Είμαστε όλοι σκλάβοι στην κοινωνία?
ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ:
Από τη στιγμή που γεννηθήκαμε,
ελήφθησαν τα αποτυπώματα μας , ταυτιστήκαμε με αριθμούς αναγνώρισης, ένα όνομα για μια προσωπική επαφή.
Για να κάνουμε πράγματα επίσημα, έχουμε και ένα πιστοποιητικό γέννησης, ένα κομμάτι χαρτί που αποδεικνύει την ιδιοκτησία τους, ότι ανήκουμε σε αυτόν τον τόπο που ονομάζεται κοινωνία.
Σκλάβοι έγιναν για να υπογράψουν στη ζωή τους, συμφωνώντας με τους όρους και τις προϋποθέσεις που ορίζονται από τον δάσκαλό τους.
Υπογράψαμε μια σύμβαση διάρκειας ζωής στην κοινωνία, χωρίς να γνωρίζουμε ακόμη τι ήταν αυτό, γιατί τι καλύτερο χρονικό διάστημα υπάρχει για να ελέγξουν κάποιον, αν όχι η γέννηση της αθωότητας;
Καθώς μεγαλώνουμε, μας τροφοδότησαν συνεχώς με σκέψεις μέσα μας καθημερινά, μας τροφοδότησαν τι να σκεφτούμε και τι να κάνουμε.
Ακολουθήσαμε την κατεύθυνση και τους κανόνες που παρουσιάστηκαν μπροστά μας, επειδή ήταν το μόνο που είχαμε γνωρίσει.
Αυτά είναι αυτά που ονομάζουν κοινωνικοποίηση, μια διδασκαλία από το σύστημα για να γίνει κανείς σκλάβος.
Όταν γίνεστε σκλάβος, ο δάσκαλός σας δεν θα παραλείψει ποτέ να σας υπενθυμίσει την ταυτότητά σας.
Το σύστημα αποκαλεί τους σκλάβους υπήκοους παραπλανόντας τους πολίτες από την πραγματική έννοια του όρου ''πολιτης'' θεωρώντας ως δεδομένο την υπηκοότητα...
Κάνουν οτιδήποτε για να μας κάνουν να αποδεχτούμε τη θέση μας, θα μας υποβαθμίσουν, θα μας ταπεινώσουν και θα μας προκαλέσουν φόβο σε ένα σημείο που θα αρχίσουμε να πιστεύουμε αυτό που λένε ως αλήθεια.
Δεν υπάρχουν φυσικές ουλές για να το αποδείξουμε.
Προκειμένου να επιβιώσουμε, έχουμε βασικές ανάγκες να ικανοποιούμε όπως τα τρόφιμα, το νερό και το σπίτι ως καταφύγιο.
Ήξεραν ότι μπορούν να μας ελέγξουν δημιουργώντας μια εξάρτηση από το σύστημα. Το σύστημα λειτουργεί έτσι, το κάνουν να φαίνεται σαν να χρειαζόμαστε κάτι από αυτούς και για να πάρουμε αυτά τα πράγματα, επρόκειτο φαινομενικά να υπάρξει μια συναλλαγή ως εμπόριο.
Ως εκ τούτου, ελέγχουν την πηγή των βασικών μας αναγκών.
Το νόμισμα έγινε αντιληπτή ανάγκη που έπρεπε να κερδίσουμε για να ανταποκριθούμε στην προσπάθειά μας να επιβιώσουμε. Με αυτό, πήραν το δικαίωμά μας να ζήσουμε ως τίποτα περισσότερο από ένα εμπόρευμα.
Όπως συμβαίνει με κάθε σχέση δουλείας, θα υπάρξουν καλοί και κακοί σκλάβοι. Οι καλοί δούλοι εργάζονται σκληρά για να ευχαριστήσουν τον καπετάνιο.
Ένας καλός σκλάβος ανταμείβεται, με περισσότερα χρήματα, περισσότερη ελευθερία, περισσότερη δύναμη.
Για λίγο, φαίνεται ότι είναι σημαντικό, αναγκαίο.
Μπορούμε ακόμη να δημιουργήσουμε γι 'αυτούς, παρέχοντας τους αυτά που χρειάζονται για να μεγαλώσουν.
Δυστυχώς, δεν νοιάζονται ποτέ πραγματικά για μας, έχουν τα πάντα για να κερδίζουν από αυτό που έπρεπε εμείς να δώσουμε.
