ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΜΕ ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΕΥΝΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ (CENTER FOR EUROPEAN POLICY STUDIES )
ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 2010....
ΦΥΣΙΚΑ ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΤΟ ΕΧΕΙ ΤΟΥΜΠΑΝΟ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΚΡΥΦΟ ΚΑΜΑΡΙ ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΝΑ ΣΥΣΤΗΜΙΚΟ Μ.Μ.ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ ΔΕΝ ΜΕΤΕΔΩΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΔΙΟΤΙ ΩΣ ΓΝΩΣΤΟΝ Η ΕΥΘΥΝΗ ΒΑΡΑΙΝΕΙ ΠΛΗΡΩΣ ΤΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΠΩΣ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΠΕΙΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΦΗΜΟ "ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ" ΤΟΥ ΔΙΑΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ ΑΧΟΡΤΑΓΟΥ.
Τι είδους διακυβέρνηση υπάρχει στην ευρωζώνη;
ΤΟΥ :Paul De Grauwe
1. Εισαγωγή
Η επιβίωση της ευρωζώνης εξαρτάται από την ικανότητα των ηγετών της να βελτιώσουν τη διακυβέρνηση της.
Αυτό έχει γίνει πολύ σαφές από την έκρηξη της κρίσης του δημόσιου χρέους στην ευρωζώνη το 2009, που μπορεί να λεχθεί ότι οφείλεται σε αποτυχία της οικονομικής διακυβέρνησης.
Προκειμένου να απαντηθεί το ερώτημα πώς πρέπει να μεταρρυθμιστεί η οικονομική διακυβέρνηση της ευρωζώνης,
εμείς θα πρέπει πρώτα να κάνουμε μια διάγνωση της κρίσης στην οποία η ευρωζώνη έχει βυθιστεί από το 2009.
2. Διάγνωση της κρίσης
Μία συναίνεση φαίνεται να αναδύεται στην Ευρώπη, εντοπίζοντας την αποτυχία του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης (ΣΣΑ) να κρατήσει ένα καπάκι στα ελλείμματα και τα χρέη των εθνικών προϋπολογισμών και την αιτία των κρίσεων του δημοσίου χρέους στην ευρωζώνη.
Αντίθετα, θα ήθελα να υποστηρίξω ότι ο λόγος για τον οποίο οι χώρες έρχονται σε κρίση χρέους - με εξαίρεση την Ελλάδα - δεν έχει να κάνει με την κακή απόδοση του ΣΣΑ.
Η βασική αιτία των προβλημάτων χρέους στην ευρωζώνη βρίσκεται στη μη βιώσιμη συσσώρευση χρεών των ιδιωτικών τομέων σε πολλές χώρες της ευρωζώνης (βλ. Τα στοιχεία που παρουσιάζονται στα Σχήματα 1 και 2).
Μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι το χρέος των νοικοκυριών( εικ. 1 μαύρη γραμμή ) και των τραπεζών ( εικ. 2 μπλέ γραμμή ) αυξανόταν πολύ γρήγορα πριν από την κρίση του χρέους.
Παραδόξως, ο μόνος τομέας που δεν παρουσίασε αύξηση του χρέους του (ως% του ΑΕΠ) ήταν ο δημόσιος τομέας ( εικ. 1 ρόζ γραμμή ).
Η συσσώρευση ιδιωτικού χρέους στην ευρωζώνη προκάλεσε στη συνέχεια τη γνωστή δυναμική του αποπληθωρισμού του χρέους (αναλύθηκε από τον Irving Fisher, 1933) και αργότερα από τον Minsky (1986), αναγκάζοντας τις κυβερνήσεις των χωρών της ευρωζώνης να επιτρέψουν την αύξηση του δικού τους χρέους.
Αυτό επιτεύχθηκε μέσω δύο καναλιών: το πρώτο ήταν το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις ανέλαβαν ιδιωτικό χρέος (κυρίως τραπεζικό χρέος) και το δεύτερο λειτουργούσε μέσω των αυτόματων σταθεροποιητών που κινήθηκαν από την υποχώρηση των δημόσιων εσόδων λόγω της ύφεσης.
Ως αποτέλεσμα, ο δείκτης του δημόσιου χρέους / GDI άρχισε να αυξάνεται πολύ γρήγορα μετά την έκρηξη της χρηματοπιστωτικής κρίσης. Στο Σχήμα 3, παρουσιάζουμε τους δείκτες του δημόσιου χρέους προς το ΑΕΠ πριν και μετά την κρίση για τις χώρες της ευρωζώνης.
