2) δεν αφήνει περιθώρια παρανοήσεων.

Κι εδώ δεν πρέπει να γίνει λόγος για την τότε αντίληψη της δημοκρατίας, που είχε νόημα μόνο με την έννοια της αμεσότητας, (οι άρχοντες που αποφασίζουν ό,τι θέλουν και δε λογοδοτούν κρίνονται ολιγάρχες, ασχέτως αν εκλέγονται), αλλά για την απελπισία των Αθηναίων, που ψήφισαν τριάντα κυβερνήτες με καθαρά ολιγαρχικές πεποιθήσεις – τα φρονήματα του Κριτία και του Θηραμένη που δέσποζαν μέσα στους τριάντα ήταν σε όλους γνωστά – και ταυτόχρονα έτρεφαν την ψευδαίσθηση του συντάγματος, που θα ρύθμιζε την πολιτική ζωή.

Η αποφυγή της ολοκληρωτικής εξόντωσης, που ήταν πολύ σοβαρό ενδεχόμενο, τους έδωσε ελπίδες ότι θα μπορούσαν να πέσουν στα μαλακά κι ότι οι πολιτειακές τους παραχωρήσεις δε θα συνδέονταν κατ’ ανάγκη με την καταστροφή ούτε για την πόλη ούτε για τις προσωπικές τους ελευθερίες. Υπήρχαν μάλιστα και αρκετοί, που αγανακτισμένοι από τις στρεβλώσεις της δημοκρατίας, την ασυδοσία και τον άκρατο λαϊκισμό έβλεπαν τις εξελίξεις με θετικό τρόπο, θεωρώντας ότι η ολιγαρχία θα βάλει τάξη αποδίδοντας στον καθένα αυτά που του αξίζουν.

Αυτός είναι και ο λόγος που οι πρώτες εκτελέσεις των τυράννων δεν προξένησαν σχεδόν καμία ενόχληση: «… άρχισαν να συλλαμβάνουν τους γνωστούς καταδότες, που τον καιρό της δημοκρατίας είχαν κάνει τη συκοφαντία επάγγελμα και ταλαιπωρούσαν την αριστοκρατική τάξη» («καλοίς καγαθοίς» στο πρωτότυπο) «και να τους παραπέμπουν για θανατική καταδίκη. Η Βουλή τους καταδίκαζε μ’ ευχαρίστηση, και το πράγμα δε δυσαρεστούσε καθόλου όσους ένιωθαν πως τίποτα κοινό δεν είχαν μ’ αυτούς». (2,3,12).

Σε τέτοιες περιπτώσεις αβέβαιων πολιτειακών αλλαγών, όταν κάποιος νιώθει ότι δεν κινδυνεύει, δεν αισθάνεται και καμία ανάγκη να ανακατευτεί, πολύ περισσότερο να διεκδικήσει, ακόμη κι όταν καταπατούνται και οι στοιχειώδεις πολιτειακές δεσμεύσεις: «Ενώ όμως εντολή τους ήταν να συντάξουν ένα σύνταγμα που θα ρύθμιζε τον πολιτικό βίο, όλο και ανέβαλλαν τη σύνταξη και τη δημοσίευσή του· στο μεταξύ συγκροτούσαν τη Βουλή και τις άλλες αρχές όπως ήθελαν αυτοί». (2,3,11).

Κι αυτός ακριβώς είναι ο τρόπος που κινούνται οι.....(Μνημονιακές δικτατορίες)· στελέχωση όλων των πολιτειακών οργάνων με πρόσωπα εμπιστοσύνης, κατάλυση κάθε συνταγματικής αρχής προς εξασφάλιση οποιασδήποτε αυθαιρεσίας και πολιτικές εξοντώσεις, οι οποίες  ξεκινούν πάντα από τις ομάδες που δε θα έχουν κανένα υποστηρικτή. Η ανοχή του κόσμου και η γενική σιωπή συμβάλλουν καθοριστικά προς την κατεύθυνση της αποχαλίνωσης.

Υπό αυτές τις συνθήκες, η βία, η τρομοκρατία και η ωμότητα μετατρέπονται σε μοναδική πολιτειακή εκδοχή. Οι τριάντα κατάφεραν να εξασφαλίσουν όλες τις προϋποθέσεις. Το μόνο που έλειπε ήταν η στρατιωτική ισχύς, που θα καθιστούσε αδύνατη κάθε απόπειρα αντίστασης: «Το πρώτο βήμα ήταν να στείλουν στη Λακεδαίμονα τον Αισχύνη και τον Αριστοτέλη, για να πείσουν το Λύσανδρο να ενεργήσει να τους δοθεί φρουρά – που υπόσχονταν να συντηρούν αυτοί – “ώσπου να βγάλουν από τη μέση τα κακά στοιχεία και να οργανώσουν το καθεστώς”. Εκείνος πείστηκε και φρόντισε να τους δώσουν τη φρουρά με τον Καλλίβιο για αρμοστή». (2,3,13-14).

Τώρα πια οι τύραννοι δεν έχουν να φοβηθούν τίποτε. Όποιος θέλει, ας αντιπαρατεθεί: «Μόλις οι Τριάντα πήραν τη φρουρά βάλθηκαν να καλοπιάνουν τον Καλλίβιο, για να εγκρίνει όλες τους τις πράξεις· αυτός πάλι τους έδινε στρατιώτες από τη φρουρά, που τους βοηθούσαν να συλλάβουν όποιους ήθελαν – όχι πια “κακά στοιχεία” κι ασήμαντα πρόσωπα, αλλ’ από δω και μπρος όποιον τους δημιουργούσε την υποψία ότι δε θ’ ανεχόταν τον παραγκωνισμό του κι ότι, αν δοκίμαζε ν’ αντιδράσει, θα ‘βρισκε πολλούς συμπαραστάτες». (2,3,14).

Δεν υπάρχει (Μνημονιακή δικτατορία) που να μην πολεμά τα «κακά στοιχεία». Δεν είναι μόνο τα προσχήματα που – αρχικά τουλάχιστον – όλοι οι δικτάτορες ενδιαφέρονται (μάταια) να κρατήσουν, αλλά και η καλλιέργεια του διχαστικού κλίματος που οπωσδήποτε θα τους ευνοήσει. 

Όταν ξεκαθαρίζεται ποιοι είναι οι εχθροί, όχι μόνο λουφάζουν όσοι θεωρούν ότι βρίσκονται εκτός κινδύνου, αλλά συσπειρώνονται κι εκείνοι που είναι επίσης αρνητικοί απέναντι σ’ αυτούς που στοχοποιούνται.

Σταδιακά ο κύκλος των εχθρών διευρύνεται. Τα πράγματα γίνονται εντελώς απροκάλυπτα. Κι αυτό είναι το σημείο, που οι ισορροπίες αποδεικνύονται εύθραυστες. Η δυσφορία του κόσμου μπορεί να γίνει ανεξέλεγκτη. Ενδέχεται οι δικτάτορες να διαφωνήσουν· να έρθουν σε ρήξη· να φαγωθούν και μεταξύ τους: «Τον πρώτο καιρό ο Κριτίας και ο Θηραμένης ήταν ομοϊδεάτες και φίλοι. Ο Κριτίας όμως […] είχε διάθεση να σκοτώσει πολύν κόσμο, ενώ ο Θηραμένης εναντιωνόταν, λέγοντας ότι δεν ήταν λογικό να θανατώνουν ανθρώπους μόνο και μόνο για το λόγο ότι τους τιμούσε ο λαός, έστω κι αν δεν πείραζαν σε τίποτε την αριστοκρατική τάξη» («καλούς καγαθούς» στο πρωτότυπο). (2,3,15).

Το βέβαιο είναι ότι μετά από λίγο καιρό ο κόσμος έδειχνε σημάδια ανησυχίας: «Καθώς πλήθαιναν οι άδικες εκτελέσεις, έγινε φανερό ότι πολλοί άρχισαν να συνεννοούνται αναμεταξύ τους και ν’ αναρωτιούνται πού πηγαίνει το καθεστώς». (2,3,17). 

Ο Θηραμένης καταλάβαινε καλά ότι με αυτές τις πρακτικές οι μέρες των Τριάντα ήταν μετρημένες. Βρέθηκε ακριβώς στην ίδια θέση που είχε βρεθεί και στην προηγούμενη απόπειρα πραξικοπήματος το 411 π.Χ. Τα σκληρά μέτρα και οι εκτελέσεις τότε είχαν προκαλέσει τη λαϊκή οργή, η οποία στο τέλος ξέσπασε ανεξέλεγκτα.

Ο Θηραμένης είχε μάθει ότι το μέγεθος της σκληρότητας πρέπει να βρίσκεται σε αναλογία με το μέγεθος της διαθέσιμης δύναμης. Αν οι αντίπαλες δυνάμεις είναι σε θέση να προκαλέσουν την ανατροπή δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τη μετριοπάθεια. Τη λαϊκή οργή ή θα την καταστείλει κανείς ή θα την μετριάσει. Και είναι προφανές ότι, αν δεν μπορεί το πρώτο, υποχρεούται να καταφύγει στο δεύτερο.

Αυτός είναι ο λόγος που ζητούσε να βάλουν κι άλλα πρόσωπα στην εξουσία. Ένα        (ολίγο από δημοκρατικό άνοιγμα) λειτουργεί πάντα καταπραϋντικά σ’ ένα λαό που υποφέρει. 

Το ζήτημα ήταν τόσο σαφές, που έγινε αντιληπτό και από τους άλλους του καθεστώτος: «Τότε ο Κριτίας κι άλλοι από τους Τριάντα, που είχαν αρχίσει να φοβούνται – κυρίως τον ίδιο το Θηραμένη, μην τυχόν συσπειρωθούν γύρω του οι πολίτες –, διάλεξαν τρεις χιλιάδες Αθηναίους, που θα μετείχαν, λέει, στην άσκηση της εξουσίας». (2,3,18).

Οι φόβοι των τυράννων για τη στάση του Θηραμένη κρίνονται δικαιολογημένοι, αφού και το 411 π. Χ., όταν διέκρινε το αδιέξοδο του τότε πραξικοπήματος, αποσχίστηκε, έκανε δριμύτατη κριτική και τελικά συσπείρωσε τον κόσμο για την ανατροπή του. Ακριβώς τα ίδια φαίνεται να κάνει και τώρα, καθώς διαβλέποντας και πάλι το αδιέξοδο προσπαθεί να αλλάξει στρατόπεδο. Γι’ αυτό και δεν έμεινε ικανοποιημένος ούτε με την πρόταση της συμμετοχής των τριών χιλιάδων Αθηναίων στη εξουσία: «Αλλά και σ’ αυτό αντιμίλησε ο Θηραμένης, λέγοντας ότι πρώτα πρώτα αυτός τουλάχιστον το βρίσκει παράλογο, αν θέλουν να μοιραστούν την εξουσία με τους καλύτερους πολίτες, να διαλέξουν ειδικά τρεις χιλιάδες, λες και ο αριθμός αυτός αντιπροσωπεύει αναγκαστικά τους ανθρώπους με υπόληψη, και ν’ αποκλείεται να μείναν έξω αξιόλογα πρόσωπα ή να περιλήφθηκαν παλιάνθρωποι». (2,3,19).