Όσο για τους κακούς σκλάβους, ξέρουν ότι υπάρχει κάποιο σοβαρό λάθος, αλλά είναι ανίσχυροι να ζουν με οποιονδήποτε άλλο τρόπο.
Η τιμωρία για την ανυπακοή ήταν βάρβαρη, τους κάνουν να χάσουν τα πάντα, ενώ την ίδια ώρα τους κατηγορούν γι 'αυτό.
Ανεξάρτητα από το πώς σας αντιμετωπίζουν, ξέρουν ότι πάντα θα επιστρέψετε σε αυτούς, δικαιολογώντας τον εαυτό σας με δικαιολογίες σαν να είστε ρεαλιστές, χωρίς να έχετε κανέναν έλεγχο πάνω σας γιά ασφάλεια.
Δεν φοβούνται την εξέγερση, διότι όταν δεν έχετε αφήσει τίποτα, θα επιστρέψετε στον τόπο που γνωρίζετε καλύτερα, σε αυτό που έχετε εξοικειωθεί και άρα στα δικά τους πρότυπα.
Κατά καιρούς, ο ''καπετάνιος'' μπορεί να είναι εξαιρετικά συγκαταβατικός. Κάποιες μέρες θα είναι κρύος και σκληρός, σε άλλους, είναι ζεστοί και ευγενικοί. Όσον αφορά την ελευθερία, ήταν γενναιόδωροι, μας έδωσαν επιλογές στη ζωή.
Αλλά τελικά, οι επιλογές θα έχουν πάντοτε όρους και προϋποθέσεις που θα συγκαλύπτονται τόσο από τους γραπτούς όσο και από τους άγραφους κανόνες.
Η αλήθεια είναι ότι η ελευθερία ήταν πάντα μια ψευδαίσθηση. Κάποτε
είπα στον αδελφό μου, το χειρότερο του θα ήταν, να είναι δεμένος από το κλουβί, επειδή όταν είστε αλυσοδεμένοι, μπορείτε να δείτε την ελευθερία ακριβώς μπροστά σας, αλλά ποτέ δεν μπορείτε να την πάρετε.
Έχοντας μια αλυσίδα σας δίνει την ελπίδα της ελευθερίας αλλά στην πραγματικότητα, η ελευθερία δεν υπάρχει γιατί την έχουν καταστρατηγήσει. Μας ψιθυρίζουν γλυκά κομμάτια στα αυτιά μας για να μας δώσουν ελπίδα, ώστε να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε προς κάτι που δεν υπάρχει σε αυτό το μοντέλο διακυβέρνησης, το υψηλότερο επίπεδο εξαπάτησης.
Ένας σκλάβος δεν μπορεί ποτέ να κρατήσει ψηλά το κεφάλι του. Όταν στην παρουσία του ''καπετάνιου'' του, πρέπει πάντα να τους χαιρετούν με χαμηλωμένα μάτια.
Οι υπερωρίες, τα βλέμμα τους έχουν τυφλωθεί από την αλήθεια, ακόμη και οι σοφοί σκλάβοι έγιναν αδιάφοροι με τη δυστυχία τους, οι αισθήσεις τους μπερδεμένες από τη σκληρότητα του κυρίου τους.
Το σχέδιό τους λειτούργησε τόσο καλά ώστε η ίδια η παρουσία τους παραμένει στο κεφάλι μας σε μια μορφή πραγματικότητας.
Δεν χρειάζεται πια να υπενθυμίζουμε την ταυτότητά μας, επειδή μας έχουν σε αόρατη κατοχή, όπως και οι μάστορες των περιλαίμιων που έβαλαν τους δούλους τους.
Ένας σκλάβος γνωρίζει τη θέση του ακόμα κι αν δεν υπήρχε κολάρο στον λαιμό του.
Όταν γίνεσαι σκλάβος αρκετό καιρό, αρχίζεις να συνδέεις την ταυτότητά σου, σαν να ήταν βαθιά μέσα στα οστά σου.
Η προσκόλληση είναι τόσο δυνατή, ίσως ακόμη και να διακηρύξουμε ότι αγαπάμε το να είμαστε σκλάβοι.