Το πιο εκπληκτικό χαρακτηριστικό του αριθμού είναι ότι εκτός από τη Γερμανία και την Πορτογαλία, οι δείκτες του δημόσιου χρέους των άλλων χωρών της ευρωζώνης μειώθηκαν πριν από το 2008.
Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι να διαπιστώσουμε ότι σε δύο χώρες που αντιμετώπισαν σοβαρά προβλήματα δημοσίου χρέους πρόσφατα, την Ιρλανδία και την Ισπανία, οι δείκτες δημόσιου χρέους μειώθηκαν θεαματικά πριν από την κρίση.
Αυτές ήταν και οι χώρες στις οποίες η συσσώρευση ιδιωτικού χρέους ήταν η ισχυρότερη.
Από τα στοιχεία αυτά είναι σαφές ότι είναι δύσκολο να υποστηριχτεί ότι η αιτία της κρίσης του δημόσιου χρέους στην ευρωζώνη οφείλεται στην ανοησία της κυβέρνησης πριν από την κρίση.
Η μόνη χώρα όπου αυτό μπορεί να ειπωθεί ότι είναι αλήθεια είναι η Ελλάδα.
Δεν ισχύει για τις άλλες χώρες, όπου η θεμελιώδης αιτία της κρίσης βρίσκεται στη μη αειφόρο συσσώρευση ιδιωτικού χρέους που αναγκάζει τις κυβερνήσεις να προχωρήσουν για να βοηθήσουν (σε ορισμένες περιπτώσεις να εξοικονομήσουν) μεγάλα τμήματα του ιδιωτικού τομέα.
Παρόλο που η αιτία της κρίσης του δημόσιου χρέους δεν ανήκει στις κακές λειτουργίες του ΣΣΑ, παραμένει αλήθεια ότι αυτό δεν λειτουργεί καλά.
Αυτό παρουσιάστηκε δραματικά το 2003, όταν η Γαλλία και η Γερμανία αποφάσισαν να παραιτηθούν μονομερώς από τους κανόνες του ΣΣΑ.
Επομένως, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε γιατί το ΣΣΑ δεν δουλεύει καλά προτού αποφασίσουμε να ενισχύσουμε τους κανόνες της και να επιβάλουμε περισσότερες κυρώσεις ή πριν προσπαθήσουμε να εφαρμόσουμε τη μέθοδο της σε άλλους τομείς των εθνικών οικονομικών πολιτικών.
Ο λόγος για τον οποίο το ΣΣΑ λειτούργησε κακώς μπορεί να περιγραφεί ως εξής.
Όσο οι δημοσιονομικές πολιτικές (δαπάνες και φορολογία) παραμένουν στην κατοχή των εθνικών κυβερνήσεων και κοινοβουλίων, η πολιτική ευθύνη για τις αποφάσεις σχετικά με τις δαπάνες και τη φορολογία ανήκει στις εθνικές κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια.
Οι τελευταίες αντιμετωπίζουν τις πολιτικές κυρώσεις των εθνικών εκλογών.
Ούτε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ούτε τα άλλα μέλη του Συμβουλίου αντιμετωπίζουν την πολιτική κύρωση για τα μέτρα που επιβάλλουν σε μια χώρα μέλος.
"Δεν υπάρχει φορολογία χωρίς εκπροσώπηση" ανήκει στην ουσία των δημοκρατιών.
Το ΣΣΑ έκανε μια προσπάθεια να υπάρξει βραχυκύκλωμα αυτής της αρχής, με την παροχή εξουσιών σε άτομα και ιδρύματα που δεν αντιμετωπίζουν την πολιτική ευθύνη για τις ενέργειές τους.
Μια τέτοια προσπάθεια έπρεπε να αποτύχει και ευτυχώς έγινε.
Η Επιτροπή πρότεινε να καταστούν αυστηρότεροι οι κανόνες και
να εφαρμόσουν αυστηρότερες κυρώσεις στο ΣΣΑ.
Είναι ολοένα και πιο πιθανό ότι η ειδική ομάδα για την οικονομική διακυβέρνηση, που προεδρεύει ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Herman Van Rompuy, θα προτείνει παρόμοια αυστηρότητα των κανόνων του ΣΣΑ. Είναι ασαφές οι κανόνες και οι κυρώσεις για το πώς θα βοηθήσουν να σωθεί το ΣΣΑ που είναι βαθιά λανθασμένο, διότι παραβλέπει τις στοιχειώδεις αρχές της πολιτικής οικονομίας.