Ο Θηραμένης επικαλείται και πάλι το δημοκρατικό του προσωπείο. Κόπτεται για αξιοκρατία και αγωνιά μην τυχόν και βρεθούν αναξιόπιστοι σε θέσεις εξουσίας. Σαν να μην ήταν αυτός που έμεινε για μήνες στο Λύσανδρο αφήνοντας τους συμπολίτες του να λιμοκτονήσουν την περίοδο της πολιορκίας. Σαν να μην πρωταγωνίστησε στη ντροπιαστική δίκη και την εκτέλεση των στρατηγών, τότε που εγκαταλείφθηκαν οι ναυαγοί με δική του ευθύνη. Σαν να μη γνώριζε το χαρακτήρα και τις πεποιθήσεις του Κριτία, ο οποίος είχε εξοριστεί στο παρελθόν από τους δημοκρατικούς. Το ενδιαφέρον του για το ήθος των κυβερνώντων δεν μπορεί να πείσει.

Τα πραγματικά αίτια της μεταστροφής του αποκαλύπτονται στις συστάσεις που κάνει στους άλλους τυράννους: «”Έπειτα” είπε “διαπιστώνω ότι κάνουμε δύο τελείως αντιφατικά πράγματα – οργανώνουμε μια εξουσία που στηρίζεται στη βία, και που συνάμα έχει λιγότερη δύναμη απ’ αυτούς που εξουσιάζει”». (2,3,19).

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Θηραμένης είχε το χάρισμα να κοιτάει μπροστά. Αυτή του η δυνατότητα τον γλύτωσε πολλές φορές στο παρελθόν και τον έκανε να επιβιώσει σε μια πολιτική σκηνή, όπου παλιοί του συνεργάτες είχαν πολύ άσχημα ξεμπερδέματα. Αυτό ακριβώς συνέβαινε και τώρα. Οι εξελίξεις θα τον δικαιώσουν. Όμως, όταν κάποιος παίζει συνεχώς με τη φωτιά, στο τέλος θα φτάσει σε αδιέξοδο.

Οι συνθήκες για να εγκαταλείψει τους άλλους τυράννους δεν είναι ακόμη καθόλου ώριμες, αφού – προς το παρόν – δεν υπάρχει καμία ασφαλής εναλλακτική. Όσο για να τους πείσει να αλλάξουν στάση, είναι αδύνατο. Η επιλογή του ήταν να διαφοροποιείται όσο το δυνατό περισσότερο παραμένοντας, όμως, στη διακυβέρνηση. Αφήνοντας τον καιρό να περάσει και ζυγίζοντας τις εξελίξεις θα έβρισκε την κατάλληλη στιγμή να αλλάξει στρατόπεδο.

Στο μεταξύ το καθεστώς των Τριάντα είχε φτάσει στην πλήρη ασυδοσία. Αφού διάλεξαν τους τρεις χιλιάδες, που είχαν αποφασίσει, και συνέγραψαν τον κατάλογο των ανθρώπων του καθεστώτος, «έστειλαν τη φρουρά και τους οπαδούς τους να πάρουν τα όπλα ολωνών εκτός από τους Τρεις Χιλιάδες, να τα μεταφέρουν στην Ακρόπολη και να τα συγκεντρώσουν στο Ναό. Ύστερα απ’ αυτό θεώρησαν ότι ήταν πια ελεύθεροι να κάνουν ό,τι ήθελαν και σκότωσαν πολύν κόσμο – άλλους από προσωπικό μίσος κι άλλους για τις περιουσίες τους. Για να ‘χουν μάλιστα τα μέσα να συντηρούν τη φρουρά, αποφάσισαν να συλλάβουν ο καθένας από έναν μέτοικο, να τον εκτελέσουν και να δημεύσουν την περιουσία του». (2,3,20-21).

Ο Ξενοφώντας περιγράφει την πιο ανεξέλεγκτη εγκληματική δράση, που πλέον δεν έχει ούτε την ελάχιστη επίφαση πολιτικής. Ένα δίχως όρια πλιάτσικο, που παρίστανε τη διαχείριση της εξουσίας.

Φυσικά, ο Θηραμένης δεν είχε καμία ανάμειξη σε όλα αυτά. Συνέχισε να απέχει ελπίζοντας ότι θα μπορέσει να διασωθεί προστατεύοντας το όνομά του. Όχι μόνο αρνήθηκε να συλλάβει κανένα, αλλά επέκρινε έντονα τους ανθρώπους του καθεστώτος: «”Δεν το βρίσκω σωστό, τη στιγμή που λέμε ότι είμαστε οι εκλεκτοί, να φερόμαστε χειρότερα κι από τους παλιούς καταδότες. Εκείνοι έπαιρναν χρήματα από τα θύματά τους αλλά τ’ άφηναν τουλάχιστον να ζήσουν – κι εμείς θα σκοτώσουμε τόσους αθώους για να τους πάρουμε τα χρήματα; Δεν είναι τούτο πολύ πιο άδικο από το άλλο;”». (2,3,22-23).

 Ας πάμε τώρα να διαβάσουμε ένα απόσπασμα από τον Ξενοφώντα από το έργο του «Ιέρων» ή Τυραννικός, που αναλύει εξαιρετικά απλά και ουσιαστικά τον λόγο που κυβερνούν οι άδικοι και διώκονται οι δίκαιοι…

'' Χαλεπὸν δ’ ἐρῶ σοι καὶ ἄλλο πάθημα, ὦ Σιμωνίδη, τῶν τυράννων. γιγνώσκουσι μὲν γὰρ οὐδὲν ἧττον τῶν ἰδιωτῶν τοὺς ἀλκίμους τε καὶ σοφοὺς καὶ δικαίους. τούτους δ’ ἀντὶ τοῦ ἄγασθαι φοβοῦνται, τοὺς μὲν ἀνδρείους, μή τι τολμήσωσι τῆς ἐλευθερίας ἕνεκεν, τοὺς δὲ σοφούς, μή τι μηχανήσωνται, τοὺς δὲ δικαίους, μὴ ἐπιθυμήσῃ τὸ πλῆθος ὑπ’ αὐτῶν προστατεῖσθαι. ὅταν δὲ τοὺς τοιούτους διὰ τὸν φόβον ὑπεξαιρῶνται, τίνες ἄλλοι αὐτοῖς καταλείπονται χρῆσθαι ἀλλ’ ἢ οἱ ἄδικοί τε καὶ ἀκρατεῖς καὶ ἀνδραποδώδεις; οἱ μὲν ἄδικοι πιστευόμενοι, διότι φοβοῦνται ὥσπερ οἱ τύραννοι τὰς πόλεις μήποτε ἐλεύθεραι γενόμεναι ἐγκρατεῖς αὐτῶν γένωνται, οἱ δ’ἀκρατεῖς τῆς εἰς τὸ παρὸν ἐξουσίας ἕνεκα, οἱ δ’ ἀνδραποδώδεις, διότι οὐδ’ αὐτοὶ ἀξιοῦσιν ἐλεύθεροι εἶναι. χαλεπὸν οὖν καὶ τοῦτο τὸ πάθημα ἔμοιγε δοκεῖ εἶναι, τὸ ἄλλους μὲν ἡγεῖσθαι ἀγαθοὺς ἄνδρας, ἄλλοις δὲ χρῆσθαι ἀναγκάζεσθαι. ἔτι δὲ φιλόπολιν μὲν ἀνάγκη καὶ τὸν τύραννον εἶναι· ἄνευ γὰρ τῆς πόλεως οὔτ’ ἂν σῴζεσθαι δύναιτο οὔτ’ εὐδαιμονεῖν· ἡ δὲ τυραννὶς ἀναγκάζει καὶ ταῖς ἑαυτῶν πατρίσιν ἐνοχλεῖν. οὔτε γὰρ ἀλκίμους οὔτ’ εὐόπλους χαίρουσι τοὺς πολίτας παρασκευάζοντες, ἀλλὰ τοὺς ξένους δεινοτέρους τῶν πολιτῶν ποιοῦντες ἥδονται μᾶλλον καὶ τούτοις χρῶνται δορυφόροις. ἀλλὰ μὴν οὐδ’ ἂν εὐετηριῶν γενομένων ἀφθονία τῶν ἀγαθῶν γίγνηται, οὐδὲ τότε συγχαίρει ὁ τύραννος. ἐνδεεστέροις γὰρ οὖσι ταπεινοτέροις αὐτοῖς οἴονται χρῆσθαι.''  
                       ( ΞΕΝΟΦΩΝ : ''ΙΕΡΩΝ'' )

«Θα σου πω κι ένα άλλο από τα δυσάρεστα που παθαίνουν οι τύραννοι, Σιμωνίδη. Αυτοί, παρ’ όλο που αναγνωρίζουν τους γενναίους, τους σοφούς και τους δίκαιους όχι λιγότερο απ’ ότι οι ιδιώτες, τους φοβούνται μάλλον παρά τους θαυμάζουν. Τους ανδρείους, μήπως και τολμήσουν κάτι για χάρη της ελευθερίας· τους σοφούς μήπως και μηχανευτούν κάτι· τους δίκαιους, μήπως τους θελήσει το πλήθος για κυβερνήτες του. Κι όταν οι τύραννοι από το φόβο τους τούς ξεπαστρέψουν αυτούς, ποιοι άλλοι θα τους μείνουν για να τους χρησιμοποιούν εκτός από τους άδικους, τους έκλυτους και τους δουλοπρεπείς; Τους άδικους τους εμπιστεύονται, γιατί κι αυτοί φοβούνται, όπως οι τύραννοι, μήπως η πόλη κάποια μέρα γίνει ελεύθερη και ασκήσει πάνω τους την εξουσία της· τους έκλυτους εξαιτίας της ελευθερίας δράσης που έχουν προς το παρόν και τους δουλοπρεπείς, επειδή αυτοί δεν έχουν καμιά αξίωση να είναι ελεύθεροι. Μου φαίνεται λοιπόν δυσάρεστο κι αυτό το πάθημα: άλλους να θεωρείς χρηστούς άνδρες κι άλλους να είσαι αναγκασμένος να χρησιμοποιείς. Επιπλέον, ο τύραννος είναι αναγκασμένος να αγαπά την πόλη του· γιατί χωρίς αυτή δεν μπορεί ούτε να υπάρχει ούτε να ευτυχεί· η τυραννία όμως αναγκάζει τους τυράννους να εγκαλούν την ίδια την πατρίδα τους. Γιατί, δεν χαίρονται κάνοντας τους πολίτες πιο γενναίους ή εξοπλίζοντας τους καλύτερα αλλά ευχαριστιούνται περισσότερο καθιστώντας τους ξένους ισχυρότερους για να τους χρησιμοποιούν μετά ως φρουρούς τους. Ακόμη κι όταν έρχονται καλές χρονιές για τις σοδειές και υπάρχει αφθονία αγαθών, ούτε τότε χαίρεται ο τύραννος· γιατί πιστεύει πως όσο πιο φτωχοί είναι οι άνθρωποι τόσο πιο υποταγμένοι είναι ώστε να τους χρησιμοποιεί.»                                         ( Μτφρ. Λ. Τρουλινού )

ΠΟΣΕΣ  ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ  ΜΠΟΡΕΙ  ΝΑ  ΔΙΑΚΡΙΝΕΙ  ΚΑΝΕΙΣ  ΜΕΤΑ  ΑΠΟ  ΔΥΟΜΙΣΗ  ΧΙΛΙΑΔΕΣ  ΧΡΟΝΙΑ  ΤΥΡΑΝΙΑΣ ???