Υπάρχει ένα στοιχείο ασφάλειας, όταν συνηθίζετε να υποφέρετε και τα βασανιστήρια γίνονται συνήθεια, είναι τόσο φυσικό για εσάς που δεν φαίνεται να δεχτείτε τίποτε άλλο. Ξέρουμε τι να περιμένουμε τώρα και οτιδήποτε γίνεται διαφορετικά είναι απλά πάρα πολύ.
Οι γενιές των ανθρώπων έχουν υπακούσει, παραδοθεί και συμμορφωθεί. Ένας κύριος απαιτεί πλήρη παράδοση, και ξέρετε, ότι μας έχουν όλους ακόμη και αν η πόρτα είναι πάντα ανοιχτή, ποτέ δεν θα προσπαθείσουμε να ξεφύγουμε. Αυτός είναι ο απώτερος στόχος τους, να δημιουργήσουν μια πραγματικότητα τόσο πιστευτή και απόλυτα υπολογισμένη ώστε οι δούλοι τους να μπορούν να ελέγχουν τον εαυτό τους κατά βούληση.
Αυτό λέγεται ''ψυχολογική δουλεία''.
Επομένως, αυτό που ελπίζουμε να πάρουμε από αυτή την αναλογία είναι η ειρωνεία του, όταν λέμε ότι η δουλεία είναι απάνθρωπη ενώ εμείς οι άνθρωποι, κάνουμε το ακριβώς ίδιο πράγμα για τον εαυτό μας.
Κάποιοι μπορεί να ισχυριστούν ότι το σύστημα και οι κανόνες είναι απαραίτητο να διασφαλιστεί η ασφάλεια του είδους μας.
Αναμφισβήτητα, είναι στη φύση μας να το κάνουμε, αλλά μέχρι ποιού ορίου;
Πότε η λειτουργικότητα έγινε κυριαρχία και καταπίεση; Μπορεί να δικαιολογηθούν οι ενέργειες ψυχοπαθούς; Αυτό μπορεί να συζητηθεί.
Έτσι λοιπόν, σκέφτομαι πόσοι άνθρωποι ζουν τη ζωή τους σε επανάληψη, προσποιούμενοι ότι όλα είναι εντάξει όταν έχουν αυτή την αόρατη αλυσίδα γύρω από τους λαιμούς τους, και με τίποτα δεν μπορούν να κάνουν κάτι γι 'αυτό μέχρι να πεθάνουν;
Κλαίω για την ανθρωπότητα. Μόνο οι άνθρωποι είναι σε θέση να κάνουν κάτι τέτοιο στο δικό τους είδος.
Κατά τη διάρκεια της ανθρώπινης ύπαρξης, παίξαμε τον Θεό σε πολλά πράγματα, δεν υποτάξαμε μόνο τους εαυτούς μας, υποδουλώσαμε επίσης τον υπόλοιπο κόσμο, τη γη, τα ζώα.
Είναι σαν να παίζουμε ένα νοστιμότατο περιστρεφόμενο μονοπώλιο.
Από τη στιγμή που γεννήθηκα, κρατήθηκα αιχμάλωτος χωρίς να κάνω λάθος και καταδικάστηκα σε θάνατο γι 'αυτό.
Αποδεικνύεται ότι τα βάσανα της ανθρωπότητας δεν είναι μικρότερα από τα άλλα είδη που ζουν.
Πόσοι άνθρωποι εκεί έξω γνωρίζουν τις θυσίες που έγιναν για να επιτύχουν το ανθρώπινο όνειρο.
Αν το έκαναν, πόσοι προσπάθησαν να το αναγνωρίσουν και να παραδεχτούν ότι είμαστε πολύ εγωιστές;
Πολλοί θα προτιμούσαν να αποφεύγουν αυτό το ζήτημα και να προχωρούν με τη ζωή τους, διότι είναι ευκολότερο με αυτόν τον τρόπο. Δεν υπάρχει κανένας εκεί έξω να αισθάνεται τόσο ένοχος , να ζεί σε μια κοινωνία που δεν έχει καμία απορία να πάρει αυτό που είναι δικό του και να το χαρακτηρίζει με τα ονόματά τους;
Η ζωή θα μπορούσε να ήταν απλή, επιλέξαμε να την κάνουμε περίπλοκη. Ο κόσμος είχε προσφέρει τόσο πολλά και έχουν πολλά να προσφέρουν ακόμα, αλλά δεν το βλέπουμε περισσότερο από το να τροφοδοτούμε την επιθυμία μας για εξουσία και τον έλεγχο όλων των πραγμάτων.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η δύναμη μας κάνει να αισθανόμαστε καλά, μας κάνει να νιώθουμε αήττητοι.