Η προηγούμενη ανάλυση οδηγεί στα ακόλουθα δύο συμπεράσματα.
Πρώτον, η κρίση στην ευρωζώνη σχετίζεται κυρίως με τις διαφορετικές εξελίξεις στο ιδιωτικό χρέος.
Οι τελευταίες έχουν γενικότερο αντίκτυπο στις μακροοικονομικές αποκλίσεις.
Επομένως, πρέπει να γίνει κάτι γι 'αυτές τις αποκλίσεις.
Αλλά τι ακριβώς;
Δεύτερον, η μέθοδος σύγκλισης που εμπεριέχεται στο ΣΣΑ δεν πρέπει να αποτελεί το μοντέλο για την επιβολή σύγκλισης σε άλλους τομείς των εθνικών οικονομικών πολιτικών.
Αυτή η μέθοδος δεν λειτούργησε καλά στον τομέα του προϋπολογισμού. είναι απίθανο να το πράξει σε άλλους τομείς.
Τι είδους διακυβέρνηση υπάρχει στην ευρωζώνη;
ΤΟΥ :Paul De Grauwe
1. Εισαγωγή
Η επιβίωση της ευρωζώνης εξαρτάται από την ικανότητα των ηγετών της να βελτιώσουν τη διακυβέρνηση της.
Αυτό έχει γίνει πολύ σαφές από την έκρηξη της κρίσης του δημόσιου χρέους στην ευρωζώνη το 2009, που μπορεί να λεχθεί ότι οφείλεται σε αποτυχία της οικονομικής διακυβέρνησης.
Προκειμένου να απαντηθεί το ερώτημα πώς πρέπει να μεταρρυθμιστεί η οικονομική διακυβέρνηση της ευρωζώνης,
εμείς θα πρέπει πρώτα να κάνουμε μια διάγνωση της κρίσης στην οποία η ευρωζώνη έχει βυθιστεί από το 2009.
2. Διάγνωση της κρίσης
Μία συναίνεση φαίνεται να αναδύεται στην Ευρώπη, εντοπίζοντας την αποτυχία του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης (ΣΣΑ) να κρατήσει ένα καπάκι στα ελλείμματα και τα χρέη των εθνικών προϋπολογισμών και την αιτία των κρίσεων του δημοσίου χρέους στην ευρωζώνη.
Αντίθετα, θα ήθελα να υποστηρίξω ότι ο λόγος για τον οποίο οι χώρες έρχονται σε κρίση χρέους - με εξαίρεση την Ελλάδα - δεν έχει να κάνει με την κακή απόδοση του ΣΣΑ.
Η βασική αιτία των προβλημάτων χρέους στην ευρωζώνη βρίσκεται στη μη βιώσιμη συσσώρευση χρεών των ιδιωτικών τομέων σε πολλές χώρες της ευρωζώνης (βλ. Τα στοιχεία που παρουσιάζονται στα Σχήματα 1 και 2).
Μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι το χρέος των νοικοκυριών( εικ. 1 μαύρη γραμμή ) και των τραπεζών ( εικ. 2 μπλέ γραμμή ) αυξανόταν πολύ γρήγορα πριν από την κρίση του χρέους.
Παραδόξως, ο μόνος τομέας που δεν παρουσίασε αύξηση του χρέους του (ως% του ΑΕΠ) ήταν ο δημόσιος τομέας ( εικ. 1 ρόζ γραμμή ).
Η συσσώρευση ιδιωτικού χρέους στην ευρωζώνη προκάλεσε στη συνέχεια τη γνωστή δυναμική του αποπληθωρισμού του χρέους (αναλύθηκε από τον Irving Fisher, 1933) και αργότερα από τον Minsky (1986), αναγκάζοντας τις κυβερνήσεις των χωρών της ευρωζώνης να επιτρέψουν την αύξηση του δικού τους χρέους.
Αυτό επιτεύχθηκε μέσω δύο καναλιών: το πρώτο ήταν το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις ανέλαβαν ιδιωτικό χρέος (κυρίως τραπεζικό χρέος) και το δεύτερο λειτουργούσε μέσω των αυτόματων σταθεροποιητών που κινήθηκαν από την υποχώρηση των δημόσιων εσόδων λόγω της ύφεσης.