ΚΑΤΑ  ΚΑΠΟΙΟΥΣ  ΕΙΝΑΙ  (ΟΠΩΣ  ΛΕΝΕ ) ΑΝΩΦΕΛΟ  ΝΑ  ΜΕΛΕΤΑ  ΚΑΝΕΙΣ  ΑΡΧΑΙΑ  ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ  ΔΕΝ  ΠΡΕΠΕΙ  ΝΑ  ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΙ  ΣΤΑ  ΣΧΟΛΕΙΑ.......
ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ  ΟΜΩΣ  Ο  ΦΟΒΟΣ  ΤΟΥΣ,  ΜΗΠΩΣ  ΚΑΙ  ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ  ΟΙ  ΠΟΛΙΤΕΣ  ΠΟΙΟ  ΚΑΘΕΣΤΩΣ  ΤΟΥΣ  ΒΑΡΑΙΝΕΙ  ΚΑΙ  ΕΝΩΘΟΥΝ  ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ  ΔΙΧΩΣ  ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥΣ, ΕΙΝΑΙ  ΑΥΤΟ  ΠΟΥ  ΤΟΥΣ  ΕΝΟΧΛΕΙ  ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ......

ΣΚΟΠΟΣ  ΤΟΥΣ  ΠΑΝΤΑ  ΗΤΑΝ  ΝΑ  ΑΦΑΝΙΣΟΥΝ  ΚΑΘΕ  ΤΙ  ΕΛΛΗΝΙΚΟ,  (ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ΒΕΒΑΙΑ  ΓΙΑ  ΤΟΝ  ΕΑΥΤΟΝ  ΤΟΥΣ  ΑΥΤΗΝ  ΤΗΝ  ΓΝΩΣΗ ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΝΤΑΣ  ΤΗΝ  ΑΠΟ  ΤΟΥΣ  ΕΛΛΗΝΕΣ ) ΩΣΤΕ  ΝΑ  ΓΙΝΟΝΤΑΙ  ΥΠΟΧΕΙΡΙΑ  ΟΙ  ΠΟΛΙΤΕΣ ΛΟΥΦΑΖΟΝΤΑΣ  ΣΤΗΝ  ΑΓΝΟΙΑ  ΚΑΙ  ΤΟΝ  ΦΟΒΟ  ΜΗΝ  ΧΑΣΟΥΝ  ΤΑ  ΗΔΗ  ΥΠΑΡΧΟΝΤΑ (ΨΙΧΟΥΛΑ),  ΑΓΝΟΟΝΤΑΣ ΤΟ  ΜΕΓΑΛΕΙΟ  ΤΗΣ  ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ  ΚΑΙ  ΤΟΥ  ΦΩΤΕΙΝΟΥ  ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΤΩΝ  ΠΡΟΓΟΝΩΝ  ΤΟΥΣ ΚΑΙ  ΘΕΛΗΣΟΥΝ  ΝΑ  ΤΟΝ  ΑΝΑΖΗΤΗΣΟΥΝ......

ΚΑΤΙ  ΠΟΥ  ΔΕΝ  ΜΠΟΡΕΙ  ΝΑ  ΔΙΑΡΚΕΣΕΙ  ΓΙΑ  ΠΑΝΤΑ  ΕΙΝΑΙ  ΣΙΓΟΥΡΑ  Η  ΤΥΡΑΝΙΑ.....

ΓΙΑΤΙ  ΤΟ  ΜΥΑΛΟ  ΜΠΟΡΕΙ  ΝΑ  ΓΑΛΟΥΧΗΘΕΙ  ΜΕ  ΤΗΝ  ΠΑΡΑ-ΠΑΙΔΕΙΑ  ΑΛΛΑ  Η  ΨΥΧΗ  ΤΟΥ  ΕΛΛΗΝΑ  ΠΟΤΕ !!!

ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ ?

ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ (ΤτΕ ) 

ΔΕΙΤΕ  ΤΟ  ΒΙΝΤΕΟ  ΕΔΩ: https://www.youtube.com/watch?v=t-eqaK1e8xs&feature=youtu.be

Ως Έλληνες πολίτες έχουμε το δικαίωμα να ενημερωθούμε για ένα ζήτημα το οποίο αποτέλεσε στην σύγχρονη ιστορία κορυφαίο αντικείμενο διαπραγμάτευσης μεταξύ των ανεξάρτητων κρατών και του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
– Στις 18/12/2012 η Ελληνική Κυβέρνηση υπερψήφισε νομοσχέδιο στον οποίο συμπεριλαμβάνονταν και η επέκταση της άδειας λειτουργίας της ΤτΕ κατά 30 χρόνια έως και το 2050. Με το νομοσχέδιο επεκτάθηκε κατά 30 χρόνια και η μονοπωλιακή παραχώρηση του εκδοτικού προνομίου εκτύπωσης χαρτονομισμάτων. Από την αρχή της κρίσης έως και σήμερα μεσολάβησαν νομοσχέδια και αποφάσεις τα οποία τουλάχιστον ελέγχονται ως προς την νομιμότητα τους. 

Δεδομένου 
1ον) ότι η Τράπεζα της Ελλάδος είναι ιδιωτική επιχείρηση, 
2ον) του ρόλου της Τραπέζης της Ελλάδος στις υπογραφές των μνημονίων και της ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής  
3ον) του εποπτικού της ρόλου και 
4ον) της υφιστάμενης οικονομικής κρίσης τίθενται εύλογα ερωτήματα για τα κίνητρα και το όφελος που προκύπτει για την Ελληνική Δημοκρατία από αυτή την επιλογή. Ως Έλληνες πολίτες έχουμε το αναφαίρετο δικαίωμα να ενημερωθούμε για ένα ζήτημα το οποίο αποτέλεσε στην σύγχρονη ιστορία κορυφαίο αντικείμενο διαπραγμάτευσης μεταξύ των ανεξάρτητων κρατών και του χρηματοπιστωτικού συστήματος. 

ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ 

Η Τράπεζα της Ελλάδος ιδρύθηκε με Πρωτόκολλο της Γενεύης το 1927 (ΦΕΚ Α’298/7/12/1927) που παράρτημά του αποτέλεσε και η καταστατική πράξη ίδρυσης της ΤτΕ.
Το Πρωτόκολλο, με την σύμφωνη γνώμη της Διεθνούς Οικονομικής Επιτροπής, ήταν μία σύμβαση δανεισμού ύψους ονομαστικής αξίας £9.000.000 Στερλινών που είχε την εγγύηση της Κοινωνίας των Εθνών.

Τα ένα τρίτο του δανείου θα χρησιμοποιούνταν για την δημιουργία της Τραπέζης της Ελλάδος, ένα τρίτο για την εξυπηρέτηση ελλειμμάτων του προϋπολογισμού και ένα τρίτο για την αποκατάσταση των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής.

Το μέρος του Σταθεροποιητικού & Προσφυγικού δανείου που αφορούσε την χρηματοδότηση της ίδρυσης της ΤτΕ, διάρκειας 40 ετών, καλύφθηκε επιτυχώς στις 01.02.1928 με δημόσια εγγραφή. Το ομολογιακό δάνειο εκδόθηκε στο 91% της ονομαστικής αξίας με ονομαστικό επιτόκιο 6%. Σύμφωνα με την Ετήσια Έκθεση του Συμβουλίου Ξένων Ομολογιούχων του Λονδίνου (Council of the Corporation of Foreign Bondholders) το 1928 , το δάνειο εκδόθηκε από τους οίκους Hambros Bank και Erlanger (£4.070.960) στις αγορές του Λονδίνου, του Μιλάνου και της Στοκχόλμης, και σύμφωνα με την Wall Street Journal(31.01.1928) ($15.000.000 @ $5 / £1) στην Νέα Υόρκη, και ($2.000.000 @ $5 / £1) στην Ελβετία από τους οίκους Speyer & Co και την National City Co ofNew York (την σημερινή Citybank).
(Σημειώνεται ότι η Hambro Bank, της δανικής οικογένειας Hambro, έπαιξε άκρως σημαντικό ρόλο στην οικονομική και πολιτική ζωή της Ελλάδας μέσω του δανεισμού του ελληνικού κράτους στα χρόνια μετά την επανάσταση.)
Σύμφωνα με τους όρους του δανείου η Ελληνική Κυβέρνηση θα καλούσε τους αναδόχους να καταβάλουν για λογαριασμό του Ελληνικού Δημοσίου τα αντληθέντα κεφάλαια σε ειδικό λογαριασμό στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας (ΕΤΕ).
Η ΕΤΕ θα αναλάμβανε να καλύψει το αρχικό μετοχικό κεφάλαιο της ΤτΕ εξ’ ολοκλήρου το οποίο και θα διέθετε σε τρείς ισόποσες δημόσιες εγγραφές με δικαιώματα προτίμησης τουλάχιστον για το 50% της εκάστοτε εγγραφής για τους παλαιούς μετόχους της Εθνικής. (ΦΕΚ Α’246/1927).

Στις 12.6.1930 η ΤτΕ εισήχθη στο χρηματιστήριο και οι μέτοχοι αγνοούνται έως και σήμερα. Το δε Ελληνικό Δημόσιο θα κατέβαλλε την εις χρυσό(!) αξία του συναφθέντος δανείου ύψους £3.000.000 εξοφλώντας ισόποσο δημόσιο χρέος. [Δανείστηκε το ελληνικό κράτος τραπεζογραμμάτια στερλίνας και δολαρίου τα οποία όφειλε να καταβάλει στην ΤτΕ σε χρυσό!!] Η ΤτΕ άρχισε επισήμως να λειτουργεί στις 15.05.1928.

Η Wall Street Journal (14.06.1928) αναφέρει ότι η «1η  δημόσια προσφορά για την ΤτΕ είχε υπερκαλυφθεί εκτός από 20000 μετοχές οι οποίες κρατήθηκαν για τους μετόχους της ΕΤΕ.»

Σύμφωνα με το Πρωτόκολλο της Γενεύης, στην ΤτΕ της Ελλάδος θα μεταβιβάζονταν από την ΕΤΕ ο χρυσός, εις χρυσόν ομολογίες του ελληνικού κράτους, ο άργυρος και τα δάνεια του ελληνικού κράτους, καθώς και όλες οι καταθέσεις του ελληνικού δημοσίου και των δημοσίων επιχειρήσεων, οι καταθέσεις της Διεθνούς Οικονομικής Επιτροπής καθώς και άλλα στοιχεία ενεργητικού.