Η μεγάλη δύναμη έρχεται με μεγάλες ευθύνες και δεν φέρνουμε την ευθύνη να απομακρύνουμε την ελευθερία πολλών άλλων.
Δες τους πολιτικούς, έχουν τεράστια εξουσία επάνω στους πολίτες ,νομοθετούν τους κανόνες διαβίωσης στα δικά τους πρότυπα , ενώ δεν φέρουν καμία ευθύνη μπροστά στην δικαιοσύνη για την υποδούλωση των πολιτών.
Το μεγαλύτερο ελάττωμα στην ανθρώπινη ηθική.
Αυτή η δουλεία είναι σε μεγάλο βαθμό ακούσια, σε αυτό το σημείο, έχει γίνει πραγματικά μια παράδοση.
Δεν περιμένω να αλλάξω την πορεία της ιστορίας γιατί δεν μπορούμε να αλλάξουμε ό,τι έχει γίνει. Δεν ξέρω τι είδους κόσμος θα μπορούσε να γίνει ο κόσμος αν δεν υπήρχαν οι άνθρωποι, ίσως ένα άλλο είδος θα έκανε το ίδιο.
Ή αν γνωρίζαμε τι θα γινόταν από εμάς και θα είχε την ικανότητα να γυρίσει πίσω, θα έμενε ακόμα το ίδιο το τέλος;
Δεν πρόκειται για το ποιος φταίει, οι άνθρωποι είναι ικανοί για πολλά πράγματα, τόσο καλά όσο και κακά.
Αυτό που λέω είναι ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι γι 'αυτό, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τη δύναμή μας για να πετύχουμε κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό μας.
Οι άνθρωποι μιλούν για την αλλαγή σαν να μην πρόκειται ποτέ να είναι αρκετά σημαντικό, αλλά πρέπει τουλάχιστον να προσπαθήσουμε.
Αντί να δημιουργούμε περισσότερα ζητήματα, πρέπει να δημιουργήσουμε λύσεις.
Πάντα μου άρεσε η ιδέα να ρωτάς τα παιδιά ποια προβλήματα θέλουν να λύσουν όταν μεγαλώσουν αντί για αυτό που θέλουν να είναι όταν μεγαλώσουν.
Πρέπει να αμφισβητήσουμε την πρόθεση όσων κάνουμε, να σκεφτούμε τις συνέπειες αυτής της δράσης από την αρχή μέχρι το τέλος. Ίσως τότε, θα ξέρουμε αν αξίζει ή όχι.
Όπως έλεγε κάποτε κάποιος σοφός, "Αν αγαπάς ένα λουλούδι, μην το πάρεις. Διότι αν το πάρεις, πεθαίνει και παύει να είναι αυτό που αγαπάς. Έτσι, αν αγαπάτε ένα λουλούδι, αφήστε το να υπάρχει. Η αγάπη δεν αφορά την κατοχή. Η αγάπη είναι για την εκτίμηση. "
Η κατοχή δεν είναι τα πάντα, η κοινωνία μπορεί να κατέχει τη ζωή μου, αλλά δεν μπορούν ποτέ να έχουν την ψυχή μου.
Για να ευημερήσει η ανθρωπότητα, πρέπει να μάθουμε να είμαστε ανιδιοτελείς και συνοδοιπόροι μετέχοντας από κοινού στα κοινά ως συνδιαχειριστές και μέτοχοι της κοινωνίας που αποτελούμε αναπόσπαστο τμήμα της΄.
Άρα σε μιά πραγματική δημοκρατία ενεργών κυρίαρχων πολιτών...
Αυτή είναι η άποψή μου για την κοινωνία και δεν προορίζεται να αντιπροσωπεύει ή να αντικατοπτρίζει την οπτική του κανενός άλλου.
ένας άλλος σοφός είπε κάποτε:
''Το πιο σημαντικό είδος ελευθερίας είναι να είσαι αυτό που πραγματικά είσαι.
εμπορεύεστε την πραγματικότητά σας για ένα ρόλο.