Ως αποτέλεσμα, ο δείκτης του δημόσιου χρέους / GDI άρχισε να αυξάνεται πολύ γρήγορα μετά την έκρηξη της χρηματοπιστωτικής κρίσης. Στο Σχήμα 3, παρουσιάζουμε τους δείκτες του δημόσιου χρέους προς το ΑΕΠ πριν και μετά την κρίση για τις χώρες της ευρωζώνης.
Το πιο εκπληκτικό χαρακτηριστικό του αριθμού είναι ότι εκτός από τη Γερμανία και την Πορτογαλία, οι δείκτες του δημόσιου χρέους των άλλων χωρών της ευρωζώνης μειώθηκαν πριν από το 2008.
Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι να διαπιστώσουμε ότι σε δύο χώρες που αντιμετώπισαν σοβαρά προβλήματα δημοσίου χρέους πρόσφατα, την Ιρλανδία και την Ισπανία, οι δείκτες δημόσιου χρέους μειώθηκαν θεαματικά πριν από την κρίση.
Αυτές ήταν και οι χώρες στις οποίες η συσσώρευση ιδιωτικού χρέους ήταν η ισχυρότερη.
Από τα στοιχεία αυτά είναι σαφές ότι είναι δύσκολο να υποστηριχτεί ότι η αιτία της κρίσης του δημόσιου χρέους στην ευρωζώνη οφείλεται στην ανοησία της κυβέρνησης πριν από την κρίση.
Η μόνη χώρα όπου αυτό μπορεί να ειπωθεί ότι είναι αλήθεια είναι η Ελλάδα.
Δεν ισχύει για τις άλλες χώρες, όπου η θεμελιώδης αιτία της κρίσης βρίσκεται στη μη αειφόρο συσσώρευση ιδιωτικού χρέους που αναγκάζει τις κυβερνήσεις να προχωρήσουν για να βοηθήσουν (σε ορισμένες περιπτώσεις να εξοικονομήσουν) μεγάλα τμήματα του ιδιωτικού τομέα.
Παρόλο που η αιτία της κρίσης του δημόσιου χρέους δεν ανήκει στις κακές λειτουργίες του ΣΣΑ, παραμένει αλήθεια ότι αυτό δεν λειτουργεί καλά.
Αυτό παρουσιάστηκε δραματικά το 2003, όταν η Γαλλία και η Γερμανία αποφάσισαν να παραιτηθούν μονομερώς από τους κανόνες του ΣΣΑ.
Επομένως, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε γιατί το ΣΣΑ δεν δουλεύει καλά προτού αποφασίσουμε να ενισχύσουμε τους κανόνες της και να επιβάλουμε περισσότερες κυρώσεις ή πριν προσπαθήσουμε να εφαρμόσουμε τη μέθοδο της σε άλλους τομείς των εθνικών οικονομικών πολιτικών.
Ο λόγος για τον οποίο το ΣΣΑ λειτούργησε κακώς μπορεί να περιγραφεί ως εξής.
Όσο οι δημοσιονομικές πολιτικές (δαπάνες και φορολογία) παραμένουν στην κατοχή των εθνικών κυβερνήσεων και κοινοβουλίων, η πολιτική ευθύνη για τις αποφάσεις σχετικά με τις δαπάνες και τη φορολογία ανήκει στις εθνικές κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια.
Οι τελευταίες αντιμετωπίζουν τις πολιτικές κυρώσεις των εθνικών εκλογών.
Ούτε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ούτε τα άλλα μέλη του Συμβουλίου αντιμετωπίζουν την πολιτική κύρωση για τα μέτρα που επιβάλλουν σε μια χώρα μέλος.
"Δεν υπάρχει φορολογία χωρίς εκπροσώπηση" ανήκει στην ουσία των δημοκρατιών.
Το ΣΣΑ έκανε μια προσπάθεια να υπάρξει βραχυκύκλωμα αυτής της αρχής, με την παροχή εξουσιών σε άτομα και ιδρύματα που δεν αντιμετωπίζουν την πολιτική ευθύνη για τις ενέργειές τους.
Μια τέτοια προσπάθεια έπρεπε να αποτύχει και ευτυχώς έγινε.
Η Επιτροπή πρότεινε να καταστούν αυστηρότεροι οι κανόνες και
να εφαρμόσουν αυστηρότερες κυρώσεις στο ΣΣΑ.