Στην ΤτΕ μεταβιβάστηκε και το εκδοτικό προνόμιο από την ΕΤΕ.
Να σημειώσουμε ότι η Εθνική Τράπεζα είχε συσταθεί το 1841(ΦΕΚ Α’ 6/1841) πάλι για διαχειρισθεί δάνεια με εγγύηση τότε την δημόσια περιουσία. Αργότερα η πτώχευση του 1897 οδήγησε στο Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο (ΦΕΚ Α’ 98-1898). (Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι είχε συσταθεί μία Εταιρεία Διαχείρισης των Ειδών Μονοπωλίου του Ελληνικού Δημοσίου (ΕΔΕΜΕΔ- τον ρόλο αυτό παίζει το ΤΑΙΠΕΔ σήμερα) όπου καταβάλλονταν οι εισπράξεις από μία σειρά από φόρους του Ελληνικού Δημοσίου για να εξοφληθούν τα δάνεια που πήραμε από το 1823 συν όσα μεσολάβησαν μέχρι και την πτώχευση του 1897!
 Η τελευταία σύμβαση ανανέωσης της ΕΔΕΜΕΔ υπογράφηκε το 1981 [μετά 90 χρόνια!] με το Προεδρικό Διάταγμα 976/1981 ΦΕΚ Α 245/1981).
Το Πρωτόκολλο της Γενεύης προέβλεπε ότι η ΤτΕ θα είχε το εκδοτικό προνόμιο έως το 1960 και η άδεια λειτουργίας θα έληγε το 1970. [Εξ’ άλλου η διάρκεια του δανείου ήταν 40 έτη]
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας το 1927 που εξέδωσε το διάταγμα ήταν ο Παύλος Κουντουριώτης, εγγονός του Γεωργίου Κουντουριώτη ο οποίος ως προσωρινός διοικητής της Ελλάδας το 1824-1825 ανέλαβε τα περίφημα δάνεια της ανεξαρτησίας.
Το 1960 ο πρωθυπουργός της Ελλάδος Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν κατήγγειλε το εκδοτικό προνόμιο της ΤτΕ με αποτέλεσμα αυτό να ανανεωθεί αυτοδικαίως.
Το 1970 ο δικτάτορας Παπαδόπουλος ανανέωσε την άδεια λειτουργίας της ΤτΕ για άλλα 30 χρόνια έως το 2000 (ΝΔ 413/22.01.1970).
Το 1992 επί πρωθυπουργίας Κωνσταντίνου Μητσοτάκη η άδεια λειτουργίας παρατάθηκε έως το 2020 (νόμος 2010/14.02.1992).
Μετά την υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ και από το 1994 απαγορεύτηκε στην ΤτΕ να δανείζει απευθείας το ελληνικό δημόσιο (νόμος 2275/29.12.1994) ενώ από το 2001 η ΤτΕ αποτελεί μέλος του ευρωσυστήματος και το ελληνικό κράτος έχει απωλέσει την δυνατότητα να ασκεί νομισματική πολιτική.

Το 2012 η άδεια λειτουργίας της ΤτΕ επεκτάθηκε για άλλα 30 χρόνια έως το 2050. 


Εάν ανατρέξουμε πίσω στην ιστορία είναι περίεργη η σύμπτωση ότι από την ίδρυση της και 2-3 χρόνια πριν την κάθε ανανέωση στην Ελλάδα επικρατεί ένα πολιτικό πανδαιμόνιο.
Των κυβερνήσεως που παρέτειναν το εκδοτικό προνόμιο προηγήθηκαν δύο φορές κυβερνήσεις συνεργασίας με πρωθυπουργό πρώην διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας (Κυβερνήσεις Ζολώτα 1990 – Παπαδήμου 2012) και μία φορά δικτατορία. Ας στοχαστεί με περίσκεψη ο κάθε Έλληνας πώς πραγματικά γεννήθηκε το σύγχρονο ελληνικό κράτος

Η ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ & ΑΛΛΕΣ ΣΥΜΠΤΩΣΕΙΣ

8/5/2010  Ο Υπουργός Οικονομικών εκπροσωπώντας την Ελληνική Δημοκρατία ως Δανειολήπτη Γιώργος Παπακωνσταντίνου και ο Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος Γιώργος Προβόπουλος ως αντιπρόσωπος του Δανειολήπτη υπογράφουν την «Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης« (Σ.Δ.Δ) και με τις χώρες του ευρώ [Την Γερμανία εκπροσώπησε η τράπεζα KfW] και τον «Διακανονισμό Χρηματοδότησης Αμέσου Ετοιμότητος» με το ΔΝΤ. [Οι δύο αυτές συμβάσεις είναι το Μνημόνιο] Το άρθρο 10 του προοιμίου της Σ.Δ.Δ αναφέρει: «Η Ελλάδα έχει ορίσει την Τράπεζα της Ελλάδας ως αντιπρόσωπό της για τους σκοπούς της παρούσας Σύμβασης.»
Στο άρθρο 4.2 (δ) της Σ.Δ.Δ αναφέρει ότι ο Δανειολήπτης υποχρεούται «να συμμορφώνεται πλήρως με τους ισχύοντες νόμους, που θα ήταν δυνατόν να επηρεάσουν την ικανότητά του για την εφαρμογή της παρούσας Σύμβασης. »

11/11/2011 Μετά από ταραχώδεις διαβουλεύσεις αναλαμβάνει καθήκοντα Πρωθυπουργού ο Λουκάς Παπαδήμος, ο οποίος έχει, μεταξύ άλλων, διατελέσει Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας (ΤτΕ) από το 1994 έως το 2002 και Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) από το 2002 έως το 2010.

12/2/2012 Ψηφίζεται από το Ελληνικό Κοινοβούλιο το 2ο Μνημόνιο. και δημοσιεύεται στο ΦΕΚ Α΄28 14.02.2012.

24/2/2012  Η ΕΚΤ αναστέλλει την αποδοχή Ελληνικών ομολόγων ως ενέχυρου για την παροχή ρευστότητας στα πλαίσια του πρώτου PSI.

8/3/2012   Η Ελληνική Κυβέρνηση ανακοινώνει την επιτυχή ολοκλήρωση του πρώτου PSI. Τα ελληνικά ομόλογα γίνονται και πάλι αποδεκτά από την ΕΚΤ.

15/3/2012 Μία περίεργη ιστορία από τον οικονομολόγο Johan van Overtveldt εμφανίζεται. Ένας πληροφοριοδότης, στέλεχος της ΤτΕ, καταγγέλλει ότι η ΤτΕ τυπώνει ευρώ χρησιμοποιώντας τον μηχανισμό ELA για να παράσχει ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες. [Βάσει του καταστατικού της, άρθ.22 παρ.4, ο Διοικητής, ο Υποδιοικητής και τα Στελέχη της ΤτΕ είναι υποχρεωμένα να τηρούν εχεμύθεια για τις υποθέσεις της ΤτΕ. Επίσης απαλλάσσονται των καθηκόντων τους εάν βρεθούν να υποπέσουν σε βαρύ παράπτωμα αποκαλύπτοντας μυστικά της τράπεζας. (Άρθ. 24)]

30/3/2012 Ανακοινώνεται πρόσκληση για την Γενική Συνέλευση της ΤτΕ με ημερομηνία 24/4/2012. Στα θέματα μεταξύ άλλων συμπεριλαμβάνονται:

 1. Η τροποποίηση του Καταστατικού και μεταξύ άλλων του Άρθρου 1 για την επέκταση της διάρκειας της ΤτΕ κατά 30 χρόνια έως το 31/12/2050. [Αυτό αφορά ουσιαστικά την μονοπωλιακή εκχώρηση του εκδοτικού δικαιώματος της ΤτΕ]

2. Η εκλογή της KPMG Ορκωτοί Ελεγκτές ΑΕ, η οποία και επελέγη μετά από ανοικτό δημόσιο διαγωνισμό, ως νέου ελεγκτή για την χρήση του 2012. [Στην χρήση 2008, 2009, 2010, 2011 ελεγκτής ήταν η εταιρεία συμβούλων Ernst & Young]

5/4/2012 Η Τράπεζα της Ελλάδας αποστέλλει στην ΕΚΤ αίτημα για γνωμοδότηση όσον αφορά τις προτεινόμενες αλλαγές του καταστατικού της όπως προκύπτει από την ανακοίνωση της ΕΚΤ στις 16/4/2012.

11/4/2012 Προκηρύσσονται εκλογές για τις 6 Μαΐου 2012.

16/4/2012 Η ΕΚΤ με την γνωμοδότησή της αποδέχεται τις από 5/4 εισηγήσεις της ΤτΕ για τις αλλαγές του καταστατικού της.

19/4/2012 Δημοσιεύεται στο ΦΕΚ 94 Α/19/4/2012 Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που ρυθμίζει α θέματα κεφαλαιακής ενίσχυσης των πιστωτικών ιδρυμάτων. Το άρθρο 2 αναφέρει:

To άρθρο 9 του ν.3959/2011 (Α’93) δεν εφαρμόζεται σε συγκεντρώσεις επιχειρήσεων που προκύπτουν κατά την εφαρμογή του παρόντος άρθρου. Το κύρος των δικαιοπραξιών που καταρτίζονται κατ’ εφαρμογή του παρόντος άρθρου εξαρτάται από την απόφαση της Επιτροπής Ανταγωνισμού που εκδίδεται κατά το πρώτο εδάφιο της παραγράφου 6 του άρθρου 8 του ως άνω νόμου, εντός τριάντα ημερών από τη γνωστοποίηση της συγκέντρωσης. Σε περίπτωση άπρακτης παρόδου της παραπάνω προθεσμίας εφαρμόζεται αναλόγως το τρίτο εδάφιο της παραγράφου 6 του άρθρου 8 του ν.3959/2011

Ο ν.3959/2011 (ΦΕΚ 93 Α 20/4/2011) αφορά την προστασία του ελεύθερου ανταγωνισμού. Το άρθρο 9 αφορά την αναστολή της πραγματοποίησης συγκέντρωσης [π.χ συγχώνευση, εξαγορά, εξαγορά με δημόσια προσφορά] όταν προκύπτει θέμα εναρμονισμένων πρακτικών και καταχρηστικής εκμετάλλευσης δεσπόζουσας θέσης στην αγορά όπως προκύπτει από τα άρθρα 2 & 3 του ίδιου νόμου. [Δηλαδή η κυβέρνηση καταργεί τις διατάξεις για τον ανταγωνισμό μεταξύ των πιστωτικών ιδρυμάτων!!!!!!] Στην παράγραφο 6 του άρθρου 8 ορίζονται 90 ημέρες για την έκδοση απόφασης για θέματα συγκέντρωσης από την Επιτροπή Ανταγωνισμού και το τρίτο εδάφιο αναφέρει ότι μετά την πάροδο των 90 ημερών χωρίς την έκδοση απόφασης τότε θεωρείται ότι η συγκέντρωση έχει εγκριθεί εκ μέρους της Επιτροπής Ανταγωνισμού!