εμπορεύεστε με την αίσθηση της πράξης σας.
Παρέχετε την ικανότητά σας να αισθανθείτε,
και γιά αντάλλαγμα ,βάζετε μια μάσκα.
Δεν μπορεί να υπάρξει μεγάλη επανάσταση μέχρι να υπάρξει προσωπική επανάσταση σε ατομικό επίπεδο.
πρέπει να συμβεί πρώτα μέσα μας''.
Ευχαριστώ για την ανάγνωση.
ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ:
Από τη στιγμή που γεννηθήκαμε,
ελήφθησαν τα αποτυπώματα μας , ταυτιστήκαμε με αριθμούς αναγνώρισης, ένα όνομα για μια προσωπική επαφή.
Για να κάνουμε πράγματα επίσημα, έχουμε και ένα πιστοποιητικό γέννησης, ένα κομμάτι χαρτί που αποδεικνύει την ιδιοκτησία τους, ότι ανήκουμε σε αυτόν τον τόπο που ονομάζεται κοινωνία.
Σκλάβοι έγιναν για να υπογράψουν στη ζωή τους, συμφωνώντας με τους όρους και τις προϋποθέσεις που ορίζονται από τον δάσκαλό τους.
Υπογράψαμε μια σύμβαση διάρκειας ζωής στην κοινωνία, χωρίς να γνωρίζουμε ακόμη τι ήταν αυτό, γιατί τι καλύτερο χρονικό διάστημα υπάρχει για να ελέγξουν κάποιον, αν όχι η γέννηση της αθωότητας;
Καθώς μεγαλώνουμε, μας τροφοδότησαν συνεχώς με σκέψεις μέσα μας καθημερινά, μας τροφοδότησαν τι να σκεφτούμε και τι να κάνουμε.
Ακολουθήσαμε την κατεύθυνση και τους κανόνες που παρουσιάστηκαν μπροστά μας, επειδή ήταν το μόνο που είχαμε γνωρίσει.
Αυτά είναι αυτά που ονομάζουν κοινωνικοποίηση, μια διδασκαλία από το σύστημα για να γίνει κανείς σκλάβος.
Όταν γίνεστε σκλάβος, ο δάσκαλός σας δεν θα παραλείψει ποτέ να σας υπενθυμίσει την ταυτότητά σας.
Το σύστημα αποκαλεί τους σκλάβους υπήκοους παραπλανόντας τους πολίτες από την πραγματική έννοια του όρου ''πολιτης'' θεωρώντας ως δεδομένο την υπηκοότητα...
Κάνουν οτιδήποτε για να μας κάνουν να αποδεχτούμε τη θέση μας, θα μας υποβαθμίσουν, θα μας ταπεινώσουν και θα μας προκαλέσουν φόβο σε ένα σημείο που θα αρχίσουμε να πιστεύουμε αυτό που λένε ως αλήθεια.
Δεν υπάρχουν φυσικές ουλές για να το αποδείξουμε.
Προκειμένου να επιβιώσουμε, έχουμε βασικές ανάγκες να ικανοποιούμε όπως τα τρόφιμα, το νερό και το σπίτι ως καταφύγιο.
Ήξεραν ότι μπορούν να μας ελέγξουν δημιουργώντας μια εξάρτηση από το σύστημα. Το σύστημα λειτουργεί έτσι, το κάνουν να φαίνεται σαν να χρειαζόμαστε κάτι από αυτούς και για να πάρουμε αυτά τα πράγματα, επρόκειτο φαινομενικά να υπάρξει μια συναλλαγή ως εμπόριο.
Ως εκ τούτου, ελέγχουν την πηγή των βασικών μας αναγκών.
Το νόμισμα έγινε αντιληπτή ανάγκη που έπρεπε να κερδίσουμε για να ανταποκριθούμε στην προσπάθειά μας να επιβιώσουμε. Με αυτό, πήραν το δικαίωμά μας να ζήσουμε ως τίποτα περισσότερο από ένα εμπόρευμα.
Όπως συμβαίνει με κάθε σχέση δουλείας, θα υπάρξουν καλοί και κακοί σκλάβοι. Οι καλοί δούλοι εργάζονται σκληρά για να ευχαριστήσουν τον καπετάνιο.
Ένας καλός σκλάβος ανταμείβεται, με περισσότερα χρήματα, περισσότερη ελευθερία, περισσότερη δύναμη.