Είναι ολοένα και πιο πιθανό ότι η ειδική ομάδα για την οικονομική διακυβέρνηση, που προεδρεύει ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Herman Van Rompuy, θα προτείνει παρόμοια αυστηρότητα των κανόνων του ΣΣΑ. Είναι ασαφές οι κανόνες και οι κυρώσεις για το πώς θα βοηθήσουν να σωθεί το ΣΣΑ που είναι βαθιά λανθασμένο, διότι παραβλέπει τις στοιχειώδεις αρχές της πολιτικής οικονομίας.
Η προηγούμενη ανάλυση οδηγεί στα ακόλουθα δύο συμπεράσματα.
Πρώτον, η κρίση στην ευρωζώνη σχετίζεται κυρίως με τις διαφορετικές εξελίξεις στο ιδιωτικό χρέος.
Οι τελευταίες έχουν γενικότερο αντίκτυπο στις μακροοικονομικές αποκλίσεις.
Επομένως, πρέπει να γίνει κάτι γι 'αυτές τις αποκλίσεις.
Αλλά τι ακριβώς;
Δεύτερον, η μέθοδος σύγκλισης που εμπεριέχεται στο ΣΣΑ δεν πρέπει να αποτελεί το μοντέλο για την επιβολή σύγκλισης σε άλλους τομείς των εθνικών οικονομικών πολιτικών.
Αυτή η μέθοδος δεν λειτούργησε καλά στον τομέα του προϋπολογισμού. είναι απίθανο να το πράξει σε άλλους τομείς.
ΔΗΛΑΔΗ ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ ΤΙ ΜΑΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ Η ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ???
ΟΤΙ ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΕΔΩΣΕ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΣΕ ΑΤΟΜΑ ΚΑΙ ΙΔΡΥΜΑΤΑ (Ευρωπαϊκή Επιτροπή και μέλη του συμβουλίου που επιβάλουν μέτρα.....ως.....''ΘΕΣΜΟΙ"), ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΔΕΝ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΑΝ ΕΣΤΩ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ, ΚΑΙ ΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΩΝ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΛΑΘΩΝ.....
ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΠΛΗΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΠΟΥ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΦΕΡΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ ΠΟΥ ΕΤΟΙΜΑΣΑΝ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΕΛΘΕΙ Η ΚΡΙΣΗ ΜΕΘΟΔΙΚΑ, ΑΠΟ ΟΛΕΣ, ΜΗΔΕΝΟΣ ΕΞΑΙΡΟΥΜΕΝΟΥ ........
ΠΑΡ' ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΔΩ ΑΛΛΑ ΕΛΕΓΑΝ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑΝ ΝΑ ΡΙΞΟΥΝ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΤΟ ΠΕΤΥΧΑΝ ΑΝ ΣΚΕΦΤΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΠΩΣ ΕΚΤΟΤΕ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΡΙΔΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΠΟΥ ΣΥΜΦΩΝΕΙ ΚΑΙ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ.....
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ.......
3. Πώς να αντιμετωπίζονται οι μακροοικονομικές αποκλίσεις;
Εδώ επίσης χρειαζόμαστε τη σωστή διάγνωση.
Από πού προέρχονται αυτές οι μακροοικονομικές αποκλίσεις;
Νομίζω ότι σήμερα δεν έχουμε πολύ καλή απάντηση.
Δεν καταλαβαίνουμε πολύ καλά πώς συμβαίνουν αυτές οι μακροοικονομικές αποκλίσεις στην ευρωζώνη.
Συχνά λέγεται ότι η πηγή της δυναμικής ανάπτυξης σε χώρες όπως η Ισπανία, η Ελλάδα και η Ιρλανδία οφείλεται στο γεγονός ότι οι χώρες αυτές παρουσίασαν έντονη πτώση του πραγματικού επιτοκίου τους χάρη στην είσοδό τους στην ευρωζώνη.
Αυτή η μείωση των πραγματικών επιτοκίων προκάλεσε στη συνέχεια μια έκρηξη στην κατανάλωση και μια φούσκα στις αγορές κατοικιών.
Αρκετά, αλλά αυτό δεν εξηγεί τα πάντα. Η Ιταλία είχε επίσης μια άνευ προηγουμένου πτώση του πραγματικού επιτοκίου της όταν εισήλθε στην ευρωζώνη, αλλά δεν γνώρισε έκρηξη και φούσκα.