24/4/2012 Η γενική συνέλευση της ΤτΕ αποφασίζει την παράταση της άδειας της κατά 30 χρόνια. Η ΤτΕ εκδίδει και δελτίο τύπου το οποίο αναφέρει ότι οι αλλαγές που προτείνονται «αποτελούν, άλλωστε, εκπλήρωση υποχρεώσεων της Ελληνικής Δημοκρατίας προβλεπόμενων στο Παράρτημα ν.4046/2012 με τίτλο «Μνημόνιο Οικονομικής και Χρηματοπιστωτικής Πολιτικής»». Στην ίδια ανακοίνωση ακολουθεί «Περαιτέρω, παρατείνεται έγκαιρα, όπως γίνεται πάντοτε, η διάρκεια της Τράπεζας και ρυθμίζεται ειδικότερα η μακροπροληπτική αρμοδιότητα της Τράπεζας σύμφωνα με τη σχετική Σύσταση ΕΣΣΚ/2011/3» [ΕΣΣΚ=Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Συστημικού Κινδύνου]

6/5/2012 Οι εκλογές που διεξήχθησαν δεν οδηγούν στην δημιουργία νέας κυβέρνησης. 16/5/2012 Παραιτείται ο Πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος. Πρωθυπουργός αναλαμβάνει ο Παναγιώτης Πικραμένος.

19/5/2012 Προκηρύσσονται νέες εκλογές για τις 17/6/2012

17/6/2012 Οι εκλογές οδηγούν στην δημιουργία της τρικομματικής κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ

21/6/2012 Ορκίζεται η νέα κυβέρνηση. Υφυπουργός οικονομικών αναλαμβάνει ο Γιώργος Μαυραγάνης (πρώην partner της KPMG Greece-Tax and Audit). Από τον Ιούνιο έως τον Δεκέμβριο κορυφώνεται η συζήτηση για την βιωσιμότητα του χρέους και ο «κίνδυνος» εξόδου από το ευρώ

20/7/2012 Η ΕΚΤ αναστέλλει για τρίτη φορά το 2012 την αποδοχή ελληνικών ομολόγων ως ενέχυρου για την παροχή ρευστότητας.

27/7/2012 Η ΤτΕ εκδίδει Εντολή Μεταβίβασης της Αγροτικής Τράπεζας στην Τράπεζα Πειραιώς αφού λαμβάνει υπ’ όψιν της όλες τις αποφάσεις που προηγήθηκαν εκείνη την ημέρα από τα εμπλεκόμενα μέρη: [εκπληκτικό το πόσα όργανα, υπηρεσίες και εταιρείες συνεδρίασαν την ίδια ημέρα]
1. Την απόφαση της Επιτροπής Πιστωτικών και Ασφαλιστικών Θεμάτων (ΤτΕ)46/27.7.2012 για την ανάκληση της άδειας λειτουργίας της ΑΤΕ και την εκκαθάριση της.
2. Την από 27.7.2012 επιστολή του ΔΣ του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας ότι εγκρίνει μετά από την συνεδρίαση του στις 27.7.2012 την από 9.7.2012 δεσμευτική προσφορά της Τράπεζας Πειραιώς για την απόκτηση της ΑΤΕ.
3. Την έγγραφη προσφορά που υποβλήθηκε την 27.7.2012 στο πλαίσιο της άτυπης διαδικασίας υποβολής προσφορών [!!!] που έλαβε χώρα ενώπιων της Επιτροπής Μέτρων Εξυγίανσης για την απόκτηση περιουσιακών στοιχείων του σε ειδική εκκαθάριση πιστωτικού ιδρύματος με την επωνυμία ΑΤΕ
4. Την από 27.7.2012 δήλωση της Τράπεζας Πειραιώς ότι συναινεί στην παρούσα απόφαση
5. Το από 27.7.2012 σχετικό εισηγητικό σημείωμα της Μονάδας Εξυγίανσης Πιστωτικών Ιδρυμάτων της ΤτΕ.
6. Επίσης την ίδια ημέρα υπογράφηκε η Σύμβαση Μεταβίβασης μεταξύ της Τράπεζας Πειραιώς και της ΑΤΕ.

20/09/2012 Δημοσιεύεται στο ΦΕΚ Α’180/20.09.2012 ο νόμος 4079 που κυρώνει την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που ακυρώνει τον ελεύθερο ανταγωνισμό στην τραπεζική αγορά.

10/10/2012 Με τη απόφαση 542/VII/2012[12] που ελήφθη στην συνεδρίαση της Επιτροπής Ανταγωνισμού εγκρίνεται η μεταβίβαση της ΑΤΕ στην Πειραιώς αφού λαμβάνει υπ’ όψιν την από 19.4.2012 Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου και γνωστοποιεί ότι η συναλλαγή έχει ολοκληρωθεί από 27.7.2012.

26/11/2012 Κατατίθεται στην βουλή προς συζήτηση το νομοσχέδιο 4099 που αφορά τις ΟΣΕΚΑ και τις ΑΕΔΑΚ καθώς και την Ευρωπαϊκή Συνεταιριστική Εταιρεία, κανονισμούς προστασίας του ευρώ και άλλες διατάξεις. Στις άλλες διατάξεις συμπεριλαμβάνεται:

Το άρθρο 165 παράγραφος 7 αναφέρει 

165§7 Κυρώνεται, σύμφωνα με το άρθρο 7 του κυρωμένου με το ν.3424/1927 (Α’ 298) Καταστατικού της Τράπεζας της Ελλάδος, η από 24 Απριλίου 2012 απόφαση της 79ης Ετήσιας Τακτικής Γενικής Συνέλευσης των Μετόχων της Τράπεζας της Ελλάδος, περί τροποποίησης άρθρων του Καταστατικού της ίδιας Τράπεζας, το κείμενο της οποίας έχει ως εξής:
α) Στο άρθρο 1 οι λέξεις «31 Δεκεμβρίου 2020» αντικαθίστανται ως εξής: «31 Δεκεμβρίου 2050 [Το άρθρο 7 του Καταστατικού της ΤτΕ αναφέρει: «Το παρόν Καταστατικόν δύναται να τροποποιηθή δι’ αποφάσεως της Γενικής Συνελεύσεως των Μετόχων, κυρούμενης δια νόμον» Το άρθρο 72 αναφέρει: «Αι διατάξεις περί των Ανωνύμων Εταιρειών και Τραπεζών νόμων, δεν έχουσιν εφαρμογήν επί της Τραπέζης της Ελλάδος, εφ’ όσον αντιβαίνουσι προς το παρόν Καταστατικόν.
 Δηλαδή, η Γενική Συνέλευση μίας ιδιωτικής εταιρίας μπορεί Kαι να νομοθετεί Kαι να μην υπόκειται στους νόμους που ισχύουν για τις άλλες εταιρίες!!!! 

Στην Έκθεση ΑξιοΑ. λόγησης του Υπουργείου Οικονομικών αναφέρεται: 

1. Σελ. 208 Με τα άρθρα 164-167 του Μέρους ΣΤ’ ρυθμίζονται επιμέρους θέματα [!!!!!!] αρμοδιότητας του Υπουργείου Οικονομικών,…….

2. Σελ. 229 Β. Αξιολόγηση Άλλων Διατάξεων [Ο νομοθέτης ζητά] 11.1 Περιγράψτε χωριστά και αναλυτικά το πρόβλημα που καλείται να αντιμετωπίσει κάθε μία «άλλη διάταξη» που περιλαμβάνεται στο προτεινόμενο σχέδιο νόμου: [Και το υπουργείο αναφέρει]
Άρθρα 164-165: Προκειμένου να ολοκληρωθεί η ανακεφαλαιοποίηση και προκειμένου το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας να διασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία του είναι αναγκαίες ρυθμίσεις νομοτεχνικής φύσεως, αναφορικά με τις αρμοδιότητες της Τραπέζης της Ελλάδος…….
[Ουδεμία αναφορά στο πρόβλημα που αντιμετωπίζει το άρθρο 165 παράγραφος 7. Η μονοπωλιακή επέκταση του εκδοτικού προνομίου της ΤτΕ για άλλα 30 χρόνια είναι ρύθμιση νομοτεχνικής φύσεως!!!!!!!!!!]

3. Σελ. 230 [Ο νομοθέτης ζητά] 11.2 Περιγράψτε χωριστά και αναλυτικά του λόγους για τους οποίους κάθε «άλλη διάταξη» είναι αναγκαία και κατάλληλη να αντιμετωπίσει το αντίστοιχο πρόβλημα: [Το υπουργείο αναφέρει]
Άρθρο 165: Με τις προτεινόμενες ρυθμίσεις των  ν.3601/2007,   ν.3867/2010,   ν.4079/2012, βελτιώνονται τεχνικές λεπτομέρειες του πλαισίου εξυγίανσης των πιστωτικών ιδρυμάτων. [Ουδεμία αναφορά γίνεται στην αναγκαιότητα τροποποίησης του ν.3424/1927΄όπως αναφέρεται στο άρθρο 165 παράγραφος 7!!!!!!!!] 

4. Σελ. 231 [Ο νομοθέτης ζητά] 11.3 Αναφέρατε χωριστά για κάθε μία «άλλη διάταξη» τους λόγους για τους οποίους έχει συμπεριληφθεί στο συγκεκριμένο σχέδιο νόμου. [Το υπουργείο αναφέρει] Άρθρο 164-165 Με τις προτεινόμενες διατάξεις εξυπηρετείται η σταθερότητα του συστήματος, οπότε εάν τα οικονομικά μεγέθη του πιστωτικού ιδρύματος δεν εξελίσσονται ικανοποιητικά, οι ομολογίες του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα μετατρέπονται υποχρεωτικά σε κοινό μετοχικό κεφάλαιο διασφαλίζοντας την ποιότητα των βασικών ιδίων κεφαλαίων………… Η προτεινόμενη ρύθμιση συνδυάζει ορισμένα στοιχεία της ανακεφαλαιοποίησης που χρησιμοποιήθηκαν στην Πορτογαλία (υπό αίρεση μετατρέψιμες ομολογίες) και στην Κύπρο (τίτλοι παραστατικοί δικαιωμάτων απόκτησης μετοχών. [Ουδεμία αναφορά στον λόγο γιατί συμπεριλήφθηκε το άρθρο 165 παράγραφος 7 στο νομοσχέδιο] 

5. Σελ. 231 [Ο νομοθέτης ζητά] 11.4 Αναφέρατε χωριστά και αναλυτικά τις αναμενόμενες συνέπειες κάθε μίας «άλλης διάταξης», συμπεριλαμβανομένων των συνεπειών στην ελληνική οικονομία, την κοινωνία και τους πολίτες και στο φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον. {Το υπουργείο αναφέρει] Άρθρο 164-165 Αναφέρονται αποκλειστικά στα πιστωτικά ιδρύματα που έχουν αξιολογηθεί ως βιώσιμα από την Τράπεζα της Ελλάδος. Παράλληλα γίνονται ορισμένες οργανωτικές αλλαγές στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. [Δηλαδή η επέκταση της άδειας λειτουργίας της ΤτΕ για 30 χρόνια δεν έχει αξιολογηθεί εάν έχει κάποια συνέπεια, θετική ή αρνητική, στην οικονομία και στην κοινωνία, εκτός και εάν με την παρούσα διατύπωση στα πιστωτικά ιδρύματα συμπεριλαμβάνεται και η ίδια η ΤτΕ οπότε η Γενική Συνέλευση στις 24.4.2012 την αυτοαξιολόγησε ως βιώσιμη!!!!!!]