Για λίγο, φαίνεται ότι είναι σημαντικό, αναγκαίο.
Μπορούμε ακόμη να δημιουργήσουμε γι 'αυτούς, παρέχοντας τους αυτά που χρειάζονται για να μεγαλώσουν.
Δυστυχώς, δεν νοιάζονται ποτέ πραγματικά για μας, έχουν τα πάντα για να κερδίζουν από αυτό που έπρεπε εμείς να δώσουμε.
Όσο για τους κακούς σκλάβους, ξέρουν ότι υπάρχει κάποιο σοβαρό λάθος, αλλά είναι ανίσχυροι να ζουν με οποιονδήποτε άλλο τρόπο.
Η τιμωρία για την ανυπακοή ήταν βάρβαρη, τους κάνουν να χάσουν τα πάντα, ενώ την ίδια ώρα τους κατηγορούν γι 'αυτό.
Ανεξάρτητα από το πώς σας αντιμετωπίζουν, ξέρουν ότι πάντα θα επιστρέψετε σε αυτούς, δικαιολογώντας τον εαυτό σας με δικαιολογίες σαν να είστε ρεαλιστές, χωρίς να έχετε κανέναν έλεγχο πάνω σας γιά ασφάλεια.
Δεν φοβούνται την εξέγερση, διότι όταν δεν έχετε αφήσει τίποτα, θα επιστρέψετε στον τόπο που γνωρίζετε καλύτερα, σε αυτό που έχετε εξοικειωθεί και άρα στα δικά τους πρότυπα.
Κατά καιρούς, ο ''καπετάνιος'' μπορεί να είναι εξαιρετικά συγκαταβατικός. Κάποιες μέρες θα είναι κρύος και σκληρός, σε άλλους, είναι ζεστοί και ευγενικοί. Όσον αφορά την ελευθερία, ήταν γενναιόδωροι, μας έδωσαν επιλογές στη ζωή.
Αλλά τελικά, οι επιλογές θα έχουν πάντοτε όρους και προϋποθέσεις που θα συγκαλύπτονται τόσο από τους γραπτούς όσο και από τους άγραφους κανόνες.
Η αλήθεια είναι ότι η ελευθερία ήταν πάντα μια ψευδαίσθηση. Κάποτε
Ένας σκλάβος δεν μπορεί ποτέ να κρατήσει ψηλά το κεφάλι του. Όταν στην παρουσία του ''καπετάνιου'' του, πρέπει πάντα να τους χαιρετούν με χαμηλωμένα μάτια.
Οι υπερωρίες, τα βλέμμα τους έχουν τυφλωθεί από την αλήθεια, ακόμη και οι σοφοί σκλάβοι έγιναν αδιάφοροι με τη δυστυχία τους, οι αισθήσεις τους μπερδεμένες από τη σκληρότητα του κυρίου τους.
Το σχέδιό τους λειτούργησε τόσο καλά ώστε η ίδια η παρουσία τους παραμένει στο κεφάλι μας σε μια μορφή πραγματικότητας.
Δεν χρειάζεται πια να υπενθυμίζουμε την ταυτότητά μας, επειδή μας έχουν σε αόρατη κατοχή, όπως και οι μάστορες των περιλαίμιων που έβαλαν τους δούλους τους.
Ένας σκλάβος γνωρίζει τη θέση του ακόμα κι αν δεν υπήρχε κολάρο στον λαιμό του.
Όταν γίνεσαι σκλάβος αρκετό καιρό, αρχίζεις να συνδέεις την ταυτότητά σου, σαν να ήταν βαθιά μέσα στα οστά σου.
Η προσκόλληση είναι τόσο δυνατή, ίσως ακόμη και να διακηρύξουμε ότι αγαπάμε το να είμαστε σκλάβοι.
Υπάρχει ένα στοιχείο ασφάλειας, όταν συνηθίζετε να υποφέρετε και τα βασανιστήρια γίνονται συνήθεια, είναι τόσο φυσικό για εσάς που δεν φαίνεται να δεχτείτε τίποτε άλλο. Ξέρουμε τι να περιμένουμε τώρα και οτιδήποτε γίνεται διαφορετικά είναι απλά πάρα πολύ.