Αυτό με οδηγεί να φέρω μια άλλη επεξηγηματική μεταβλητή:
(βλ. Akerlof & Shiller, 2009, Leijonhufvud, 1973 και Minsky, 1986). Ταυτόχρονα, οι κοινωνικοί εταίροι έχουν τη δυνατότητα να αναπτύσσουν και να προωθούν την οικονομική ανάπτυξη.
Η άποψή μου είναι ότι όσον αφορά το ζωτικό πνεύμα(της Ευρώπης ) , η ευρωζώνη απέχει πολύ από την ενσωμάτωσή της.
Θυμηθείτε μόλις πριν από λίγα χρόνια όταν υπερίσχυσε η «αγωνία» στη Γερμανία, ενώ εκρηκτική αισιοδοξία εξερράγη στην Ισπανία και την Ιρλανδία.
Σήμερα, η αισιοδοξία οδηγεί στη γερμανική ανάκαμψη και η απαισιοδοξία κυριαρχεί στις χώρες που γνώρισαν την ώθηση.
Έτσι, τα κράτη μέλη της ευρωζώνης εξακολουθούν να είναι πολύ ανεξάρτητα κράτη που δημιουργούν το δικό τους ζωτικό πνεύμα.
Η ύπαρξη ιδιοσυγκρασιακών ζωτικών πνευμάτων βρίσκεται στον πυρήνα των αποκλίσεων στην ανταγωνιστικότητα που παρατηρήθηκαν κατά την τελευταία δεκαετία.
Η αισιοδοξία που επικρατεί στις περιφερειακές χώρες οδήγησε σε άνοδο των οικονομικών δραστηριοτήτων, οι οποίες με τη σειρά τους προκάλεσαν αυξήσεις των μισθών και των τιμών στις χώρες αυτές.
Λίγα χρόνια μιας τέτοιας ανερχόμενης δραστηριότητας ήταν αρκετή για να ωθήσει τις τιμές και το μισθολογικό κόστος εκτός από την υπόλοιπη ευρωζώνη, όπως φαίνεται στο Σχήμα 4, το οποίο παρουσιάζει την εξέλιξη του σχετικού κόστους εργασίας στην ευρωζώνη από το 1999.
 |
| Πηγή: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, βάση δεδομένων AMECO
ΔΗΛΑΔΗ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΠΑΛΙ ΕΩΣ ΕΔΩ???
|
Η ΑΝΑΛΥΣΗ ΜΑΣ ΛΕΕΙ ΠΩΣ Η ΜΑΚΡΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΑΠΟΚΛΙΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΟΙ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΕΠΙΤΟΚΙΟΥ ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΑΦΟΥ ΕΠΑΙΡΝΑΝ ΟΛΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΤ ΜΕ 1 % , ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΔΑΝΕΙΖΑΝ ΣΤΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΤΑ ΚΑΤΑΣΠΑΤΑΛΟΥΣΑΝ, ΑΝ ΘΥΜΗΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΣΠΑΤΑΛΗ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ, ΤΑ ΓΕΡΜΕΝΑ ΥΠΟΒΡΥΧΙΑ, ΤΟ ΧΡΗΜΑΤΗΣΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΣΚΑΝΔΑΛΩΝ ΠΟΥ ΥΠΕΡΧΡΕΩΣΑΝ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ......ΕΠΙΣΗΣ ΤΗΝ ΑΝΕΣΗ ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ ΣΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ ΜΕ ΨΗΛΑ ΕΠΙΤΟΚΙΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΠΟΥ ΔΑΝΕΙΖΟΤΑΝ ΜΕ 1 % ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΤ, ΠΟΥ ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΩΣ ΑΝΕΒΑΙΝΕ ΓΕΝΙΚΑ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ, ΑΛΛΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΩΣ ΜΙΑ ΦΟΥΣΚΑ, ΓΙΑΤΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΑΝΕΒΑΙΝΕ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΚΟΥΣ.....
ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΚΑΘΑΡΑ ΠΩΣ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΣΤΗΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΣΕ ΣΥΝΕΝΟΗΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΜΕΝΟΥΣ (ΔΗΘΕΝ) ΗΓΕΤΕΣ ΣΤΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΣΑΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΤΣΙΡΑΚΙΑ ΤΟΥΣ Μ.Μ.Ε ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΛΑΜΟΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΑΣΠΑΡΤΑ ΣΕ ΠΟΣΤΑ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΗΣ ΜΑΖΑΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ .....(ΔΟΓΜΑΤΑ, ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ, ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ, ΣΤΟΕΣ κ.τ.λ )
ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΝΑ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΘΟΥΝ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΟΛΟ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΠΛΟΥΤΟ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΕ ΔΟΥΛΟΥΣ....(ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΛΑ ΤΗΝ ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ )......