6. Σελ. 232 Ο νομοθέτης ζητά να αναφερθούν επιγραμματικά τα μέρη που εκλήθησαν για διαβούλευση και το υπουργείο αναφέρει ότι για τα άρθρα 164-165 έγινε διαβούλευση μεταξύ Αυγούστου και Οκτωβρίου 2012 και οι ρυθμίσεις τέθηκαν υπόψη του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, της Τράπεζας της Ελλάδος [για το άρθρο 165 παράγραφος 7 διαβουλεύτηκε με τον εαυτό της?!!!], της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. [Αυτοί είναι οι κοινωνικοί εταίροι στην Ελλάδα!!!]

7. Σελ. 233 Ο νομοθέτης ζητά τις απόψεις των φορέων που έλαβαν μέρος στην διαβούλευση και το υπουργείο απαντά ότι υπήρξε σύγκλιση απόψεων και όπου δεν υπήρξε δόθηκαν επαρκείς εξηγήσεις. [Προφανώς για το Άρθρο 165 παράγραφος 7 η Τράπεζα της Ελλάδος συμφώνησε με τον εαυτό της ακόμη και εάν υπήρξαν επιμέρους εσωτερικές διαφωνίες για το εάν πρέπει να συνεχίσει να λειτουργεί για άλλα 30 χρόνια!!!!!]

Β. Στην Αιτιολογική Έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους για το άρθρο 165 παράγραφος 7, στις σελίδες 125, 199 και 203, γίνεται απλά αναφορά στην κύρωση της αλλαγής του Καταστατικού της Τραπέζης της Ελλάδος.

5/12/2012 Εισάγεται προς συζήτηση στην Διαρκή Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων το σχέδιο νόμου 4099. Χαρακτηριστικά της επί της αρχής 1ηςανάγνωσης είναι:

Ο Πρόεδρος της Επιτροπής ανοίγει την συζήτηση. Μετά από συζήτηση καθορίζονται ποιοι φορείς πρέπει να προσκληθούν, ειδικά η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, ο ΣΜΕΧΑ, η Ένωση Θεσμικών Επενδυτών και η Ένωση Ελληνικών Τραπεζών.

 Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νάντια Βαλαβάνη ζητάει να έρθει εκπρόσωπος του Σωματείου Καθαριστριών (άρθρο 167 !!!) και ο βουλευτής του ΚΚΕ Νίκος Καραθανασόπουλος ζητάει να ξεμπερδεύουν με το νομοσχέδιο σήμερα (!!!).
Η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ Κυρία Ασημίνα Ξηροτύρη, αναφερόμενη σε άρθρα (164) του νομοσχεδίου που αφορούν την ανακεφαλαιοποίηση και το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, ζητάει να παρευρεθεί ο Διοικητής της ΤτΕ.
Ο Πρόεδρος την ενημερώνει ότι ο Διοικητής θα παρευρεθεί σε άλλη συνεδρίαση της Επιτροπής την επόμενη εβδομάδα όπου μπορεί να θέσει το θέμα.
Ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ, βουλευτής Κύριος Στέφανος Σαμοϊλης παίρνει τον λόγο και δεν κάνει καμιά αναφορά στο άρθρο 165 παράγραφος 7.
Σε κάποια αποστροφή του λόγου επικρίνει τις υπερεξουσίες του Διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος. Καταψηφίζει.
Ο βουλευτής Κύριος Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος (ΠΑΣΟΚ) εγκρίνει και δεν κάνει καμία αναφορά στο αρθ.165§7 Ο εισηγητής του νομοσχεδίου βουλευτής Κύριος Κωνσταντίνος Κατσαφάδος (ΝΔ) από το άρθρο 164 πηγαίνει κατευθείαν στο 166 και το 167 κλείνοντας της τοποθέτηση του.
Οι βουλευτές, Κύριος Νότης Μαριάς (ΑΝΕΛ), Κύριος Ηλίας Παναγιώταρος (Χρυσή Αυγή), Κυρία Ασημίνα Ξηροτήρη (ΔΗΜΑΡ), Κύριος Νίκος Καραθανασόπουλος (ΚΚΕ) δεν κάνουν καμία αναφορά στο αρθ.165§7.
Ο Υπουργός Οικονομικών Κύριος Γιάννης Στουρνάρας δεν κάνει καμία αναφορά στο αρθ.165§7. Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Κύριος Ευκλείδης Τσακαλώτος εκφράζει ότι δεν είναι από τα νομοσχέδια που έχει έντονη αντίρρηση. Καμία αναφορά στο αρθ.165§7.
Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κύριος Παναγιώτης Λαφαζάνης ζητάει να έρθει στην επιτροπή ο Διοικητής της ΤτΕ. Αναφέρεται στο σκάνδαλο της Πειραιώς. Καμία αναφορά στο αρθ.165§7.
Και  ποτέ  και  κανένας από τους επόμενους ομιλητές δεν αναφέρθηκε στο αρθ.165§7. 

13/12/2012 Μετά από 3 συνεδριάσεις, μία στις 5/12 και δύο στις 6/12, γίνεται η δεύτερη κατ’άρθρο ανάγνωση του ν.4099 στην Διαρκή Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων.
 Στην συνεδρίαση παρευρίσκεται ο Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών, ο οποίος δηλώνει αναρμόδιος για ζητήματα που αφορούν την ΤτΕ. Κανένας μέλος της Επιτροπής δεν του θέτει ερώτηση που αφορά την επέκταση της άδειας λειτουργίας της ΤτΕ.
Ο εισηγητής του νομοσχεδίου βουλευτής Κύριος Κωνσταντίνος Κατσαφάδος για δεύτερη φορά προσπερνάει το άρθρο 165 και πηγαίνει από το 164 στο 166.
 Κανένα μέλος της Επιτροπής, κανένας ομιλητής ούτε της συμπολίτευσης ούτε της αντιπολίτευσης, στην κατ’ άρθρο συζήτηση δεν αναφέρεται στο αρθ.165§7.
Ψηφίζεται στην Επιτροπή από τους βουλευτές της συμπολίτευσης ο ν.4099 και καταψηφίζεται από την αντιπολίτευση.

14/12/2012 Κατατίθεται η Έκθεση της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής επί του νομοσχεδίου 4099 και δεν γίνεται καμία αναφορά στο άρθρο 165 παράγραφος 7.

17/12/2012 Εισάγεται στην ολομέλεια της Βουλής προς συζήτηση επί της αρχής το σχέδιο νόμου. (ν.4099) Και πάλι καμία αναφορά από τον εισηγητή του νομοσχεδίου Κύριο Κωνσταντίνο Κατσαφάδο στο άρθ. 165§7. Κανένα κόμμα, ούτε της συμπολίτευσης ούτε της αντιπολίτευσης δεν αναφέρεται στο επίμαχο άρθρο.

18/12/2012 Συζήτηση επί των άρθρων και ψήφιση του νομοσχεδίου. Και πάλι καμία αναφορά από τον εισηγητή του νομοσχεδίου Κύριο Κωνσταντίνο Κατσαφάδο στο άρθ. 165§7 που πάλι προσπερνάει το συγκεκριμένο άρθρο. Κανένα κόμμα, ούτε της συμπολίτευσης ούτε της αντιπολίτευσης δεν αναφέρεται στο επίμαχο άρθρο. Το νομοσχέδιο υπερψηφίζεται από τους βουλευτές της συμπολίτευσης δια βοής και καταψηφίζεται από την αντιπολίτευση.

19/12/2012 Η Ελλάδα ανακοινώνει την επιτυχή ολοκλήρωση της επαναγοράς ομολόγων. Η ΕΚΤ ανακοινώνει ότι θα αποδέχεται ξανά από τις 21/12/2012 τα ελληνικά ομόλογα ως ενέχυρο.

20/12/2012 Στο ΦΕΚ Α250 δημοσιεύεται ο Νόμος 4099/2012 που μεταξύ άλλων παρατείνει την άδεια λειτουργίας της Τραπέζης της Ελλάδος και της παραχωρεί μονοπωλιακά το εκδοτικό προνόμιο έως το 2050.

27/12/2012 Δημοσιεύεται η έκθεση της Blackrock για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

21/1/2013 Η ΤτΕ ανακοινώνει τα αποτελέσματα της για το 2012.

25/2/2013 Στην ομιλία του στην ετήσια Γενική Συνέλευση των Μετόχων της ΤτΕ ο διοικήτης, Γεώργιος Προβόπουλος, μεταξύ άλλων λέει: «……….ο κίνδυνος της κατάρρευσης αποφεύχθηκε, το ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ απομακρύνθηκε και η εμπιστοσύνη αποκαθίσταται σταδιακά. Αυτές οι ενθαρρυντικές εξελίξεις δεν αφήνουν όμως περιθώρια για εφησυχασμό. 

………………………………………………………………………………………….

Σημαντική η μέχρι στιγμής πρόοδος στην αναδιάταξη του τραπεζικού συστήματος

………. Ο τομέας ανασυντάσσεται μέσω της συνένωσης δυνάμεων. 

Το μέγεθος της ελληνικής οικονομίας, αλλά και οι συνθήκες υπερβάλλουσας δυναμικότητας, που έχουν διαμορφωθεί στον τραπεζικό κλάδο, απαιτούν λιγότερες και ισχυρότερες μονάδες ώστε αυτές να είναι και σε βάθος χρόνου ανθεκτικές σε απροσδόκητες εξωγενείς διαταραχές. 

……… Έτσι, σε λίγους μήνες, στο τέλος της διαδικασίας αυτής, εκτιμάται ότι θα έχουν συγκροτηθεί τρεις μεγάλοι και ισχυροί όμιλοι μαζί με μερικές άλλες μικρότερες τράπεζες. 

Τα μερίδια αγοράς των τραπεζών αυτών, σε συνδυασμό με την παρουσία ξένων τραπεζών, διασφαλίζουν τον ανταγωνισμό. [Οι υπόλοιποι κλάδοι της οικονομίας πρέπει να διατηρήσουν το σφρίγος τους με την απελευθέρωση και τον ανταγωνισμό.] 

Είναι φανερό ότι το τραπεζικό σύστημα γίνεται περισσότερο συγκεντρωμένο και αποδοτικό, καθώς δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για αξιοποίηση των συνεργειών και των οικονομιών κλίμακας…» Σχιζοφρενικό είναι επίσης ότι από τα €318.650 εκ. ευρώ κέρδη της ΤτΕ στο ελληνικό δημόσιο περιήλθαν τα €305.300εκ. 