Οι γενιές των ανθρώπων έχουν υπακούσει, παραδοθεί και συμμορφωθεί. Ένας κύριος απαιτεί πλήρη παράδοση, και ξέρετε, ότι μας έχουν όλους ακόμη και αν η πόρτα είναι πάντα ανοιχτή, ποτέ δεν θα προσπαθείσουμε να ξεφύγουμε. Αυτός είναι ο απώτερος στόχος τους, να δημιουργήσουν μια πραγματικότητα τόσο πιστευτή και απόλυτα υπολογισμένη ώστε οι δούλοι τους να μπορούν να ελέγχουν τον εαυτό τους κατά βούληση.
Αυτό λέγεται ''ψυχολογική δουλεία''.
Επομένως, αυτό που ελπίζουμε να πάρουμε από αυτή την αναλογία είναι η ειρωνεία του, όταν λέμε ότι η δουλεία είναι απάνθρωπη ενώ εμείς οι άνθρωποι, κάνουμε το ακριβώς ίδιο πράγμα για τον εαυτό μας.
Κάποιοι μπορεί να ισχυριστούν ότι το σύστημα και οι κανόνες είναι απαραίτητο να διασφαλιστεί η ασφάλεια του είδους μας.
Αναμφισβήτητα, είναι στη φύση μας να το κάνουμε, αλλά μέχρι ποιού ορίου;
Πότε η λειτουργικότητα έγινε κυριαρχία και καταπίεση; Μπορεί να δικαιολογηθούν οι ενέργειες ψυχοπαθούς; Αυτό μπορεί να συζητηθεί.
Έτσι λοιπόν, σκέφτομαι πόσοι άνθρωποι ζουν τη ζωή τους σε επανάληψη, προσποιούμενοι ότι όλα είναι εντάξει όταν έχουν αυτή την αόρατη αλυσίδα γύρω από τους λαιμούς τους, και με τίποτα δεν μπορούν να κάνουν κάτι γι 'αυτό μέχρι να πεθάνουν;
Κλαίω για την ανθρωπότητα. Μόνο οι άνθρωποι είναι σε θέση να κάνουν κάτι τέτοιο στο δικό τους είδος.
Κατά τη διάρκεια της ανθρώπινης ύπαρξης, παίξαμε τον Θεό σε πολλά πράγματα, δεν υποτάξαμε μόνο τους εαυτούς μας, υποδουλώσαμε επίσης τον υπόλοιπο κόσμο, τη γη, τα ζώα.
Είναι σαν να παίζουμε ένα νοστιμότατο περιστρεφόμενο μονοπώλιο.
Από τη στιγμή που γεννήθηκα, κρατήθηκα αιχμάλωτος χωρίς να κάνω λάθος και καταδικάστηκα σε θάνατο γι 'αυτό.
Αποδεικνύεται ότι τα βάσανα της ανθρωπότητας δεν είναι μικρότερα από τα άλλα είδη που ζουν.
Πόσοι άνθρωποι εκεί έξω γνωρίζουν τις θυσίες που έγιναν για να επιτύχουν το ανθρώπινο όνειρο.
Αν το έκαναν, πόσοι προσπάθησαν να το αναγνωρίσουν και να παραδεχτούν ότι είμαστε πολύ εγωιστές;
Πολλοί θα προτιμούσαν να αποφεύγουν αυτό το ζήτημα και να προχωρούν με τη ζωή τους, διότι είναι ευκολότερο με αυτόν τον τρόπο. Δεν υπάρχει κανένας εκεί έξω να αισθάνεται τόσο ένοχος , να ζεί σε μια κοινωνία που δεν έχει καμία απορία να πάρει αυτό που είναι δικό του και να το χαρακτηρίζει με τα ονόματά τους;
Η ζωή θα μπορούσε να ήταν απλή, επιλέξαμε να την κάνουμε περίπλοκη. Ο κόσμος είχε προσφέρει τόσο πολλά και έχουν πολλά να προσφέρουν ακόμα, αλλά δεν το βλέπουμε περισσότερο από το να τροφοδοτούμε την επιθυμία μας για εξουσία και τον έλεγχο όλων των πραγμάτων.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η δύναμη μας κάνει να αισθανόμαστε καλά, μας κάνει να νιώθουμε αήττητοι.
Η μεγάλη δύναμη έρχεται με μεγάλες ευθύνες και δεν φέρνουμε την ευθύνη να απομακρύνουμε την ελευθερία πολλών άλλων.