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ..........
Υπάρχει μια τάση στην Ευρώπη να κατηγορεί τις «διαρθρωτικές δυσκαμψίες» για τις αποκλίνουσες κινήσεις της ανταγωνιστικότητας στην ευρωζώνη και ότι, συνεπώς, πρέπει να θεσπιστούν «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις».
Υπάρχει μια τάση στην Ευρώπη να κατηγορεί τις «διαρθρωτικές δυσκαμψίες» για τις αποκλίνουσες κινήσεις της ανταγωνιστικότητας στην ευρωζώνη και ότι, συνεπώς, πρέπει να θεσπιστούν «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις».
Μολονότι αναμφισβήτητα η Ευρωπαϊκή Ένωση εμφανίζει μεγάλη ακαμψία, αυτό πιθανότατα δεν έχει καμία σχέση με τις αποκλίνουσες κινήσεις στην ανταγωνιστικότητα, όπως φαίνεται στο σχήμα 5.
Αυτό παρουσιάζει τον δείκτη προστασίας της απασχόλησης του ΟΟΣΑ (στον οριζόντιο άξονα) και τη σχετική μεταβολή του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος από το 1999 έως το 2010 (στον κάθετο άξονα).
Διαπιστώνεται ότι δεν υπάρχει σχέση μεταξύ του δείκτη δυσκαμψιών του ΟΟΣΑ στις αγορές εργασίας των χωρών της ευρωζώνης και των αλλαγών στην ανταγωνιστικότητα από την αρχή της ευρωζώνης.
Επομένως, οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις δεν είναι η απάντηση στις αποκλίσεις στην ανταγωνιστικότητα.
Οι τελευταίες εξηγούνται καλύτερα από τις αποκλίνουσες κινήσεις των μακροοικονομικών συνθηκών που με τη σειρά τους επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από το εθνικό ζωτικό πνεύμα.
Είναι λοιπόν εκπληκτικό το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θεωρεί αναγκαίες τις κυρώσεις για αυτούς που δεν εφαρμόζουν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για τη βελτίωση της ανταγωνιστικής τους θέσης.
Απλώς δεν υπάρχουν στοιχεία ότι η εισαγωγή διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στις αγορές εργασίας θα βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα των χωρών.
 |
| Πηγές: ΟΟΣΑ για τον δείκτη προστασίας απασχόλησης και AMECO για ULC. ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΕΙ Η ΑΝΑΛΥΣΗ ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ:
Η ΜΕΘΟΣΔΟΣ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ ( ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΠΑΜΕ ΠΙΟ ΠΑΝΩ, ΤΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ ΔΗΛΑΔΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΛΕΓΧΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΔΙΑΤΡΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΚΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΑΡΑ ΥΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΟΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ), ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΛΟΓΩ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΑΝΔΡΕΙΚΕΛΑ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ, ΒΑΦΤΙΖΟΥΝ ΩΣ ΕΠΙΒΟΛΗ (ΟΔΗΓΙΑ ΤΗΣ Ε.Ε ), ΤΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ''ΜΕΤΡΑ'' ΚΑΙ ''ΜΕΤΑΡΥΘΜΙΣΕΙΣ'' ΠΟΥ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΕΥΝΟΟΥΝ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΤΙΣ ΑΝΩΝΥΜΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΩΣ ''ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΙ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ'' ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΟΝΤΑΙ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΠΛΟΥΤΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ (χάριν της ευημερίας αν θυμάστε στην ορκομωσία του Κάρολου Παπούλια το 2005) ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΑΛΛΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙΑΣ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ.....
ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΟΝΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΜΦΩΝΗ ΓΝΩΜΗ ΟΛΩΝ ΜΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΝΔΡΕΙΚΕΛΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΛΑΜΟΓΙΩΝ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΩΣ ΠΛΑΝΕΥΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ .....
ολοκληρη η αναλυση εδω : https://poseidon01.ssrn.com/delivery.php... |