Δηλαδή την ίδια ώρα που η ελληνική κυβέρνηση διαπραγματεύονταν τις μνημονιακές συμβάσεις μειώνοντας μισθούς, συντάξεις και επέβαλε φόρους, την ίδια ώρα αποκόμιζε κέρδη από την ΤτΕ και την συμμετοχή της ΤτΕ στο ΕΚΤ.

ΕΥΛΟΓΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ : 

Α. Από ποια ελληνική ή ευρωπαϊκή νομοθεσία προκύπτει η υποχρέωση του Ελληνικού Κράτους να παρατείνει την άδεια λειτουργίας της Τραπέζης της Ελλάδος;

Από το «Μνημόνιο», τον ν.4046/2012 και τα παραρτήματά του δεν φαίνεται να προκύπτει τέτοια υποχρέωση του Ελληνικού Κράτους 

Στο ΕΣΣΚ/2011/3 καθορίζονται οι μίκρο- και μάκροπροληπτικές αρμοδιότητες των Κεντρικών Τραπεζών. Πουθενά δεν αναφέρεται ότι μία χώρα πρέπει να παρατείνει το εκδοτικό προνόμιο σε μία ιδιωτική εταιρεία μονοπωλιακά.

Απαγορεύεται σ’ ένα κράτος από τις συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να συστήσει άλλη κεντρική Τράπεζα αντικαθιστώντας την υφιστάμενη και μεταβιβάζοντας ταυτόχρονα την μετοχική συμμετοχή στην ΕΚΤ στην νέα Κεντρική Τράπεζα; 

Υπάρχει νομικό κενό στις καταστατικές συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης; 

Είναι Ελληνική η Τράπεζα της Ελλάδος; Είναι της Ελλάδος; 

 Στις συμβάσεις που έχουν υπογραφεί εκπροσωπεί το Ελληνικό Κράτος ή τα συμφέροντα των μετόχων του; 

Πώς ακριβώς η επέκταση της άδειας της ΤτΕ εξασφαλίζει τα συμφέροντα του Ελληνικού Κράτους; 

Για ποιόν λόγο το Ελληνικό Κράτος όρισε την Τράπεζα της Ελλάδος ως αντιπρόσωπο στις συμβάσεις; 

Απαγορεύεται η εθνικοποίηση της Κεντρικής Τράπεζας; 

Εάν ναι, γιατί εθνικοποιήθηκε το 2010 η Τράπεζα της Αυστρίας; 

Δεν ήταν γνωστό στην Ελληνική Κυβέρνηση και σε όλους τους εμπλεκόμενους η λήξη της άδειας λειτουργίας της ΤτΕ το 2020 κατά την υπογραφή όλων μνημονίων από το 2009;

Τι θα γίνονταν στην υποθετική περίπτωση που δεν ανανεωνόταν το εκδοτικό προνόμιο και η άδεια λειτουργία της ΤτΕ; 

Πώς θα επηρεάζονταν οι διεθνείς σχέσεις και οι διάφορες συμβατικές υποχρεώσεις της Ελλάδας σε μία τέτοια περίπτωση? 

Πώς θα επηρεάζονταν το μνημόνιο και οι υποχρεώσεις της χώρας μετά το 2020 οπότε και έληγε η άδεια; 

Έχουν οι βουλευτές αναλογιστεί ότι ίσως η μη επέκταση αποτελούσε διαπραγματευτικό πλεονέκτημα για την Ελλάδα; Πώς θα αντιμετωπιζόταν μία τέτοια περίπτωση; 

Θα ήταν η Ελλάδα υποχρεωμένη να εξέλθει της Ευρωζώνης; 

Γιατί δέχτηκαν οι Έλληνες βουλευτές να κάνουν με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο συζήτηση για την ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών όταν δεν είχαν την έκθεση της Blackrock στα χέρια τους, η οποία τελικά δόθηκε στην δημοσιότητα λίγες ημέρες μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου; 

Γιατί κανένα Μέσο Ενημέρωσης δεν πρόβαλλε το θέμα; Δεν υπάρχει ούτε ένα άρθρο, ούτε τον Απρίλιο ούτε τον Δεκέμβριο του 2012. 

Β. Όσον αφορά  την έκθεση αξιολόγησης του Υπουργείου Οικονομικών για τον ν4099.

Γιατί δεν γίνεται καμία αναφορά στην παράταση της άδειας λειτουργίας της ΤτΕ; 

Ποιο πρόβλημα αντιμετωπίζει η επέκταση της άδειας λειτουργίας της ΤτΕ; 

Γιατί είναι αναγκαία και κατάλληλη η επέκταση του εκδοτικού προνομίου της ΤτΕ; 

Γιατί έχει συμπεριληφθεί μία τόσο σοβαρή διάταξη σε ένα νομοσχέδιο που αφορά το θεσμικό πλαίσιο των ΟΣΕΚΑ και των ΑΕΔΑΚ; 

Συνδέεται η ανακεφαλαιοποίηση των πιστωτικών ιδρυμάτων με την επέκταση της άδειας λειτουργίας της άδειας της ΤτΕ; Πώς και γιατί; 

Πώς εξυπηρετείται η σταθερότητα του συστήματος από την επέκταση της άδειας λειτουργίας της ΤτΕ; 

Γιατί δεν έγινε δημόσια διαβούλευση παρά μόνο έγινε διαβούλευση με το Δ.Ν.Τ, την Ε.Κ.Τ κτλ οι οποίοι αναφέρονται και ως κοινωνικοί εταίροι;

Γ. Όσον αφορά την έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου

Η επέκταση της άδειας λειτουργίας δεν έχει καμία συνέπεια για την ελληνική οικονομία έως το 2050; 

Οι μεταβολές στο ενεργητικό της ΤτΕ και στους Λογαριασμούς Εκτός Ενεργητικού δεν έχουν καμία επίδραση στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και κατ’ επέκταση στην Ελληνική οικονομία τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα. ΕΙΝΑΙ ΕΓΓΥΗΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΤΑ €191,5 δις ΤΟΥ ELA Ή ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ; ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ Ή ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑ «ΚΕΦΑΛΑΙΑ» ΤΟΥ ELA;

 Ακόμη και εάν λογιστικά δεν είναι πώς θα αποπληρωθούν; Ποιές είναι οι εγγυήσεις που δόθηκαν; Έχει μακροπρόθεσμα όφελος ή ζημία το Ελληνικό Κράτος; 

Δ. Γιατί στην Έκθεση της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής δεν γίνεται καμία αναφορά στο άρθρο;

Ε. Για την Διαρκή Επιτροπή και την Ολομέλεια

Γιατί ο Υπουργός δεν αναφέρεται στο συγκεκριμένο άρθρο; 

Γιατί ο εισηγητής διαρκώς προσπερνάει το συγκεκριμένο άρθρο; 

Γιατί κανένα κόμμα και κανένας ομιλητής δεν αναφέρεται στην επέκταση της άδειας της ΤτΕ; Διάβασαν οι βουλευτές όλων των κομμάτων την συγκεκριμένη διάταξη; 

Εάν ναι, γιατί δεν την θεωρούν σημαντική; [Στο εάν όχι προφανώς και υπάρχει άλλο πρόβλημα] 

Πώς πιστεύουν οι βουλευτές ότι εξυπηρετείται το δημόσιο συμφέρον από την επέκταση της μονοπωλιακής παραχώρησης του εκδοτικού προνομίου σε μία ιδιωτική τράπεζα για τα επόμενα 30 χρόνια; 

Σε ποια δεδομένα στηρίζεται το σκεπτικό τους;

Ζ. Όσον αφορά την Σύμβαση μεταβίβασης της ΑΤΕ στην Πειραιώς

Ποιού είδους νομικός πολιτισμός επιτρέπει σε μία κυβέρνηση να εκδίδει Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου ενώ έχουν προκηρυχτεί εκλογές;

Γιατί καταργείται η εφαρμογή των διατάξεων περί ελεύθερου ανταγωνισμού για τις τράπεζες;

Είναι συνταγματική η επιλεκτική αντιμετώπιση επιχειρηματικών κλάδων;

Γιατί αντιμετωπίζονται ως ξεχωριστός κλάδος οι τράπεζες;

Είναι σύννομη η διάταξη με τις Συνθήκες τις Ευρωπαϊκής Ένωσης περί ελεύθερου ανταγωνισμού? Εάν ναι, γιατί είναι απαίτηση της Τρόϊκα η απελευθέρωση των αγορών; Εάν όχι, μπορεί να προσβληθεί η απόφαση στα Συνταγματικά δικαστήρια;

Μπορούν να δοθούν στην δημοσιότητα όλα τα πρακτικά (συμπεριλαμβανομένης και της ώρας) όλων των επιτροπών, υπηρεσιών και Διοικητικών Συμβουλίων των εταιρειών που συνεδρίασαν στις 27.7.2012 καθώς επίσης και όλα τα email και fax που στάλθηκαν;

ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ & ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ

1.Τό πρόγραμμα της Τρόϊκα, που επεκτεινόταν ως το 2022 και η εξυπηρέτηση των ομολόγων του πρώτου PSI έως το 2042, θα κινδύνευε να τιναχθεί στον αέρα όχι από την αδυναμία του Ελληνικού κράτους να εξυπηρετήσει τα χρεολύσια και τους τόκους αλλά από την απώλεια του εκδοτικού προνομίου της Τράπεζας στο τέλος του 2020 όπως προέβλεπε το αρχικό καταστατικό της.

Σε αυτή την περίπτωση το ελληνικό κράτος θα μπορούσε να επιστρέψει σε  δικό του  νόμισμα και να εκδώσει νόμισμα με ισοτιμία 1:1 με το ευρώ και να εξοφλήσει το χρέος χωρίς να δημιουργεί υποχρεώσεις προς τρίτους παρά μόνο στον ίδιο του τον εαυτό.

 Μέχρι τις 20/12 που δημοσιεύτηκε η απόφαση στο ΦΕΚ, το ελληνικό κράτος είχε το maximum της διαπραγματευτικής ικανότητας έναντι των δανειστών του.

Η πιθανή πολιτική διαπραγμάτευση με τους δανειστές θα οδηγούσε σε απώλειες δισεκατομμυρίων ευρώ από μελλοντικά έσοδα τους επενδυτικούς οίκους που κερδίζουν από την αγορά ομολόγων. (400 δις χρέος με 1% και 2% τόκο και τα νούμερα είναι τεράστια για τα επόμενα 30-40 χρόνια)

2. Η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ είναι ήδη ειλλημένη απόφαση. Η Τράπεζα της Ελλάδος, ως μία ιδιωτική επιχείρηση έχει εξασφαλίσει την απρόσκοπτη συνέχιση της λειτουργίας της έως το 2050.