Δες τους πολιτικούς, έχουν τεράστια εξουσία επάνω στους πολίτες ,νομοθετούν τους κανόνες διαβίωσης στα δικά τους πρότυπα , ενώ δεν φέρουν καμία ευθύνη μπροστά στην δικαιοσύνη για την υποδούλωση των πολιτών.
Το μεγαλύτερο ελάττωμα στην ανθρώπινη ηθική.
Αυτή η δουλεία είναι σε μεγάλο βαθμό ακούσια, σε αυτό το σημείο, έχει γίνει πραγματικά μια παράδοση.
Δεν περιμένω να αλλάξω την πορεία της ιστορίας γιατί δεν μπορούμε να αλλάξουμε ό,τι έχει γίνει. Δεν ξέρω τι είδους κόσμος θα μπορούσε να γίνει ο κόσμος αν δεν υπήρχαν οι άνθρωποι, ίσως ένα άλλο είδος θα έκανε το ίδιο.
Ή αν γνωρίζαμε τι θα γινόταν από εμάς και θα είχε την ικανότητα να γυρίσει πίσω, θα έμενε ακόμα το ίδιο το τέλος;
Δεν πρόκειται για το ποιος φταίει, οι άνθρωποι είναι ικανοί για πολλά πράγματα, τόσο καλά όσο και κακά.
Αυτό που λέω είναι ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι γι 'αυτό, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τη δύναμή μας για να πετύχουμε κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό μας.
Οι άνθρωποι μιλούν για την αλλαγή σαν να μην πρόκειται ποτέ να είναι αρκετά σημαντικό, αλλά πρέπει τουλάχιστον να προσπαθήσουμε.
Αντί να δημιουργούμε περισσότερα ζητήματα, πρέπει να δημιουργήσουμε λύσεις.
Πάντα μου άρεσε η ιδέα να ρωτάς τα παιδιά ποια προβλήματα θέλουν να λύσουν όταν μεγαλώσουν αντί για αυτό που θέλουν να είναι όταν μεγαλώσουν.
Πρέπει να αμφισβητήσουμε την πρόθεση όσων κάνουμε, να σκεφτούμε τις συνέπειες αυτής της δράσης από την αρχή μέχρι το τέλος. Ίσως τότε, θα ξέρουμε αν αξίζει ή όχι.
Όπως έλεγε κάποτε κάποιος σοφός, "Αν αγαπάς ένα λουλούδι, μην το πάρεις. Διότι αν το πάρεις, πεθαίνει και παύει να είναι αυτό που αγαπάς. Έτσι, αν αγαπάτε ένα λουλούδι, αφήστε το να υπάρχει. Η αγάπη δεν αφορά την κατοχή. Η αγάπη είναι για την εκτίμηση. "
Η κατοχή δεν είναι τα πάντα, η κοινωνία μπορεί να κατέχει τη ζωή μου, αλλά δεν μπορούν ποτέ να έχουν την ψυχή μου.
Για να ευημερήσει η ανθρωπότητα, πρέπει να μάθουμε να είμαστε ανιδιοτελείς και συνοδοιπόροι μετέχοντας από κοινού στα κοινά ως συνδιαχειριστές και μέτοχοι της κοινωνίας που αποτελούμε αναπόσπαστο τμήμα της΄.
Άρα σε μιά πραγματική δημοκρατία ενεργών κυρίαρχων πολιτών...
Αυτή είναι η άποψή μου για την κοινωνία και δεν προορίζεται να αντιπροσωπεύει ή να αντικατοπτρίζει την οπτική του κανενός άλλου.
ένας άλλος σοφός είπε κάποτε:
''Το πιο σημαντικό είδος ελευθερίας είναι να είσαι αυτό που πραγματικά είσαι.
εμπορεύεστε την πραγματικότητά σας για ένα ρόλο.
εμπορεύεστε με την αίσθηση της πράξης σας.
Παρέχετε την ικανότητά σας να αισθανθείτε,
και γιά αντάλλαγμα ,βάζετε μια μάσκα.
Δεν μπορεί να υπάρξει μεγάλη επανάσταση μέχρι να υπάρξει προσωπική επανάσταση σε ατομικό επίπεδο.
πρέπει να συμβεί πρώτα μέσα μας''.
Ευχαριστώ για την ανάγνωση.
