Από αρχαιοτάτων χρόνων η πορεία του Ελληνισμού ( ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ = ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΕΚ ΤΗΣ ΕΛΛΑΣ= ΦΩΤΕΙΝΟΣ ΛΙΘΟΣ= Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ) περνάει από διάφορες διακυμάνσεις.
Κοιτάζοντας τα γεγονότα της αιώνιας Ιστορίας του Ελληνισμού μπορεί να διακρίνει κανείς
τις παθογένειες που επηρέασαν αρνητικά την πορεία του μέσα στον χρόνο,
παρατηρώντας τους χρόνους της Ήττας και τους χρόνους της Νίκης του Ελληνισμού συνολικά και όχι αποσπασματικά όπως θέλει η σημερινή χειραγωγούμενη ιστορία να περιγράψει....
Τμηματικές Νίκες και Ήττες μαχών είτε εσωτερικές είτε εξωτερικές αποτελούσαν πάντα την απώλεια Ελλήνων δημιουργώντας συνειδησιακά μια ηθική κατάπτωση στους εναπομείναντες...
Απεναντίας κάθε φορά που ο Ελληνισμός λειτουργούσε ως ενωμένο Έθνος οι επιτυχίες του
ήταν τεραστίου μεγέθους είτε σε επίπεδο πολέμου και αντιμετώπισης εχθρών, είτε σε επίπεδο
πολιτισμού και επίτευξης στόχων καλυτέρευσης του βιοτικού επιπέδου και διαβίωσης της ανθρωπότητας γενικά.....
Οι αρχές του Ελληνισμού είναι βαθιά χαραγμένες στις ψυχές των Ελλήνων με κορυφή την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και ακολουθώντας οι επιμέρους αρχές και αξίες που οδηγούν σε αυτήν.
Διότι ο άνθρωπος-πολίτης δεν είναι ικανός να παράξει πολιτισμό όταν βιώνει σε κατάσταση
απώλειας της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ...
Αυτό έχει ως επακόλουθο τις ενέργειες που καταβάλει δια την επιβίωσή του και την απασχόληση του λογικού του στην εύρεση λύσεων πρός την κατάσταση αυτήν...
Συνεπώς η Αχίλλειος πτέρνα του Ελληνισμού - ανθρωπότητας γενικότερα είναι ο διαχωρισμός σε τμήματα-ομάδες-κοινωνίες-κράτη που δεν μετέχουν στην κοινή πορεία τους
προς τον σκοπό της ύπαρξής τους...της ίδιας τους της θείας δημιουργίας....δηλαδη.
Τα προσωπικά μικροαστικά συμφέροντα (σε κάθε βαθμίδα ) ήταν πάντα το μέσον που χρησιμοποιούσαν οι εχθροί του Ελληνισμού και εν γένει της ανθρωπότητας ώστε να διασπείρουν την διχόνοια μεταξύ των Ελλήνων και να διαχωρίσουν σε τμήματα-ομάδες τους Έλληνες απανταχού με στόχο και σκοπό να χτυπηθεί ευκολότερα με τις λιγότερες απώλειες όσων θέλουν να κυριαρχήσουν στον πλανήτη.
Θεωρίες και ιδεολογήματα που κολακεύουν ατομικά και ομαδικά δήθεν συμφέροντα με δόσεις από υποσχέσεις για υπεροχή και εξουσία, ήταν και είναι η παθογένεια που με περισσή τέχνη διαδίδει ο σφετεριστής του μεγαλείου της συλλογικότητας του Ελληνισμού....
Το πιό τρανταχτό παράδειγμα για όλα αυτά αποτελεί το όραμα του ΦΙΛΙΠΠΟΥ Β' που κατάφερε με Εθνοσυνέλευση την ένωση όλων των Ελλήνων και έτσι ακολούθησε το έργο του Μεγάλου Αλεξάνδρου προς την απελευθέρωση της ανθρωπότητας από τον ζυγό της δουλείας και δυναστευτικής πολιτικής που ακολουθούσαν οι μονάρχες της εποχής εκείνης , εκμεταλευόμενοι την παραγωγή πλούτου των υπηκόων τους και συγχρόνως την άσκηση εξουσίας πάνω τους με την απώλεια ελευθερίας των πολιτών υπηκόων τους....
Δέν έχει αλλάξει τίποτε μέχρι τις μέρες μας παρά μόνον οι έννοια του μονάρχη που έγινε ταυτόσημη με αυτήν του ηγέτη πολιτικού που είτε ονομάζεται πρωθυπουργός είτε πρόεδρος
(ασχέτως εάν εκτελεί εντολές παρασκηνιακού χαρακτήρα από αφανή κέντρα εξουσίας )
Ο θάνατος του Μ. Αλεξάνδρου στην Βαβυλώνα σε συνθήκες μη πολέμου δηλώνει την απαρχή της κατάρρευσης του Ελληνισμού από την ακολουθία της διαπλοκής που διέσπειραν
οι μετέπειτα σφετεριστές και δυνάστες έως τις μέρες μας...
Συνεπώς το μέλημα όλης της ανθρωπότητας θα πρέπει να είναι η ένωση απανταχού του Ελληνισμού-ανθρωπότητας ώστε να αυτοδιαχειριστεί από διαχειριστές μέσα από το ίδιο του το σώμμα-ανθρώπους....
Κάτι που σήμερα δεν συμβαίνει και για αυτό δεν υπάρχει πολιτισμός αλλά αφανισμός μέσω πολέμων,υποδούλωσης,καταδυνάστευσης, εξαθλείωσης και πολλά άλλα....και για αυτό παρατηρούμε διαχωρισμούς σε κράτη-ομάδες πολιτικές και θρησκευτικές-υποομάδες οργανώσεις και πολλές ακόμα υποδιαιρέσεις για να τους διαχειρίζονται ......