Αλήθεια, έχει απαλειφθεί η λέξη δραχμή από το καταστατικό της Τράπεζας της Ελλάδας ή απλώς από το 2002 και μετά το νόμισμα μας είναι το ευρώ;

ΕΠΙΛΟΓΟΣ & ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ

Δεν έχω επαρκείς γνώσεις για να τεκμηριώσω νομικά επιχειρήματα εναντίον της επέκτασης της άδειας λειτουργίας της ιδιωτικής ΤτΕ, αν και το ζητούμενο είναι η ωφέλεια που προκύπτει από αυτό για το Ελληνικό Κράτος και όχι η ας πούμε δογματική άρνηση της επέκτασης της άδειας λειτουργίας.
Η γνώμη ενός Συνταγματολόγου θα ήταν πιο χρήσιμη από τις δικές μου εικασίες.

Αρνούμαι πεισματικά να υιοθετήσω συνομωσιολογικές θεωρίες που είναι αντίθετες στον ορθό λόγο και οδηγούν στον εκφασισμό της νόησης και της πολιτικής συμπεριφοράς.

 Πεποίθησή μου είναι ότι ο πυρήνας του προβλήματος τόσο στην Ελλάδα όσο και αλλού, δεν είναι άλλος από την οργάνωση μίας πολιτείας στην βάση της δημοκρατίας, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης. 

Η επίλυση των προβλημάτων απαιτεί συνταγματικό ριζοσπαστισμό για θεσμικές μεταρρυθμίσεις που μετεξελίσσουν την δημοκρατία και επαναφέρουν την ισορροπία μεταξύ πολιτικής και οικονομίας. Για το πόσο ωφέλιμο έχει αποδειχτεί στην παγκόσμια οικονομική ιστορία το νόμισμα ενός κράτους να αποτελεί ιδιωτικό αγαθό, το αφήνω στην κρίση σας αφού πρώτα διαβάσετε την συζήτηση που έχει ανοίξει ΚΑΙ στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για τον καταστροφικό ρόλο των ιδιωτικών κεντρικών τραπεζών στην πρόκληση υφέσεων και κρίσεων. ( https://www.imf.org/external/pubs/ft/wp/2012/wp12202.pdf )

Στον βαθμό λοιπόν που το πολιτικό σύστημα δεν επεξηγεί επαρκώς γιατί λαμβάνονται ορισμένες αποφάσεις τότε ο καθένας έχει την δυνατότητα να ερμηνεύσει τα φαινόμενα κατά το δοκούν.
Μου είναι αδύνατον να πιστέψω ότι κανένας στο Ελληνικό Κοινοβούλιο δεν έχει μελετήσει χρηματοπιστωτική ιστορία, την ιστορία του χρήματος και των κεντρικών τραπεζών.
Γιατί πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί η απουσία οποιασδήποτε παρέμβασης, σε ένα θέμα –επέκταση άδειας ιδιωτικής κεντρικής τράπεζας- που ήταν σχεδόν πάντα στην κορυφή των πολιτικών και οικονομικών συγκρούσεων τον 18ο , 19ο , και 20ο αιώνα?

Το οικονομικό πρόβλημα τόσο του σήμερα όσο και του χθες ήταν και παραμένει ο τρόπος με τον οποίο εισάγεται και αποσύρεται το χρήμα σε μία οικονομία και ποιος τελικά ελέγχει αυτή την διαδικασία σε μία δημοκρατία.
Αποτελούν τελικά οι τράπεζες κάποιον ειδικό κλάδο της οικονομίας;
Πώς είναι δυνατόν ένας φιλελεύθερος να βλέπει ότι η συγκέντρωση της δραστηριότητας σε τρείς μεγάλους και ισχυρούς ομίλους διασφαλίζουν τον υγιή ανταγωνισμό;
Ποιός στόχος εξυπηρετείται όταν μία κεντρική τράπεζα είναι ιδιωτική και της έχει παραχωρηθεί μονοπωλιακά το εκδοτικό προνόμιο;
Με την κοινωνία κατεστραμμένη πώς ακριβώς αντιλαμβάνεται μία αρχή την πρόοδο;
Την νομισματική απολυταρχία των κεντρικών τραπεζών που το πολιτικώς ορθό είναι να μην παρεμβαίνει ένα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα στην ανεξαρτησία τους, δηλαδή να μην υπόκεινται σε άμεσο δημοκρατικό έλεγχο, μόνο ως «τυραννίδα», ως κατάλυση της δημοκρατίας, της ισονομίας και της ελευθερίας μπορούμε να την αντιληφθούμε.
Η ανεξαρτησία δεν αποτελεί τεκμήριο ηθικής όχι μόνο για τις τράπεζες αλλά και για όλους τους ανεξάρτητους φορείς που ξεφυτρώνουν παντού σαν τα μανιτάρια. Πριν από 2500 χρόνια ο Αριστοτέλης για την «τυραννίδα» έγραφε:

Αριστοτέλης Πολιτικά, 1314α 15-25 «…η τυραννίδα τρεις στόχους έχει..να εξουδετερώσει το φρόνημα των πολιτών (γιατί οι μικρόψυχοι δεν μπορούν να της αντισταθούν), οι πολίτες να μην εμπιστεύονται ο ένας τον άλλο (γιατί η τυραννίδα δεν ανατρέπεται πριν δείξουν εμπιστοσύνη οι πολίτες μεταξύ τους……), τρίτος σκοπός είναι η εξασθένηση των πολιτών (γιατί κανείς δεν επιχειρεί άρα ούτε την κατάλυση της τυραννίδας, αφού δεν έχει την απαιτούμενη δύναμη)»

Αριστοτέλης Πολιτικά, 1313β 20-22 «Μία μέθοδος των τυράννων είναι να φτωχαίνουν τους αρχόμενους επιβάλλοντας φόρους, ώστε οι φρουροί τους να συντηρούνται με δικά τους έξοδα, και για να μην διαθέτουν χρόνο για συνωμοσίες εναντίον τους, αφού για να συντηρήσουν την οικογένειά τους πρέπει να δουλέψουν.»

Αριστοτέλης Πολιτικά, 1312β 17-18 «…δύο είναι οι κύριοι λόγοι εξεγέρσεων κατά των τυραννίδων, το μίσος και η περιφρόνηση…….»
1312β 26-30 «Στοιχείο του μίσους πρέπει να θεωρήσουμε και την οργή, αφού με κάποιον τρόπο κι εκείνη προκαλεί ίδιες πράξεις (πολλές φορές μάλιστα η οργή είναι δραστικότερη από το μίσος, γιατί η εξέγερση γίνεται ορμητικότερη με το πάθος που εξουδετερώνει την λογική, περισσότερο μάλιστα όταν η οργή δυναμώνει από την προσβολή…..» Εφόσον όμως πολίτες εκείνα τα χρόνια θεωρούνταν οι ελεύθεροι, θα πρέπει κανείς να ρωτήσει «σε τί διαφέρουν οι δούλοι από τους ελεύθερους?»(Αριστ, Πολιτικά 1259β 27-28)
 «Ο δούλος στερείται τελείως την αρετή της θέλησης» (Αριστ, Πολιτικά 1260α 12-13)
και «...είναι χρήσιμος για τις βιοτικές ανάγκες [του αφέντη του]» (Αριστ. Πολιτικά 1260α 33-34). Μας λέει ότι πρέπει να αφήσουμε τους δούλους να σκέφτονται, τόσο ώστε να μην γίνονται ακόλαστοι και δειλοί και αποσπούνται από την δουλειά τους, αφού άλλωστε «οι δούλοι έχουν περισσότερη ανάγκη από νουθεσία» (Αριστ. Πολιτικά 1260β 5-6)

 Ο Πλούταρχος (Ηθικά 829 F) είχε γράψει «..το δανείζεσθαι της εσχάτης αφροσύνης και μαλακίας εστίν»
Ο Σόλωνας για το πώς θα έπρεπε να αντιλαμβάνονται οι αρχές τις αιτίες των προβλημάτων και τις λύσεις έγραφε: «Και στον λαό προνόμια έδωσα όσα πρέπει ούτε δίκαια του στέρησα ούτε χάρη του ‘κανα. Και όσοι αξιώματα είχαν και πλούτη άφθονα θέσπισα να μην μπορούν άδικα να κερδίζουν και στάθηκα ανάμεσα τους σαν να ‘μουνα ασπίδα τους. Κανέναν τους δεν άφησα άδικα να νικάει ………………………………….

Έτσι θ’ ακολουθούσε τους άρχοντες ο κόσμος αν μήτε ήταν ξέφραγος μήτε αναγκασμένος.
Ο κορεσμός γεννάει Ύβρη, όταν γεμίζουν πλούτη άνθρωποι με στυφό μυαλό.»
Υπάρχουν πολίτες που έχουν την «αφέλεια» να απαιτούν να μάθουν για ποιόν λόγο το Ελληνικό Κοινοβούλιο επέκτεινε την άδεια λειτουργίας μίας ιδιωτικής κεντρικής τράπεζας που κατέχει μονοπωλιακά το εκδοτικό προνόμιο εκτύπωσης χρήματος.

Σίγουρα ούτε ο Σόλωνας, ούτε ο Αριστοτέλης ούτε ο Πλούταρχος θα μπορούσαν να φανταστούν αυτό το μνημείο της «Δημοκρατίας» που λέγεται Καταστατικό της Τραπέζης της Ελλάδος, αποτέλεσμα της διαχρονικής υποτέλειας του Ελληνικού Κράτους πριν ακόμη και από την ίδρυσή του.
 Σήμερα μπορεί κάποιος από την «πεφωτισμένη» ηγεσία της Ελληνικής Δημοκρατίας να εξηγήσει ποιός θα είναι ο ρόλος της Τραπέζης της Ελλάδος και τί διακυβεύεται  άν επιστρέψουμε στην δραχμή.

Παραφράζοντας τον Καζαντζάκη από την Ασκητική ας στοχαστούν όλοι ότι, «τρισμακάριοι όσοι κρατούν, και δεν λυγούν, απάνω στους ώμους τους, το μέγα, εξαίσιο, αποτρόπαιο μυστικό: και το ένα τούτο…» υπάρχει και είναι ότι, οι Έλληνες ανταλλάξαμε την υποτέλεια μας στους Οθωμανούς με χρήματα δανεικά για την «ανεξαρτησία» μας.

Ποιό θα είναι το μέλλον μας εάν δεν μας δανείζουν για την «Ελευθερία» μας?

ΠΟΤΕ  ΣΟΥ  ΤΑ  ΕΙΠΑΝ  ΛΟΑ  ΑΥΤΑ  ΤΑ  ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΑ  ΜΕΣΑ  ΜΑΖΙΚΗΣ  ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ????
ΠΩΣ  ΘΑ  ΤΑ  ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ  ΕΑΝ  ΣΟΥ  ΤΑ  ΚΡΥΒΟΥΝ ???

ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ  ΓΙΑΤΙ  ΣΤΟΧΟΠΟΙΟΥΝ  ΟΠΟΙΟΝ  ΤΑ  ΦΕΡΝΕΙ  ΣΤΟ  ΦΩΣ ???